Διηγήματα και μονόπρακτα
Eκατό χρόνια έχουν περάσει από το θάνατο του Αντόν Τσέχοφ σε μια λουτρόπολη του Μέλανα Δρυμού. Ο Ρώσος συγγραφέας ήταν πενήντα τεσσάρων ετών· πίσω του άφησε θεατρικά έργα (το «Θείο Βάνια», τις «Τρεις αδελφές», το «Βυσσινόκηπο», το «Γλάρο»), νουβέλες, μονόπρακτα (όπως την «Πρόταση γάμου» και τις «Βλαβερές συνέπειες του καπνού»), καθώς και πλήθος διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στη διάρκεια της ζωής του (μερικά απ' αυτά στο σατιρικό έντυπο «Τζιτζίκι») ή που έμειναν στα συρτάρια του. Ο Τσέχοφ, όπως οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, ασχολήθηκε με όλα τα είδη της πεζογραφίας και συνέδεσε το όνομά του με μισόν αιώνα ανθρώπινης ιστορίας: με την προεπαναστατική κατάσταση των πραγμάτων στη Ρωσία, με το θέατρο Στανισλάφσκι, που μόλις γεννιόταν· πολυγραφότατος και σε πείσμα της παλιάς γενιάς, που έβρισκε τα έργα του «χωρίς δράση», ο Τσέχοφ κατόρθωσε να ταυτιστεί με τη ρωσική «ψυχή» και να γίνει ο μάγος της. Το έργο του, αν και δεν του λείπει το χιούμορ, φέρνει τη σκιά του θανάτου, της αποσύνθεσης, της απελπισίας· οι ήρωές του παραμένουν ανήμποροι και νοσταλγικοί. Ο ίδιος έζησε τη φτώχεια και τον πατρικό αυταρχισμό -γεννήθηκε στο Ταγκαρόνγκ, ανάμεσα σε Έλληνες γείτονες- κι έπειτα τη φτώχεια των άλλων: σπούδασε ιατρική και την άσκησε χωρίς φιλοδοξία και χωρίς ανταμοιβές· σύντομα την εγκατέλειψε για τη λογοτεχνία. Εργαζόταν πάντα πολύ: πίστευε πως η ομορφιά της ζωής πηγάζει από την εργασία· η εργασία, οι κακουχίες και οι στερήσεις συνέβαλαν στο να προσβληθεί από φυματίωση. Αν και καθιερωμένοι συγγραφείς, όπως ο Τολστόι, του επιτέθηκαν, ο Τσέχοφ δεν άργησε να βρει τη θέση του στα ρωσικά γράμματα: η γαλήνια απελπισία του, η ακρίβεια της γλώσσας και των συναισθημάτων, ο βήχας που μοιάζει να ακούγεται πίσω από κάθε αστραφτερό διάλογο, η πολιτική του ανεξαρτησία συναρμολογούν το πορτρέτο ενός κλασικού. Όπως γράφει ο Ιβάν Μπουνίν στη βιογραφία του (1908), «ο Τσέχοφ ήταν ένας εξορκιστής... ο αληθινός του ήρωας είναι η απόγνωση...», μια απόγνωση που περιγράφεται χωρίς βαρυσήμαντες λέξεις, χωρίς αφρώδη συναισθήματα και βίαιες αντιδράσεις, αλλά με την ειρωνεία και τη διαύγεια ενός αδυσώπητου αλλά φιλάνθρωπου παρατηρητή.
| Τίτλος βιβλίου: | Διηγήματα και μονόπρακτα |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μια επιλογή |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Chekhov, Anton Pavlovich, 1860-1904 (Συγγραφέας)
Τσακνιάς Γιώργος (Μεταφραστής)
Ντινόπουλος, Βασίλης (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789601612034 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Ξένη Λογοτεχνία | Σελίδες: | 265 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2004 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Ηλικίες: | | Σειρά βιβλίων: | Ξένη Λογοτεχνία |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Κλασική Μεταφρασμένη Λογοτεχνία
Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Θέατρο |
|---|
Roth, Karl Heinz
Ο Καρλ Χάιντς Ροτ γεννήθηκε το 1942 στο Wertheim am Main της Γερμανίας. Σπούδασε ιατρική και ιστορία στα Πανεπιστήμια της Κολωνίας, Βόννης, Ντύσελντορφ, Αμβούργου και Βρέμης. Το 1984 ανακηρύχθηκε διδάκτορας της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου και το 1992 διδάκτορας της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης. Από το 1965 είναι δραστήριο μέλος του κινήματος της Νέας Αριστεράς. Με το πέρας των ιατρικών σπουδών του, από το 1980 μέχρι και το φθινόπωρο του 1997 εντάσσεται ως γιατρός σε μια ομάδα γιατρών με έδρα το Sant Pauli του Αμβούργου, που προσφέρουν δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες σε φτωχούς και ανασφάλιστους. Το 1986 συγκροτεί μαζί με άλλους το ‘Ίδρυμα για τη μελέτη της Κοινωνικής Ιστορίας του 20ού αιώνα, με έδρα το Αμβούργο, το οποίο εκδίδει το περιοδικό "1999". Αυτό το περιοδικό το 1998 μετονομάστηκε σε "Κοινωνική Ιστορία" και από το 2010 κυκλοφορεί σε τρίγλωσση ηλεκτρονική (on line) έκδοση, στην οποία ο Κ. Χ. Ροτ έχει την επιστημονική ευθύνη του γνωστικού αντικειμένου "Οικονομική Ιστορία - Οικονομική Θεωρία". Το ίδρυμα "Κοινωνική Ιστορία του 20ού αιώνα" από το 1998 έχει μεταφέρει την έδρα του στη Βρέμη, όπου κατοικεί και ο Κ. Χ. Ροτ. Ο Κ. Χ. Ροτ έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία (μεταξύ των οποίων και το Die "andere"Arbeiterbewegung (Το "άλλο" εργατικό κίνημα, 1974), μελέτες και άρθρα για θέματα κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας, για θέματα ιστορίας της ιατρικής και της επιστήμης του 20ού αιώνα, καθώς επίσης και για Μεθοδολογικά προβλήματα της επιστημονικής ιστοριογραφίας και της Κριτικής της Πολιτικής Οικονομίας της Εργασίας. Το 1994 προστέθηκε η "Παγκόσμια Ιστορία" ως νέο ερευνητικό πεδίο με κέντρο βάρους τις παγκόσμιες σχέσεις εργασίας, την ιστορία των υπερεθνικών επιχειρήσεων και τους οικονομικούς κύκλους του παγκόσμιου συστήματος. Στο πλαίσιο αυτού του πεδίου δημοσιεύτηκαν πολλές μελέτες και βιβλία, σημαντικότερα των οποίων είναι: "Die Wiederkehr der Proletaritat" ("Η επιστροφή της Προλεταριοποίησης"), 1994. "Der Zustand der Welt" ("Η κατάσταση του κόσμου" ), 2005. "Die globale Krise I" ("Η παγκόσμια κρίση"), 2009, κ.ά.
