Ηράκλειτος και Λάο Τσε
Φύσει ή θέσει, άραγε, ο στοχασµός; Είναι η φιλοσοφία το εγγενές της νόησης (και συνεπώς διακριτό της τµήµα), που δεν µπορεί παρά να αποτελεί ένα καταφύγιο απέναντι στο οντολογικά τιθέµενο πρόβληµα της ύπαρξης; Ή, ίσως, προκύπτει εξ ανάγκης και ως εκ τούτου εγγράφεται στο εσωτερικό µιας µονοµερούς και αβέβαιης τελεολογίας; Κι εδώ το ohne mitzumachen του Χούσσερλ, δηλαδή η µη σύµπραξη (ως αδυναµία κατανόησης µάλλον) στην κίνηση του κόσµου, ειπωµένο σχεδόν δυόµιση χιλιετηρίδες πριν στην Έφεσο και στην Κίνα. Ο Λόγος του Ηράκλειτου, που συµπράττει µε το Εν και το Πυρ, ώστε να καταδείξει στον άνθρωπο το προφανές της ασηµαντότητάς του και την ίδια στιγµή την ύπαρξή του ως κορυφαία στιγµή µέσα στον αδιάλειπτο κύκλο του ενιαυτού και από την άλλη το µυστηριώδες όσο και πανταχού παρόν Τάο, ένα γρανάζι στη µηχανή της εναρµόνισής µας µε
το σύµπαν. Κυριότερα, δε, αµφότερα (Λόγος και Τάο) αποκτούν έναν εργαλειακό χαρακτήρα στον βαθµό που η στοχαστική φαντασία του Ηράκλειτου και του Λάο-Τσε, πάντοτε ανθρωποκεντρικές, καθιστούν τη σκέψη µιαν ανθρωπολογία και λαµβάνουν έναν χαρακτήρα ἐδιζησάµην ἐµεωυτόν.
Τούτο θέτει το πρόβληµα της συνείδησης πάνω από αυτό του εντός του Είναι Γίγνεσθαι και καθιστά αυτήν (τη συνείδηση) αφύπνιση της θνητότητάς µας.
Πλησής, Κυριάκος
Ο Κυριάκος Πλήσης γεννήθηκε στην Ακανθού της Αμμοχώστου το 1929. Μετά την αποφοίτησή του από το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, φοίτησε στο Διδασκαλικό Κολλέγιο Μόρφου και εργάστηκε επί μια πενταετία ως δάσκαλος. Εν συνεχεία σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στα παιδαγωγικά στα Πανεπιστήμια Εδιμβούργου και Λονδίνου. Εργάστηκε στο Α' Γυμνάσιο Αμμοχώστου ως καθηγητής, υποδιευθυντής και γυμνασιάρχης. Το 1973 προήχθηκε σε επιθεωρητή φιλολογικών μαθημάτων. Από το 1975 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως καθηγητής και λυκειάρχης σε διάφορα σχολεία. Το 1985 έγινε σχολικός σύμβουλος και συνταξιοδοτήθηκε το 1989.
Ασχολήθηκε, εκτός από την εκπαίδευση, και με τη λογοτεχνία, ιδιαίτερα με την ποίηση και το δοκίμιο. Βραβεύτηκε τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου. Δύο φορές για τις συλλογές δοκιμίων "Προβληματισμοί" 1972, και "Μετά τη χρεοκοπία του δόγματος" 1992, και μια φορά για την ποιητική του συλλογή: "Γραφή οδύνης" 1975. Το 1997 το βιβλίο του "Δοκίμιο περί έρωτος και άλλα δοκίμια" βραβεύτηκε με το βραβείο του Χρήστου Μαλεβίτση. Συνεργάζεται τακτικά με τα περιοδικά "Νέα Παιδεία" και "Ευθύνη" και εκτάκτως με άλλα κυπριακά και ελλαδικά περιοδικά.
