Εκκλησία
Υπάρχουν φορές που πρέπει κανείς να σιωπά και φορές που πρέπει να μιλά. Υπάρχουν συνθήκες όπου η σιωπή είναι χρυσός και άλλες όπου η σιωπή στερείται ηθικής ποιότητας· είναι συνενοχή...
Στο βιβλίο αυτό ο πατήρ Μιχαήλ Καρδαμάκης μιλά για το πρόσωπο του ιερέα. Για τις σχέσεις του με το σώμα της Εκκλησίας, με τον επίσκοπο, με τον Χριστό. Για την ομορφιά της ιερωσύνης αλλά και για την καθημερινή, πτωτική πραγματικότητα. Γραμμένο με αίμα, μέσα από τις ενώδυνες συνθήκες που δημιουργεί η επιλογή να είναι κανείς ιερέας Χριστού και όχι απλά εφημέριος. Γραμμένο με πείρα, από την αφιέρωση μιας ζωής ιερατικής διακονίας. Γραμμένο με πνεύμα - κραυγή διαμαρτυρίας και ύμνος δοξολογίας· κατάθεση ψυχής.
Γιατί η θεολογία δεν είναι αοριστολογία... Κάποτε έχει χρέος να βάζει το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων.
Τίτλος βιβλίου: | Εκκλησία |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Η ωραιοθείσα αγάπη |
---|
Εκδότης: | Μαΐστρος |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Καρδαμάκης, Μιχαήλ Σ. (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789608252066 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Ναύς | Σελίδες: | 138 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2002 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Θρησκεία |
Πολυχρονίδης, Γιώργος
Ο Γιώργος Πολυχρονίδης γεννήθηκε στη Νέα Βύσσα Έβρου στις 27 Μαρτίου του 1956. Πήγε τρία χρόνια στο εξατάξιο γυμνάσιο Ορεστιάδας και μετά ήρθε στην Αθήνα όπου έβγαλε την τεχνική σχολή Ηράκλειτος. Πριν πάει φαντάρος, γνώρισε τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, οπότε αντί να πάει στον στρατό, με παρότρυνσή του, πήρε αναβολή και ξαναπήγε σχολείο, στις σχολές Δοξιάδη. Eκεί, δεν έμαθε να διακοσμεί εσωτερικούς χώρους ούτε να ζωγραφίζει, γνώρισε όμως τη γυναίκα του, τη Μύριαμ.
Στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών εκπληρώνοντας το πρώτο του όνειρο που ήταν να γίνει ηθοποιός. Έπαιξε δυο χρονιές στο θέατρο Έρευνας του Δημ. Ποταμίτη αλλά κι από κει έφυγε και προτίμησε το εμπορικό, μουσικό θέατρο. Τη δεκαετία 1980-'90 πήρε μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες εκπληρώνοντας το δεύτερο μεγάλο του όνειρο να βγει στο σινεμά. Την ίδια εποχή συμμετείχε σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές.
Στο θέατρο εργάστηκε και ως βοηθός σκηνοθέτη, σκηνοθέτης, βοηθός σκηνογράφου, σκηνογράφος.
Δεν του δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστεί με κάποιο θέατρο πρόζας κι έτσι σιγά-σιγά λίγο το βαρέθηκε ο ίδιος πολύ τον βαρέθηκε εκείνο, παράτησε το εμπορικό θέατρο και μπήκε στο εμπόριο, όπου και έμεινε.
Παραμένει παντρεμένος με την κοπέλα που γνώρισε στη σχολή Δοξιάδη κι έχουν δυο παιδιά.
Το βιβλίο "Ο Κώστας, εγώ κι ο Ταχτσής", το πρώτο του συγγραφικό εγχείρημα είναι ντοκουμέντο, με αυτοβιογραφικά στοιχεία και ελάχιστη μυθοπλασία.
Το "Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Οι "Κατάρες" είναι το τρίτο του βιβλίο.