Μετρό και αρχαία
Το «Μετρό και Αρχαία» είναι ένα πολιτικό θρίλερ. Περιγράφει την περιπέτεια ενός μεγάλου δημόσιου έργου υποδομής που εξαιτίας των καθυστερήσεων και των παλινωδιών στην εκτέλεσή του, κατάφερε να αποκτήσει τον τίτλο του πιο σύντομου ανέκδοτου. Το βιβλίο αποκαλύπτει τις πολιτικές σκοπιμότητες, τις μικροπολιτικές επιδιώξεις, τη διαχειριστική ανεπάρκεια και τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης ενός μεγάλου έργου βιώσιμης ανάπτυξης με πολύπλευρες οικονομικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές και πολιτιστικές διαστάσεις και οφέλη. Το Μετρό της Θεσσαλονίκης είναι η επιτομή της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας. Οι καθυστερήσεις, οι παλινωδίες και τα τεχνητά διλήμματα κατά την εκτέλεση του έργου αναδεικνύουν την αλήθεια για την υστέρηση της οικονομικής και κοινωνικής προόδου στη χώρα. Η οποία πρόοδος για να κερδηθεί, χρειάζεται ρήξη με το παρελθόν και διαρκής σύγκρουση με το πολιτικό κατεστημένο και με τα οικονομικά συμφέροντα.
Hemingway, Ernest, 1899-1961
Ο Έρνεστ Μίλερ Χέμινγουαίη γεννήθηκε το 1899 στο Oak του Ιλινόις. Από τα παιδικά του χρόνια γνώρισε το πάθος των ταξιδιών που σημάδεψε τη ζωή και το συγγραφικό του έργο. Το 1917 ο Χέμινγουαίη προσλήφθηκε ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα Αστέρας του Κάνσας Σίτυ. Τον επόμενο χρόνο δέχτηκε να πάει ως εθελοντής οδηγός ασθενοφόρου στο ιταλικό μέτωπο, όπου πληγώθηκε άσχημα και παρασημοφορήθηκε δύο φορές. Γύρισε στις Η.Π.Α. το 1919 και παντρεύτηκε το 1921. Το 1922 ήταν ανταποκριτής στο ελληνοτουρκικό μέτωπο και δύο χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία για να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ανανέωσε τις πρώιμες φιλίες του με αμερικανούς αυτοεξόριστους, όπως τον Έζρα Πάουντ και τη Γερτρούδη Στάιν. Η ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον που έδειξαν για τα κείμενά του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ύφους του Χέμινγουαίη. Τα δύο πρώτα βιβλία του ήταν οι "Τρεις ιστορίες και δέκα ποιήματα" και το "Στον καιρό μας" (1925). Ευρύτερα, όμως έγινε γνωστός με τη σατιρική νουβέλα "Οι χείμαρροι της άνοιξης" (1926), με την οποία και καθιερώθηκε. Η διεθνής του φήμη επιβεβαιώθηκε με τα επόμενα τρία βιβλία του : "Φιέστα" (1926), "Άντρες χωρίς γυναίκες" (1927) και "Αποχαιρετισμός στα όπλα" (1929). Αναμίχθηκε με πάθος στις ταυρομαχίες, "Θάνατος στο απομεσήμερο" (1932), στο κυνήγι άγριων ζώων στην Αφρική, "Οι πράσινοι λόφοι της Αφρικής" (1935), και στο ψάρεμα στην ανοιχτή θάλασσα, "Ο γέρος και η θάλασσα" (1952). Στο κλασικό μυθιστόρημα "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" (1940) καταγράφονται οι εμπειρίες του από την παραμονή του στην Ισπανία κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Το άμεσο και φαινομενικά απλό ύφος της γραφής του δημιούργησε ολόκληρες γενιές μιμητών, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα, ενώ η αναγνώριση της θέσης του στην παγκόσμια λογοτεχνία ήλθε το 1954, όταν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ. Ο Χέμινγουαίη αυτοκτόνησε το 1961 στο Αϊντάχο.
