Μια σκέψη για κάθε ημέρα
Η σιγή, η γαλήνη, η αρμονία αποτελούν την έκφραση μιας και μόνης πραγματικότητας. Μην νομίζετε ότι η σιωπή είναι κενή ή και άφωνη, κάθε άλλο. Η σιωπή ζει, πάλλεται, μιλάει, τραγουδάει, μόνο που για να την ακούσουμε πρέπει να σιγήσουν τα τύμπανα που χτυπούν μέσα μας.
Μέσα από την ενατένιση, την προσευχή, τον διαλογισμό, θα κατορθώσουμε κάποια μέρα να ακούσουμε τη φωνή της σιωπής. Όταν κάποτε καταλαγιάσουν οι χαοτικές δυνάμεις, η σιωπή θα πλησιάσει, θα σκορπιστεί ολόγυρα, θα μας τυλίξει με τον υπέροχο μανδύα της. Θα φωτιστούμε μέσα μας και θα νιώσουμε μονομιάς ότι πάνω από εμάς βασιλεύει κάτι πολύ ισχυρό που μας κυβερνάει: εκείνη η σιωπή από την οποία αναδύθηκε το σύμπαν και στην οποία κάποια μέρα θα ξαναγυρίσει.
| Τίτλος βιβλίου: | Μια σκέψη για κάθε ημέρα |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | 6 |
|---|
| Εκδότης: | Πύρινος Κόσμος |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Aïvanhov, Omraam Mikhaël (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604305537 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Φεβρουάριος 2022 | Διαστάσεις: | 16x11 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ψυχολογία > Πρακτική Ψυχολογία > Συμβουλευτική |
|---|
Wilde, Oscar, 1854-1900
Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881. Aργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη" είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη "Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ" (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: "Μια γυναίκα χωρίς σημασία", "Ο ιδανικός σύζυγος" και "Η σημασία του να είσαι τίμιος", ενώ το τέταρτο, "Η Σαλώμη", απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.
