Κοινωνικά κινήματα ως φορείς αλλαγής
Το βιβλίο αυτό, γραμμένο με σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς όλους εκείνους τους εργαζόμενους που πάλεψαν ενάντια στο θηρίο της αποικιοκρατίας και του καπιταλισμού και την ακόρεστη μανία του για το κέρδος, αποτελεί ένα αφιέρωμα προς τους Κύπριους εργαζόμενους και ιδιαίτερα το εργατικό κίνημα, καθώς μετά από τους διαχρονικούς του αγώνες σε ιδιαίτερα σκληρές κοινωνικές συνθήκες, ο Κύπριος πολίτης μπορεί να απολαμβάνει σήμερα πολλά κοινωνικά ωφελήματα.
Το βιβλίο πραγματεύεται βασικά ζητήματα δομημένα σε πέντε χρονικές περιόδους που επικεντρώθηκαν σε κρίσιμα ιστορικά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά γεγονότα στην ιστορία της Κύπρου. Στην προσπάθεια απάντησης των βασικών ερωτήσεων που προκύπτουν εντός αυτών των χρονικών περιόδων, το επίκεντρο αφορά τρεις κύριους παράγοντες: τον αντίκτυπο της βρετανικής αποικιοκρατίας, τον ρόλο του κυπριακού εργατικού κινήματος και την εμφάνιση συγκεκριμένων ομάδων για την προώθηση των συμφερόντων των εργαζόμενων και των συνταξιούχων.
Λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικές πηγές, την κοινωνιολογική θεωρία και τις ανθρωπολογικές έννοιες, αυτή η ιστοριογραφία είναι ενσωματωμένη σ’ ένα πλούσιο ιστορικό πλαίσιο με παράλληλη ενίσχυσή του από μια πλούσια βιβλιογραφία.
| Τίτλος βιβλίου: | Κοινωνικά κινήματα ως φορείς αλλαγής |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μια κοινωνική ανάλυση του λαϊκού εργατικού κινήματος στην Κύπρο |
|---|
| Εκδότης: | Ίαμβος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Νεοκλέους Γρηγόρης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786185119997 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2022 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Οικονομία > Εργασία |
|---|
Γαληνός, 129-200(;) μ.Χ.
Ο Γαληνός, ο μεγαλύτερος γιατρός της αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, ίσως και ισάξιός του, γεννήθηκε στην Πέργαμο το 129 μ.Χ. Γιος του αρχιτέκτονα και μαθηματικού Νικομάχου, έλαβε επιμελημένη μόρφωση, αρχικά φιλοσοφική και κατόπιν ιατρική. Μετά από σπουδές κοντά στους καλύτερους γιατρούς της εποχής του στη Σμύρνη και στην Αλεξάνδρεια, επέστρεψε στην Πέργαμο, όπου και διορίστηκε γιατρός των μονομάχων. Ταξίδεψε για πρώτη φορά στη Ρώμη το 161 μ.Χ., όπου απέκτησε μεγάλη φήμη, αλλά και προκάλεσε μεγάλο φθόνο, τόσο ώστε να αναγκαστεί να φύγει με το ξέσπασμα μιας μεγάλης επιδημίας το 166 μ.Χ. Η φήμη του όμως είχε γίνει τόσο μεγάλη ώστε ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος τον κάλεσε και πάλι το 168 μ.Χ. ως προσωπικό του γιατρό.
Άγνωστος παραμένει ο τόπος και ο χρόνος του θανάτου του· πιθανολογείται η Σικελία γύρω στο 200 μ.Χ.
Συγγραφέας εκατοντάδων ιατρικών, φιλοσοφικών και γραμματικών έργων, εκλεκτικός πάντοτε στις απόψεις του και πιστεύοντας ότι ο "αριστος ιατρός είναι και φιλόσοφος", συνόψισε σε ένα περίεργο, μερικές φορές αντιφατικό και συγκεχυμένο, οπωσδήποτε όμως πλήρες και ενδιαφέρον σύστημα, ολόκληρη την προγενέστερή του ιατρική και φιλοσοφική παράδοση, από τον Ιπποκράτη και τον Πλάτωνα, ως τον Αριστοτέλη και τους Στωικούς. Το σύστημα αυτό θα αποτελέσει τη βάση της αραβικής και μεσαιωνικής, αλλά και της νεότερης λαϊκής ιατρικής. Η αντιμετώπιση του ανθρώπινου σώματος ως ενιαίου συνόλου που στην υγιή του κατάσταση το χαρακτηρίζει η απόλυτη ισορροπία και το μέτρο, καθώς και η προβολή ενός ιατρικού προτύπου που στέκεται υπεράνω υλικών αγαθών και κάθε είδους σκοπιμοτήτων, καθιστούν το έργο του ενδιαφέρον ακόμα και στη σημερινή εποχή της αλματώδους τεχνολογικής προόδου.
