Στρατηγική για τη γήρανση του πληθυσμού
Την τελευταία δεκαετία, και συγκεκριμένα από το 2010, ο πληθυσμός της Ελλάδας έχει μπει σε τροχιά πληθυσμιακής συρρίκνωσης, ως αποτέλεσμα του αρνητικού φυσικού ισοζυγίου. Η μείωση του πληθυσμού είναι αναπόφευκτη. Χωρίς να παραβλέπεται η ανάγκη ουσιαστικής πολιτικής ενίσχυσης των γεννήσεων, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως η λύση για μια βιώσιμη δημογραφική πολιτική δεν περνά από τις γεννήσεις. Ιδιαίτερα κρίσιμη για τη δημογραφική βιωσιμότητα της χώρας είναι η διαχείριση της συνεπακόλουθης μείωσης του εργατικού δυναμικού, ώστε να αποφευχθούν οι δυσάρεστες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειές της.
Η πρόκληση που αντιπροσωπεύει η γήρανση του πληθυσμού μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία για μια ζωή με μεγαλύτερη διάρκεια και ευημερία. Αλλά, για να μετατραπεί αυτή η πρόκληση σε ευκαιρία απαιτείται μια συνολική αλλαγή στον τρόπο σκέψης και δράσης της υφιστάμενης κοινωνίας καθώς και των διαδοχικών γενεών.
Για την Ελλάδα, ο ΣΤΟΧΟΣ είναι η δημιουργία ενός βιώσιμου μέλλοντος για τις Νέες Γενιές, μέσω της υλοποίησης ενός πολυεπίπεδου και πολυπαραγοντικού προγράμματος αλλαγών, που θα συγκροτούν μία «αλλαγή υποδείγματος» στην οργάνωση και λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας της χώρας.
Ο χρονικός ορίζοντας των παρεμβάσεων είναι μέχρι το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας. Εάν δεν ξεκινήσουμε την «αλλαγή υποδείγματος» σύντομα, δεν θα αργήσουμε να ανακαλύψουμε ότι ξεκινήσαμε υπερβολικά αργά.
| Τίτλος βιβλίου: | Στρατηγική για τη γήρανση του πληθυσμού |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ελλάδα 2050 |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Νεκτάριος Μιλτιάδης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789600240917 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούλιος 2023 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική > Κοινωνική Πολιτική |
|---|
Παπανδρέου, Γιώργος Α., 1952-
Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, γεννήθηκε στο Saint Paul της Minnesota, στις ΗΠΑ, στις 16 Ιουνίου 1952. Σπούδασε στη Σχολή Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Amherst, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, και στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης πάνω σε θέματα μεταναστών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics και σε θέματα διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του από το 1984. Ξεκίνησε την κοινοβουλευτική του δραστηριότητα ως βουλευτής Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ, όπου εκλέχθηκε στις εκλογές του 1981, 1985, 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993 και του 2007, βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1996 και του 2000 και Α' Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2004. Επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ διετέλεσε υφυπουργός Πολιτισμού (1985-1987), υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988-1989 και 1994-1996), υφυπουργός Εξωτερικών (1993-1994), αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1996-1999) και στη συνέχεια υπουργός Εξωτερικών, έως και τον Φεβρουάριο του 2004. Στις 8 Φεβρουαρίου 2004 εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη τον Νοέμβριο του 2007, επικρατώντας του Ευάγγελου Βενιζέλου. Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004 διετέλεσε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έως την επικράτηση του κόμματος στις βουλευτικές εκλογές της 6ης Οκτωβρίου 2009, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας. Ταυτόχρονα, διατήρησε ο ίδιος το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου εξωτερικών. Τον Νοέμβριο του 2011 παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία, ώστε να επιτρέψει τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο. Είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (από τον Ιανουάριο του 2006), αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακής Εκεχειρίας, ιδρυτικό μέλος του Helsinki Citizens Assembly και της Πρωτοβουλίας για τη Συνεργασία στα Βαλκάνια, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών, αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών και Αυτομόρφωσης, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Γεωργίου Παπανδρέου. Τιμήθηκε με βραβείο από το Ίδρυμα Μπότση για τους αγώνες του υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας (1988), από την οργάνωση "SOS Ρατσισμός" για την προσφορά του ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία (1996) και με το βραβείο Ιπεκτσί για τη δραστηριότητά του υπέρ της ελληνοτουρκικής προσέγγισης ως Υπουργός Παιδείας κατά το διάστημα 1995-1996. Επίσης αναγορεύθηκε Μέγας Σταυροφόρος του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου και του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρο Α΄. Έχει γράψει τα βιβλία "1974-90: στην τροχιά της Ιστορίας" και "Το δέντρο και το δάσος". Είναι παντρεμένος με την Άντα Παπαπάνου, με την οποία έχουν μια κόρη και έναν γιο.
