Μέχρι την τελευταία του ανάσα
Ο Ρομπ Μίαρς βρίσκεται απέναντι από έναν ψυχίατρο που την τελευταία εβδομάδα τον ρωτά συνεχώς το ίδιο πράγμα: Γιατί έγινε δολοφόνος...
Η αφήγησή του, γεμάτη παράξενες συμπτώσεις, μεταφυσικές παρεμβάσεις και συνεχείς ανατροπές, θα ξετυλίξει μια σκοτεινή ιστορία απέναντι στην οποία τα όπλα της επιστήμης δεν μπορούν να δώσουν επαρκείς εξηγήσεις. Υπάρχει το απόλυτο Κακό και αν ναι, μπορεί να κατευθύνει τις πράξεις μας σαν να είμαστε μαριονέτες στη βούλησή του; Το τέλος θα είναι απρόσμενο για όλους τους πρωταγωνιστές, ένοχους και αθώους. Αν υπάρχουν αθώοι σε αυτή την ιστορία...
Ο Γιώργος Δάμτσιος, στην πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση, χτίζει με την πένα του ένα σκοτεινό, μεταφυσικό θρίλερ. Ταυτόχρονα, το βιβλίο αποτελεί ένα δυνατό ψυχογράφημα χαρακτήρων που συγκρούονται μεταξύ τους αναζητώντας απαντήσεις για τη ζωή, την αγάπη, και την ελευθερία ή όχι της ανθρώπινης βούλησης.
"Ο Γιώργος Δάμτσιος με το πρώτο του μυθιστόρημα μας ρίχνει κατευθείαν στα βαθιά της σκοτεινής φαντασίας του, και η παρέα του Ελληνικού Τρόμου γίνεται πλουσιότερη με έναν από τους πιο ενδιαφέροντες αντι-ήρωες που έχουμε συναντήσει στην εγχώρια λογοτεχνία τα τελευταία χρόνια: τρομακτικός, πνευματώδης, και σε ορισμένα σημεία ξεκαρδιστικός, ο "διαταραγμένος εγκληματίας" Ρομπ αρχίζει να διηγείται την ιστορία από την αρχή, καθώς ο ψυχίατρος τού προσφέρει ένα τσιγάρο. Η ιστορία σε τραβάει μέσα της, ο Γιώργος Δάμτσιος δεν βιάζεται, και με τη ροή του κειμένου, το τσιγάρο γίνεται πακέτο, κι εγώ δεν κατάλαβα για πότε βράδιασε!"
Κωνσταντίνος Κέλλης, συγγραφέας ("Το φως μέσα μου", "Νεκρή Γραμμή")

Nietzsche, Friedrich Wilhelm, 1844-1900
Ο Φρίντριχ Νίτσε γεννήθηκε το 1844 στο Ρέκεν, κοντά στη Λειψία. Σε ηλικία πέντε ετών έχασε τον πατέρα του, προτεστάντη πάστορα. Έπειτα από λαμπρές σπουδές κλασικής φιλολογίας στη Βόννη και στη Λειψία, έγινε, σε ηλικία εικοσιπέντε ετών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Εκείνη την εποχή γνώρισε το έργο του φιλόσοφου Σοπενάουερ και συνδέθηκε φιλικά με τον μουσικοσυνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ. Πολύ σύντομα ο Νίτσε θα χαράξει το δικό του δρόμο. Παραιτείται από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο, απομακρύνεται από τις θεωρίες του Σοπενάουερ και διακόπτει τη σχέση του με τον Βάγκνερ. Ζώντας περιπλανώμενη ζωή, σε μικρές πανσιόν της Ελβετίας, της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας, αφοσιώνεται στην κριτική της μεταφυσικής, της ηθικής, της θρησκείας και των άλλων πλευρών του δυτικού πολιτισμού γράφοντας ασταμάτητα. Έργα του η "Γέννηση της τραγωδίας" (1872), οι "Παράκαιροι στοχασμοί" (1873-1876), το "Ανθρώπινο, υπερβολικά ανθρώπινο" (1878-1879), η "Χαραυγή" (1881), η "Χαρούμενη γνώση" (1882), το "Πέρα από το καλό και το κακό" (1886), η "Γενεαλογία της ηθικής" (1887), το "Λυκόφως των ειδώλων" (1888), ο "Αντίχριστος" (1888), το "Ίδε ο άνθρωπος" (1888) και η ανολοκλήρωτη "Θέληση για δύναμη" (1883-1888). Ανάμεσά τους το κορυφαίο του, το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα" (1883-1885). Ο Νίτσε πέθανε το 1900, σε ηλικία πενήντα έξι ετών, αφού πέρασε τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του έχοντας χαμένα τα λογικά του.