Μπορν
Στον μελλοντικό, μετακαταστροφικό κόσμο του Μπορν, η νεαρή Ρέιτσελ επιζεί περισυλλέγοντας τρόφιμα και εφόδια στο κουφάρι μιας πόλης που την έχουν ρημάξει η ξηρασία λόγω κλιματικής αλλαγής και οι συγκρούσεις. Η πόλη είναι επικίνδυνη και γεμάτη από τα παρατημένα πειράματα της Εταιρείας -μια επιχείρηση βιοτεχνολογίας που τώρα έχει διαλυθεί- και τη λυμαίνεται μια γιγαντιαία αρκούδα με απρόβλεπτες επιθέσεις. Η Ρέιτσελ τα βολεύει όπως μπορεί στο άθλιο καταφύγιο που μοιράζεται με τον συνεργάτη της Γουικ, ο οποίος πλασάρει ψυχοδραστική βιοτεχνολογία που παρασκευάζει ο ίδιος.
Μια μέρα, η Ρέιτσελ βρίσκει τον Μπορν σε μια επιχείρηση περισυλλογής και τον παίρνει στο σπίτι της. Ο Μπορν αρχικά δεν είναι παρά μια μικρή πράσινη μάζα -φυτό ή ζώο;- αλλά αναδίδει μια παράξενη γοητεία. Θυμίζει στη Ρέιτσελ τις υδρόβιες μορφές ζωές από τη νησιωτική χώρα που ήταν η πατρίδα της, που τώρα έχει εξαφανιστεί εξαιτίας της ανόδου των θαλασσών. Η Ρέιτσελ απεχθάνεται αυτή την προσέγγιση: σ’ αυτό τον κόσμο, κάθε αδυναμία μπορεί να σε σκοτώσει. Όμως ενάντια στο ένστικτό της -και σίγουρα ενάντια στις επιθυμίες του Γουικ- η Ρέιτσελ κρατά τον Μπορν. Δεν
μπορεί να κάνει αλλιώς. Είναι πολύ ευχάριστο να είσαι με τον Μπορν καθώς μαθαίνει να μιλά, καθώς μαθαίνει για τον κόσμο, και σε έναν κόσμο ερειπίων αυτή η αθωότητα είναι πολύτιμη. Γιατί ο Μπορν κάνει τη Ρέιτσελ να βλέπει την ομορφιά στην ερήμωση γύρω της. Η Ρέιτσελ αρχίζει να νιώθει προστατευτικά, κάτι για το οποίο δεν έχει περιθώρια.
"Αυτός γεννήθηκε, αλλά εγώ τον γέννησα". Καθώς όμως ο Μπορν ωριμάζει σωματικά και πνευματικά, αρχίζει να απειλεί την ισορροπία δυνάμεων στην πόλη και να θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του καταφυγίου της με τον Γουικ. Γιατί φαίνεται πως ίσως η Εταιρεία δεν είναι πραγματικά νεκρή, και τρυπώνουν καινούριοι εχθροί. Όπως ο Μπορν αλλάζει, θα αποκαλύψει στη Ρέιτσελ πόσο εύθραυστη ήταν η ύπαρξή της και πόσο βασιζόταν στον δόλο και στα μυστικά. Στη συνέχεια, ίσως τίποτα να μην είναι ποτέ το ίδιο.
Όπως και στην Τριλογία της Νότιας Ζώνης (που αποτελείται από τα βιβλία "Αφανισμός", "Επιβολή" και "Αποδοχή"), ο Τζεφ Βάντερμιερ στο νέο του μυθιστόρημα Μπορν δημιουργεί μια εφιαλτική και συνάμα
μαγευτική, εντελώς μοναδική ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Η μετάφραση από τα αγγλικά είναι του Χριστόδουλου Λιθαρή.
| Τίτλος βιβλίου: | Μπορν |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Καστανιώτη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | VanderMeer, Jeff (Συγγραφέας)
Λιθαρής, Χριστόδουλος (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789600367089 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2020 | | |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Μυθιστόρημα Φαντασίας |
|---|
Χάρης, Πέτρος
Πέτρος Χάρης (1902-1998). Ο Πέτρος Χάρης (πραγματικό όνομα Ιωάννης Μαρμαριάδης) γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Νικόλαου Μαρμαριάδη από την Κρήτη. Στην Αθήνα τέλειωσε το Γυμνάσιο και στη συνέχεια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου, από όπου αποφοίτησε το 1924. Αμέσως μετά άρχισε να συνεργάζεται με αθηναϊκές εφημερίδες και το Νουμά ως συντάκτης και φιλολογικός συνεργάτης. Εργάστηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών (Γραμματέας και στη συνέχεια Γενικός Γραμματέας με βαθμό Γενικού Γραμματέα Υπουργείου), από όπου αποχώρησε το 1964 με το βαθμό του Επίτιμου Γενικού Γραμματέα. Το 1933 ανέλαβε τη διεύθυνση της Νέας Εστίας (μετά την αποχώρηση του Γρηγορίου Ξενόπουλου) και παρέμεινε στη θέση αυτή ως το 1987. Υπό τη διεύθυνσή του η Νέα Εστία τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1946). Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας για το έργο του Πολιτείες και θάλασσες, το βραβείο του ταξιάρχη του τάγματος του Γεωργίου Α’, το χρυσό σταυρό της Αγιορείτικης Χιλιετηρίδας και τον Τίμιο Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Μάρκου. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου, μέλος της κριτικής επιτροπής των λογοτεχνικών και θεατρικών Κρατικών Βραβείων και των θεατρικών βραβείων του Παρνασσού, μέλος της Ομάδας των Δώδεκα, της Εθνικής Εταιρείας Λογοτεχνών, του ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη, της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και πρόεδρος της Τάξεως Γραμμάτων και Καλών Τεχνών (1973). Είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1977 εκλέχτηκε πρόεδρός της. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της αφηγηματικής λογοτεχνίας από τις στήλες του περιοδικού Η Διάπλασις των Παίδων με το ψευδώνυμο Κυανόλευκο λάβαρο. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις του στο Νουμά και το 1924 πραγματοποιήθηκε η έκδοση της πρώτης του συλλογής διηγημάτων με τίτλο Η τελευταία νύχτα της γης. Τα πρώτα του έργα εντάσσονται στο κλίμα του συμβολισμού, όπως αυτός εκφράστηκε στην Ελλάδα κυρίως μέσω του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από δοκιμιακό ύφος, χαμηλούς τόνους και επιμελημένη φόρμα. Το λογοτεχνικό είδος το οποίο καλλιέργησε κυρίως είναι το διήγημα, ενώ έγραψε επίσης ταξιδιωτικά κείμενα και δυο μυθιστορήματα, τις Ημέρες Οργής (1979) και τον Ανεμοστρόβιλο (1992). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πέτρου Χάρη βλ. Ζήρας Αλεξ., «Χάρης Πέτρος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9β. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Κόρφης Τάσος, «Πέτρος Χάρης», Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Η΄, σ.288-339. Αθήνα, Σοκόλης, 1993 και Χατζηφώτης Ι.Μ., «Χάρης Πέτρος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
