Cretan Cooking
The international scientific researches have proved that Cretan cooking offers people good health and long life. It is based more on the consumption of plenty of olive oil, vegetables, wild greens, pulses and cereals and less on the consumption of meat.
Nevertheless, this does not mean that it is lacking in taste. Cretan dishes send forth fine flavours and tastes which can still be felt in the villages of the island.
It should be noted that, although in past years, the Cretans ate meat once a week (or even more rarely) and fish a little more often, they still knew how to prepare both meat and fish in many ways, usually combined with vegetables or pulses.
Likewise, they know numerous recipes for the preparation of the snails, since snails are among the most favourite dishes of the Cretans.
In this book you find the main recipes which have been preserved on Crete for centuries, and which, together with the way of life, constitute what is called today "The miracle of the Cretan diet".
Τίτλος βιβλίου: | Cretan Cooking |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | The Miracle of the Cretan Diet: The Most Wholesome Cuisine in the Mediterranean |
---|
Εκδότης: | Καρμάνωρ |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Ψιλάκης, Νίκος (Συγγραφέας) Ψιλάκη, Μαρία (Συγγραφέας) Godwin, Melanie (Μεταφραστής) Μπιτσακάκη, Μαρία (Μεταφραστής) Ψιλάκης, Νίκος (Φωτογράφος)
|
ISBN: | 9789607448248 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | 1995 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Σημείωση: | With 265 recipes. |
---|
Κατηγορίες: | Μαγειρική > Παραδοσιακή Ελληνική Μαγειρική |

Eco, Umberto, 1932-2016
Ο Ουμπέρτο Έκο, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε στις 5 Ιανουαρίου του 1932. Φημολογείται ότι το επώνυμο "Έκο" είναι το αρκτικόλεξο των λέξεων "Ex Caelis Oblatus", που σημαίνει "θεϊκό δώρο". Ακολούθησε σπουδές μεσαιωνικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας και έκανε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία το 1954, ολοκληρώνοντας τη διατριβή του για τον Θωμά Ακινάτη. Από το 1988 ήταν πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 καθηγητής της Σημειολογίας στο Μιλάνο. Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Μελετών. Επίσης, ήταν διευθυντής του περιοδικού "VS". Στη διάρκεια της δεκαετίας του 70, άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματα του, κάνοντας την αρχή με "Το όνομα του Ρόδου", που τιμήθηκε με το βραβείο Strega το 1981 και το Medicis Etranger το 1982, ενώ πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Ο Έκο περνούσε τον καιρό του με τη γυναίκα του και δύο παιδιά τους ανάμεσα στο σπίτι του στο Μιλάνο (ένα διαμέρισμα-λαβύρινθο με μια βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων) και στο εξοχικό του στο Ρίμινι. Γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, που χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Από την αρχή της καριέρας του είχε κερδίσει πολλές τιμητικές διακρίσεις και έχει κάνει δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες. Στις πραγματείες του συγκαταλέγονται: "Opera aperta" (1962), "La struttura assente" (1968), "Θεωρία σημειωτικής" (1975), "Lector in fabula" (1979). To 1980 εμφανίστηκε ως μυθιστοριογράφος με το "Όνομα του Ρόδου", το 1988 ακολούθησε το "Εκκρεμές του Φουκώ".
Έφυγε από τη ζωή στις 19 Φεβρουαρίου 2016 σε ηλικία 84 ετών.
(φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)