Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν και τα νέα μέσα
Η ιδιαίτερη σημασία και η επικαιρότητα της σκέψης και των θέσεων του Μπένγιαμιν για τα νέα μέσα έγκειται στο γεγονός ότι εστίασε στην ίδια τη φύση τους, στην κοινωνική, πολιτική, αισθητική και πολιτιστική λειτουργία τους στα πρώτα στάδια της εμφάνισής τους. Το ενδιαφέρον του Μπένγιαμιν για τα νέα μέσα της εποχής του, όπως είναι ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, εκδηλώθηκε πολύ γρήγορα, καθώς σε αυτά είδε καινούριες δυνατότητες για την ανθρώπινη αντίληψη και εμπειρία. Σε αυτό συνέβαλε η συναναστροφή του με μία σειρά από καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, κινηματογραφικούς παραγωγούς και στοχαστές οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο στις αρχές της δεκαετίας του 1920.
Στις μέρες μας πλέον, η πολύτιμη παρακαταθήκη του Μπένγιαμιν μπορεί να αποτιμηθεί χάρη στους πολυάριθμους διαύλους επικοινωνίας με άλλους στοχαστές, όπως οι Ζιλ Ντελέζ, Τέοντορ Αντόρνο, Ζακ Ντερριντά. Φιλοδοξία αυτής της έκδοσης είναι αφενός να επαναπροσδιορίσει κάποιες από τις βασικές θέσεις του Μπένγιαμιν, αφετέρου να τις προεκτείνει παρατηρώντας τη "συνάντησή" τους με πιο σύγχρονες σκέψεις και τάσεις.
| Τίτλος βιβλίου: | Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν και τα νέα μέσα |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Αισθητικές και πολιτικές προεκτάσεις |
|---|
| Εκδότης: | Νεφέλη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ράπτη, Γιούλη (Συγγραφέας)
Συμεωνίδης, Θωμάς (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789605042059 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Η Βιβλιοθήκη της Τέχνης | Σελίδες: | 120 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2019 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Φιλοσοφία |
|---|
Hesse, Hermann, 1877-1962
Ο Herman Hesse γεννήθηκε το 1877 στο Calw της Βυρτεμβέργης, μια μικρή πόλη του Μέλανος Δρυμού. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1899 με την ποιητική συλλογή "Τα ρομαντικά τραγούδια" και τη συλλογή πεζών "Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα". Ακολούθησαν πολυάριθμα έργα, που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς του 20ού αιώνα: "Πήτερ Κάμεντσιντ" (1904), "Κάτω από τον τροχό" (1906), "Γερτρούδη" (1910), "Ντέμιαν" (1914), "Σιντάρτα" (1927), "Ο λύκος της στέπας" (1927), "Νάρκισσος και Χρυσόστομος" (1930), "Ταξίδι στην Ανατολή" (1932) κ.ά. Υπήρξε ιδρυτής του περιοδικού "Vinos Voco", μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βέρνης και τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων με το βραβείο Νόμπελ το 1946, και με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών το 1955. Πέθανε το 1962.
