Λογική και διατροφή
Αν θα θέλαμε να χαρακτηρίσουμε με έναν όρο την εποχή που διανύουμε, πιθανότατα θα καταλήγαμε στην έννοια της πληροφορίας.
Καθημερινά ο άνθρωπος γίνεται αποδέκτης ενός τεράστιου όγκου δεδομένων και πληροφοριών, που καλείται να αξιολογήσει, κατανοήσει και στη συνέχεια να μετουσιώσει σε γνώση, προς όφελος δικό του και της κοινωνίας. Ειδικότερα στον τομέα των διατροφικών θεμάτων, ο καταιγισμός ασύνδετων και εν δυνάμει επικίνδυνων τάσεων ενδέχεται να δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα υγείας που το σίγουρο είναι ότι μπορούν και πρέπει να αποφευχθούν.
• Πώς όμως ο μέσος άνθρωπος χωρίς επιστημονικό υπόβαθρο, είναι ικανός να ανταπεξέλθει σε ένα τόσο πολύπλοκο ενημερωτικό ψηφιακό περιβάλλον;
• Μήπως πριν προχωρήσουμε στην αξιολόγηση της διατροφικής πληροφορίας, πρέπει να ανατρέξουμε σε πολύ βασικότερες λειτουργίες;
• Μήπως η τροφοδότηση της λογικής σκέψης αποτελεί το απόλυτο προαπαιτούμενο της μετέπειτα σωστής αξιολόγησης του «τι βάζω στο πιάτο μου» και του «πώς θα χάσω έξυπνα βάρος»;
Το βιβλίο Λογική και διατροφή απαντάει σε αντίστοιχα ερωτήματα.
Πριν εναποθέσουμε συνεπώς την υγεία μας σε «μαγικές» ρίζες και δίαιτες, ίσως είναι πιο σώφρον να θέσουμε το πλαίσιο με το οποίο θα αξιολογούμε οι ίδιοι πιο λογικά τα δεδομένα. Με αυτόν τον στόχο, στην τελευταία ενότητα του βιβλίου περιλαμβάνεται και μια κρυμμένη πρόκληση υπό μορφή fake news που αναζητά τη λύση σας. Καλή επιτυχία λοιπόν σε όσους προσπαθήσουν.
Feynman, Richard P., 1918-1988
Ο Richard P. Feynman γεννήθηκε στο Μπρούκλυν το 1918 και πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 1942. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο Πρόγραμμα Manhattan στο Λος Άλαμος κατά τη διάρκεια του B΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Στη συνέχεια, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Cornell καθώς και στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας. Το 1965 έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής -από κοινού με τους SinItiro Tomanaga και Julian Schwinger- για την εργασία του στην κβαντική ηλεκτροδυναμική. Ο δρ. Feynman κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ για την επιτυχή επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων της θεωρίας της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Διατύπωσε επίσης μια μαθηματική θεωρία η οποία εξηγούσε το φαινόμενο της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου. Στη συνέχεια, μαζί με τον Murray Gell-Mann, επιτέλεσε θεμελιώδες ερευνητικό έργο στον τομέα των ασθενών αλληλεπιδράσεων, όπως η διάσπαση βήτα. Στα επόμενα χρόνια ο Feynman έπαιξε βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της θεωρίας των κουάρκ, εισάγοντας το μοντέλο των παρτονίων για τις διαδικασίες σκέδασης ανάμεσα σε πρωτόνια υψηλής ενέργειας. Εκτός από τα παραπάνω επιτεύγματα, ο δρ. Feynman εισήγαγε εντελώς νέες υπολογιστικές τεχνικές και νέο συμβολισμό στη φυσική, με σημαντικότερες τα πασίγνωστα πλέον διαγράμματα Feynman, τα οποία -ίσως περισσότερο από κάθε άλλο φορμαλισμό στη νεότερη επιστημονική ιστορία- άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις θεμελιώδεις φυσικές διαδικασίες και υπολογίζουμε τα φυσικά μεγέθη που τις χαρακτηρίζουν. Ο Feynman υπήρξε ένας εξαιρετικά ικανός δάσκαλος. Από όλες τις πολυάριθμες βραβεύσεις του ήταν ιδιαίτερα περήφανος για το Μετάλλιο Διδασκαλίας Oersted, το οποίο κέρδισε το 1972. Το βιβλίο του Διαλέξεις φυσικής, που πρωτοεκδόθηκε το 1963, χαρακτηρίστηκε από έναν βιβλιοκριτικό του περιοδικού "Scientific American" ως "βιβλίο δύσκολο, αλλά γονιμοποιό και σαγηνευτικό -είκοσι πέντε χρόνια αργότερα το βιβλίο εξακολουθεί να είναι ο ιδανικότερος οδηγός για τους δασκάλους και για τους καλύτερους ανάμεσα στους φοιτητές που κάνουν τα πρώτα βήματά τους στο πεδίο της επιστήμης". Εκτός από τη φυσική, κατά καιρούς ασχολήθηκε και με την επιδιόρθωση ραδιοφώνων, την παραβίαση κλειδαριών, τη ζωγραφική, το χορό, το παίξιμο κρουστών, ακόμη και με την αποκρυπτογράφηση της ιερογλυφικής γραφής των Μάγια. Διαρκώς περίεργος για τον κόσμο που τον περιέβαλλε, υπήρξε ένας υποδειγματικός εμπειριστής. Ο Richard Feynman πέθανε στο Λος Άντζελες στις 15 Φεβρουαρίου 1988.
