Ψυχική υγεία και ευδαιμονία στην αρχαία ελληνική και στη σύγχρονη ψυχολογία
Το ανά χείρας βιβλίο πραγματεύεται την κατάκτηση και διατήρηση της ψυχικής υγείας και της ευδαιμονίας, καθώς και τις προϋποθέσεις αποφυγής των ψυχικών διαταραχών, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική φιλοσοφική ψυχολογία.
Είναι φυσιολογικό να σας διεγερθεί το ερώτημα πώς είναι δυνατόν η αρχαία ελληνική φιλοσοφική ψυχολογία να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα ψυχολογικά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου 2.500 χρόνια μετά, λαμβανομένης υπ’ όψιν και της τεράστιας εξέλιξης της επιστήμης.
Οι βασικές αιτίες για τις οποίες η αρχαία ελληνική φιλοσοφική ψυχολογία παραμένει το πιο σύγχρονο επιστημονικό εργαλείο για την αποτελεσματική κατάκτηση της ψυχικής ισορροπίας και της ευδαιμονίας είναι οι εξής:
α) οι γνώσεις που είχαν ενσωματωθεί στην αρχαία ελληνική φιλοσοφική ψυχολογία ήταν το απαύγασμα των γνώσεων του συνόλου του αρχαίου κόσμου
β) η λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου, συνεπώς και τα προβλήματά της, οι αιτίες που τα δημιουργούν, καθώς και η εξωτερίκευση των προβλημάτων αυτών μέσω της συμπεριφοράς, δεν έχουν τροποποιηθεί τα τελευταία 2.500 χρόνια
γ) οι απόψεις της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφικής ψυχολογίας είναι απαλλαγμένες από την εμπορευματοποίηση (Σ. Φρόυντ) και την επιδίωξη της μεγιστοποίησης του κέρδους των φαρμακευτικών, ασφαλιστικών κ.λπ. εταιριών (Ι. Γιάλλομ κ.ά.).
Επισημαίνουμε ότι η σύγχρονη ψυχολογία έχει αντιγράψει τις θέσεις της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφικής ψυχολογίας σχετικά με τις προϋποθέσεις αποφυγής των ψυχικών διαταραχών και κατάκτησης της ψυχικής υγείας και της ευδαιμονίας.
Ο τελικός σκοπός του ανά χείρας βιβλίου, μέσα από τον προσδιορισμό και την ανάλυση των προϋποθέσεων αποφυγής της ψυχικής διαταραχής και κατάκτησης της ψυχικής υγείας και της ευδαιμονίας, είναι να συμβάλει στον αγώνα εκείνων των ανθρώπων οι οποίοι –σε συνεργασία με τον ψυχοθεραπευτή τους– όχι μόνο έχουν προσδιορίσει και αποδεχθεί τα ψυχολογικά προβλήματά τους, αλλά και αγωνίζονται για να διαμορφώσουν εκείνο τον τρόπο σκέψης που θα τους απαλλάξει από τα δεσμά τα οποία κρατούν την ψυχή τους σε μια διαρκή κατάσταση ταραχής από τα άγχη, τις φοβίες, τα συμπλέγματα κ.λπ.

Mérimée, Prosper, 1803-1870
O Προσπέρ Μεριμέ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1803 από πατέρα ζωγράφο. Σε πολύ νεαρή ηλικία ξεκινά να σπουδάσει νομικά και μετά το πέρας των σπουδών του δημοσιεύει ένα σύνολο έξι θεατρικών έργων, "Το θέατρο της Κλάρα Γκαζύλ", το 1825, που τον καθιερώνει ως μιας προεξέχουσα μορφή του ρομαντικού κινήματος στη Γαλλία. Ύστερα ακολούθησαν τα έργα: "La Jacqerie", το 1828, μια σειρά δραματικών σκηνών από τη μεσαιωνική εποχή, και η νουβέλα "Το χρονικό της βασιλείας του Καρόλου ΙΧ", το 1829. Στα έτη 1829-1830, δημιουργεί έξι αξιοσημείωτα έργα. Την ίδια περίοδο ξεκινά τη δημοσιοϋπαλληλική του καριέρα. Διορίζεται γενικός επιθεωρητής των ιστορικών μνημείων, θέση που διατήρησε μέχρι το 1860. Ταξιδεύει σε ολόκληρη την Ευρώπη και ασχολείται κυρίως με τη συγγραφή ιστορικών δοκιμίων και ταξιδιωτικών σημειώσεων που άπτονται ιστορικών και αρχαιολογικών θεμάτων. Το 1844 γίνεται δεκτός στη Γαλλική Ακαδημία. Ο Μεριμέ ύστερα από τη δημοσίευση της "Κάρμεν" το 1847, δεν έγραψε καμία νουβέλα για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Το 1854 ονομάζεται γερουσιαστής και εξελίσσεται σε διακεκριμένη προσωπικότητα στην Αυλή του Ναπολέοντα ΙΙΙ. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του αρχίζει και πάλι τη συγγραφή μικρών ιστοριών, τριών τον αριθμό, που καμία όμως δεν επρόκειτο να δημοσιευθεί. Πέθανε στις Κάννες το 1870.