Η ποίηση του Αντώνη Φωστιέρη
Παρά τον στοχαστικό, σχεδόν φιλοσοφικό χαρακτήρα της ποίησης του Αντώνη Φωστιέρη, το αρχικό ερέθισμα οδηγείται στην πλήρη συναισθηματική του μεταστοιχείωση, στη μετατροπή του σε υψηλή ποιητική συγκίνηση. Το συναίσθημα αναζητά την ακεραίωσή του από μια δευτεροβάθμια διανοητική αναγωγή, ενώ αντίστροφα η σκέψη μετασχηματίζεται σε παράγοντα βαθιάς ψυχικής δόνησης, πάντα μέσω των εικόνων και της ποιητικής αφήγησης, όχι με αφηρημένα ουσιαστικά ή θεωρητικά σχήματα.
Ο λόγος του Φωστιέρη αγγίζει την απόλυτη πύκνωση και λιτότητα, παραμένει ωστόσο άμεσα καταληπτός, σε πρώτο τουλάχιστον επίπεδο, κάτω από το οποίο σωρεύονται αλλεπάλληλες στρώσεις και κρυμμένοι θησαυροί που ωθούν σε διαδραστικές προσεγγίσεις.
Οι ποικίλοι συνδυασμοί και οι αντιστροφές στο εσωτερικό της γλώσσας, οι αναγραμματισμοί, οι καρκινικές γραφές, οι ομοηχίες, η διπλή σημασία των λέξεων, οι μετωνυμίες, τα οξύμωρα, οι αποστροφές, τα συγκοινωνούντα ποιήματα, είναι τόσο πολλά και διαδραματίζουν τέτοιο ρόλο στην ποίησή του, ώστε πρέπει πάντα να τον διαβάζουμε με την υποψία του δεύτερου επιπέδου, του κρυφού υπαινιγμού και του μυστικού νοήματος.
Ο πνευματικός χαρακτήρας και η εκφραστική λιτότητα αυτής της ποίησης οδηγούν συχνά σε νοηματικές κορυφώσεις που παίρνουν τη μορφή αποφθεγματικών ρήσεων, φαινόμενο μεγάλης σπουδαιότητας, που το συναντάμε κυρίως στο έργο ποιητών του παρελθόντος, όπως του Σολωμού, του Παλαμά, του Σεφέρη, του Ελύτη, κατεξοχήν δε του Καβάφη.
Τίτλος βιβλίου: | Η ποίηση του Αντώνη Φωστιέρη |
---|
Εκδότης: | Εκάτη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Μαρκόπουλος Γιώργος (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789604083220 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2022 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Ποίηση |

Elias, Norbert
Ο Norbert Elias γεννήθηκε το 1897 στο Breslau της Γερμανίας, από γονείς εβραϊκής και πολωνικής καταγωγής, και πέθανε το 1990 στο Άμστερνταμ. Σπούδασε φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία με δάσκαλους τους Jaspers, Rickert, Husserl και Alfred Weber. Το 1924 αναγορεύθηκε διδάκτορας με την εργασία "Idee und Individuum. Eine kritische Untersuchung zum Begriff der Geschichte" ("Ιδέα και άτομο. Μια κριτική διερεύνηση πάνω στην έννοια της ιστορίας"). Το 1930 έγινε βοηθός του Karl Mannheim στην Φρανκφούρτη. Το 1935 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γερμανία και εγκαταστάθηκε αρχικά στο Παρίσι και κατόπιν στο Λονδίνο, όπου εργάσθηκε ως ψυχοθεραπευτής και ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης ενηλίκων. Το 1941 έχασε τη μητέρα του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Από το 1954 δίδαξε κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο του Leicester. Εκτός από το θεμελιώδες έργο του "Uber den Prozess der Zivilisation" ("Η εξέλιξη του πολιτισμού", ελλ. εκδ. Νεφέλη, 1997), που εκδόθηκε το 1939 και πέρασε στην αρχή, για τρεις δεκαετίες, σχεδόν απαρατήρητο, έγραψε μεταξύ άλλων: "Die hofische Gesellschaft. Untersuchungen zur Soziologie des Konigtums und der hofischen Aristokratie" ("Η αυλική κοινωνία. Έρευνες πάνω στην κοινωνιολογία της βασιλείας και στην αυλική αριστοκρατία") (1969)· "Was ist Soziologie?" ("Τι είναι κοινωνιολογία;" (1970)· "Die Gesellschaft der Individuen" ("Η κοινωνία των ατόμων") (1987)· "Studien uber die Deutschen" ("Μελέτες για τους Γερμανούς") (1989)· "Uber die Einsamkeit der Sterbenden" ("Για τη μοναξιά των ετοιμοθάνατων") (1982)· "Mozart. Zur Soziologie eines Genies" ("Μότσαρτ. Σχετικά με την κοινωνιολογία μιας μεγαλοφυίας", ελλ. εκδ. Ίνδικτος, 2001) (1991)· "The symbol theory" (1991)· "Die Ballade vom armen Jacob" (1996). Η έκδοση των απάντων του άρχισε το 1997 στη Φρανκφούρτη και προβλέπεται να περιλάβει 19 τόμους.