Πολιτική και διαδίκτυο
Μπορεί μια συζήτηση στο Facebook να μας κινητοποιήσει έτσι ώστε να εμπλακούμε στα πολιτικά δρώμενα; Οι απόψεις των «φίλων» μας στο διαδίκτυο επηρεάζουν τη διαμόρφωση των δικών μας απόψεων; Όταν λέμε τη γνώμη μας στο διαδίκτυο λέμε την αλήθεια ή τα κίνητρά μας είναι διαφορετικά;
Tα τελευταία χρόνια το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την αμφί-δρομη επικοινωνία που προσφέρουν άρχισαν να διαδραματίζουν έναν, υπό εξέταση ως προς την επίδρασή του, ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικής προτίμησης. Το φαινόμενο αυτό εξελίχθηκε σταδιακά και ενώ, ακόμη, δεν είναι απολύτως σαφές σε ποιο βαθμό επηρεάζουν τη διαμόρφωση της πολιτικής προτίμησης, οι έρευνες σχετικά με το θέμα πολλαπλασιάζονται. Η πολιτική σκέψη και η διαμόρφωση πολιτικών προτιμήσεων είναι διαδικασίες πολύπλοκες και άμεσα συνδεδεμένες με τις αλληλεπιδράσεις. Η συγγενής έννοια των δικτύων και του ρόλου τους στην διαμόρφωση πολιτικής προτίμησης έχει κατά καιρούς μελετηθεί. Παρατηρούμε, όμως, ότι η ηλεκτρονική κοινωνική δικτύωση αποτελεί σήμερα μία πραγματικότητα και συχνά η ενασχόληση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι καθημερινή. Αποτελεί συνεπώς, ιδιαίτερα ενδιαφέρον πλαίσιο έρευνας το κατά πόσο η ενασχόληση και η δραστηριοποίηση σε αυτά τα μέσα μπορεί να επηρεάσει τη διαμόρφωση πολιτικής προτίμησης. Το βιβλίο στοχεύει στο να εστιάσει περισσότερο ολοκληρωμένα στην επιστήμη των δικτύων εξετάζοντας την επίδραση που ασκείται στο ηλεκτρονικό περιβάλλον.

Eco, Umberto, 1932-2016
Ο Ουμπέρτο Έκο, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε στις 5 Ιανουαρίου του 1932. Φημολογείται ότι το επώνυμο "Έκο" είναι το αρκτικόλεξο των λέξεων "Ex Caelis Oblatus", που σημαίνει "θεϊκό δώρο". Ακολούθησε σπουδές μεσαιωνικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας και έκανε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία το 1954, ολοκληρώνοντας τη διατριβή του για τον Θωμά Ακινάτη. Από το 1988 ήταν πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 καθηγητής της Σημειολογίας στο Μιλάνο. Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Μελετών. Επίσης, ήταν διευθυντής του περιοδικού "VS". Στη διάρκεια της δεκαετίας του 70, άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματα του, κάνοντας την αρχή με "Το όνομα του Ρόδου", που τιμήθηκε με το βραβείο Strega το 1981 και το Medicis Etranger το 1982, ενώ πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Ο Έκο περνούσε τον καιρό του με τη γυναίκα του και δύο παιδιά τους ανάμεσα στο σπίτι του στο Μιλάνο (ένα διαμέρισμα-λαβύρινθο με μια βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων) και στο εξοχικό του στο Ρίμινι. Γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, που χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Από την αρχή της καριέρας του είχε κερδίσει πολλές τιμητικές διακρίσεις και έχει κάνει δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες. Στις πραγματείες του συγκαταλέγονται: "Opera aperta" (1962), "La struttura assente" (1968), "Θεωρία σημειωτικής" (1975), "Lector in fabula" (1979). To 1980 εμφανίστηκε ως μυθιστοριογράφος με το "Όνομα του Ρόδου", το 1988 ακολούθησε το "Εκκρεμές του Φουκώ".
Έφυγε από τη ζωή στις 19 Φεβρουαρίου 2016 σε ηλικία 84 ετών.
(φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)