Η δόξα των Ελλήνων
Ποιος υπήρξε ο ρόλος της βυζαντινής αυτοκρατορίας στην πολιτιστική ανάπτυξη της λατινικής Ευρώπης κατά την περίοδο της ρωμανικής τέχνης;
Στο Βυζάντιο αντιγράφηκε το σύνολο σχεδόν των έργων της αρχαίας Ελλάδας. Στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα η αρχαία κουλτούρα εξακολούθησε να αποτελεί το θεμέλιο της σχολικής εκπαίδευσης. Αυτό το βυζαντινό υλικό μεταβιβάσθηκε στις βασιλικές αυλές και σε όλη την έκταση της Ευρώπης του 10ου ως 12ου αιώνα στις κοιλάδες του Μεύση και του Ροδανού, στην Γερμανία, ακόμη και στα βασίλεια της Σκανδιναυίας.
Ο εμβριθής Συλβαίν Γκουγκενέμ μέσα από την μεγαλειώδη αυτή μελέτη του αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια, αποδίδοντας στο Βυζάντιο τα εύσημα για την μεταβίβαση της αρχαίας γνώσης σε όλον τον Δυτικό Κόσμο.
Τίτλος βιβλίου: | Η δόξα των Ελλήνων |
---|
Εκδότης: | Ενάλιος |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Gouguenheim, Sylvain (Συγγραφέας) Παπαϊωάννου, Μενέλαος (Μεταφραστής)
|
ISBN: | 9789605365882 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Ιστορικά Θέματα | Σελίδες: | 528 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2019 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Κατηγορίες: | Ιστορία > Ρωμαική, Βυζαντινή και Οθωμανική Αυτοκρατορία |

Λιγνάδης, Τάσος, 1926-1989
Τάσος Λιγνάδης (1926 -1989). Ο Τάσος Λιγνάδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των εφηβικών του χρόνων βίωσε τη γερμανική κατοχή ως μέλος της Αντιστασιακής Οργάνωσης ΕΣΑΣ και παράλληλα δραστηριοποιήθηκε στον παράνομο Τύπο ως αρθρογράφος στα περιοδικά Μαθητικά Γράμματα και Νεανική Φωνή. Με την Απελευθέρωση γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου πήρε μέρος στο φοιτητικό κίνημα ως ιδρυτικό μέλος της ΔΕΣΠΑ (Διοικούσα Επιτροπή Συλλόγου Πανεπιστημίου) και πρόεδρος της ΠΕΚΕ (Πανσπουδαστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα) και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1970 με τίτλο της διατριβής του Το πρώτο Δάνειον της Ανεξαρτησίας. Το 1955 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Μωραΐτη και το 1963 εκλέχτηκε λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών στη Φιλοσοφική Σχολή, θέση από την οποία παραιτήθηκε με την επιβολή της Απριλιανής Δικτατορίας. Εργάστηκε επίσης στη Σχολή Αηδονοπούλου, στο Pierce College , και στο Λύκειο του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Σχολή Μωραΐτη οργάνωσε θεατρικές παραστάσεις, ενώ την περίοδο της Μεταπολίτευσης διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, θέση που κράτησε ως το 1980. Στο Εθνικό Θέατρο εργάστηκε επίσης ως καθηγητής στη δραματική σχολή. Από το 1977 εργάστηκε στην ΕΡΤ ως σύμβουλος προγράμματος με αρμοδιότητες στο χώρο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, διέκοψε ωστόσο τη συνεργασία του, λόγω ιδεολογικών διαφωνιών. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1955 από τις σελίδες του περιοδικού της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού Νέον Αθήναιον, όπου δημοσίευσε πολλές μελέτες ως το 1963. Συνεργάστηκε επίσης με περιοδικά και εφημερίδες όπως τα : Ελληνικά Χρονικά του Λουκή Ακρίτα (1952-1954), Νέα Πορεία (Θεσσαλονίκης), Λόγος (1947), Χρονικό (1972), Νέα Εστία, Επίκαιρα, Νίκη, Εσπερινή, Μεσημβρινή, Η Καθημερινή. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάσου Λιγνάδη βλ. Αργυρίου Αλεξ., "Λιγνάδης Τάσος", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986 και Σταμέλος Δημήτρης, "Λιγνάδης Τάσος", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).