Ορθοδόξων πορεία
"Η αυθεντική άσκηση θεολογίας, που βέβαια δεν αρκείται σε εξωτερικό aggiornamento και σε αφελή inculturation οφείλει
- να βιώνει τον Μυστηριακό ρεαλισμό
- να εκφράζει το ήθος της Εκκλησίας
- να υιοθετεί την καίρια παράδοση της Εκκλησίας, διότι είναι αποτέλεσμα φωτισμού του Αγίου Πνεύματος
- να παρακολουθεί τα προβλήματα ζωής και σωτηρίας, που πιέζουν τους πλησίον
- να θεολογεί προς αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών με κάθοδο στο βάθος του νου της Γραφής (Μ. Αθανάσιος), με είσοδο στο "απόθετον κάλλος" του βιβλικού γράμματος (Γρηγόριος ο Θεολόγος) και με φανέρωση της "κεκρυμμένης αληθείας" στο βιβλικό γράμμα (Ιωάννης ο Χρυσόστομος), αναζητώντας αδιάκοπα τη βοήθεια και τον συγκεκριμένο φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
- να χρησιμοποιεί τη γλώσσα, τις δομές και τα σύμβολα του πνευματικού του περιβάλλοντος με τρόπο φυσικό και διακριτικό, δηλαδή να ανασημασιοδοτεί γλωσσικούς όρους, δομές και σύμβολα, για να εκφράζει μέσω αυτών γνήσια τη θεία αλήθεια.
[...]
| Τίτλος βιβλίου: | Ορθοδόξων πορεία |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Εκκλησία και θεολογία στην τρίτη χιλιετία |
|---|
| Εκδότης: | News Books and Magazines Ltd |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Παπαδόπουλος, Στυλιανός Γ., 1933-2012 (Συγγραφέας)
Αδραχτάς, Βασίλης (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789608668508 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2000 | Διαστάσεις: | 21x13 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Θρησκεία |
|---|
Καρολίδης, Παύλος, 1849-1930
Ο Παύλος Καρολίδης (1849-1930) ήταν ιστορικός, πολιτικός και καθηγητής Πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στο Ανδρονίκιο (Εντιρλούκ) της Καππαδοκίας το 1849. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Μεγάλη του Γένους Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία. Δίδαξε στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη έως το 1886, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου διορίστηκε υφηγητής και το 1893, μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, καθηγητής της γενικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απολύθηκε για πολιτικούς λόγους το 1918 και διορίστηκε στην ίδια θέση μετά πό δύο χρόνια. Μετά το Νεοτουρκικό κίνημα έγινε μέλος της τουρκικής βουλής ως βουλευτής Αϊδινίου (1908-12). Οι πρωτοβουλίες του κατα την περίοδο αυτή και γενικά η πολιτική γραμμή που ακολούθησε προκάλεσαν πολλές αντιδράσεις και επικρίσεις στην Ελλάδα, καθώς πίστευε ότι η πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας έπρεπε και ήταν δυνατόν να επιτευχθεί όχι με πόλεμο αλλά με την ειρηνική διείσδυση των Ελλήνων στον τουρκικό πολιτικό και κοινωνικό βίο και την ανάδειξη τους σε κυρίαρχο παράγοντα μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Ως ιστορικός μελετητής ασχολήθηκε με το μικρασιατικό Ελληνισμό, το Ελληνικό έθνος και λοιπούς λαούς.
