Η επινόηση της πραγματικότητας
Ζούμε σε ένα πελώριο μυθιστόρημα. Καθήκον του συγγραφέα είναι να επινοήσει την πραγματικότητα.
Η ιστορία της εκδίκησης του Τσάρλι, ο οποίος αναλαμβάνει να προστατεύσει την περίπου βιασμένη από τα αφεντικά της Ζέτα, και η ιστορία της φυγής στο εξωτερικό του αηδιασμένου από την Ψωροκώσταινα Χρήστου Τριανταφυλλόπουλου, διασταυρώνονται με το πορτρέτο μιας οικογένειας που ξεκινάει από τα χαμηλά και φτάνει ως τα υψηλά της κοινωνικής κλίμακας, αποδεικνύοντας ότι ταξικά η χώρα παραμένει μία ρώσικη σαλάτα.
Εφοπλιστές και καναλάρχες, φωτομοντέλα και γυμναστές, μπράβοι νυχτερινών κέντρων και δημοσιογράφοι, αργόσχολες μεγαλοαστές και μικροαστές νοικοκυρές. Μια πινακοθήκη από σπαρταριστά σύγχρονους ήρωες, σε μια σχεδόν κινηματογραφική αφήγηση, όπου οι κωμικοί τόνοι εναλλάσονται με τους σοβαρούς. Ένα μυθιστόρημα με θέμα την σημερινή Ελλάδα, σε όλη της την δόξα και σε όλη της την ξεφτίλα.
| Τίτλος βιβλίου: | Η επινόηση της πραγματικότητας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μυθιστόρημα |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ραπτόπουλος Βαγγέλης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789601609676 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία | Σελίδες: | 707 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2003 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Ηλικίες: | | Σειρά βιβλίων: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
Σολωμός Διονύσιος
Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1798, από αριστοκρατική οικογένεια. Το 1808 στάλθηκε στην Ιταλία για σπουδές και σπούδασε νομικά. Μετά από δέκα χρόνια επιστρέφει στη Ζάκυνθο με γερή φιλολογική μόρφωση. Εκείνη την εποχή γίνεται δεκτός σε μια φιλολογική οργάνωση όπου αναγνωρίζεται ως στιχουργός. Στο τέλος του 1828 εγκαταλείπει τη Ζάκυνθο και εγκαθίσταται στη Κέρκυρα για να αφοσιωθεί στην ποίηση. Το 1833 ένα σοβαρό οικογενειακό γεγονός τον ταράζει, ο ετεροθαλής αδελφός του δηλώνει στις λιμενικές αρχές την κληρονομιά από τον πατέρα του και τη διεκδικεί. Όλα τα χρόνια που έζησε στην Κέρκυρα δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα γιατί, όπως υποστηρίζεται, "δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνηματα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής". Όταν ο Σολωμός γύρισε από την Ιταλία, έφερε μαζί του ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Αργότερα δημιουργεί αυτοσχέδια σονέτα και τέλος λυρικά ποιήματα. Το πρώτο εκτενές ποίημα του Σολωμού είναι ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν" που είναι γραμμένος σε τετράστιχες στροφές. Ο Σολωμός πέθανε το Φεβρουάριο του 1857 από εγκεφαλική συμφόρηση. Τα οστά του μεταφέρθηκαν το 1865 στη Ζάκυνθο και τοποθετήθηκαν στην αρχή σε ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου. Επίσης χαρακτηριστικό είναι ότι ο Σολωμός ως ποιητής απέκτησε φήμη από τα νεανικά του χρόνια και ότι με το πέρασμα των δεκαετιών το ποιητικό του έργο δεν ξεπεράστηκε.
