Τα άνθη του κακού

"Τα άνθη του κακού" συγκροτήθηκαν από τον Μπωντλαίρ οριστικά στη β' έκδοση του 1861, μετά την καταδίκη των απαγορευμένων ποιημάτων, σε έξι μέρη, που ακολουθούν τον χαιρετισμό "Στον αναγνώστη": Ι. Μελαγχολία και Ιδεώδες, II. Παρισινές Εικόνες (προσθήκη του 1861), III. Το κρασί, IV. Τα Άνθη του Κακού, V. Εξέγερση, VI. Ο Θάνατος. Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει τρία ακόμη μέρη: VII. Τα Έξι Απαγορευμένα Ποιήματα, VIII. Τα δώδεκα ποιήματα που προσέθεσε και επιμελήθηκε ο Μπωντλαίρ στην τρίτη έκδοση του 1868, λίγο πριν τον θάνατό του, και IX. τρία από τα πιο ωραία και σημαντικά ποιήματα που ανθολογήθηκαν στη συλλογή "Συντρίμμια" [Les Epaves].
Τίτλος βιβλίου: | Τα άνθη του κακού | ||
---|---|---|---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Η έκδοση του 1861. Η έκδοση του 1868. Τα έξι απαγορευμένα και τρία ακόμη ποιήματα | ||
Τίτλος πρωτότυπου: | Les Fleurs du Mal | ||
Εκδότης: | Κουκούτσι | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Baudelaire Charles (Συγγραφέας) Παπουτσοπούλου Μαριάννα Γ. (Μεταφραστής) | ||
ISBN: | 9786185202323 | ||
Σειρά εκδότη: | Ξένη Ποίηση | Σελίδες: | 285 |
Στοιχεία έκδοσης: | Μάιος 2019 | Διαστάσεις: | 24x17 |
Σημείωση: | Εισαγωγή, σημειώσεις: Μαριάννα Παπουτσοπούλου. | ||
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία > Ποίηση |
Baudelaire Charles
O Charles Baudelaire γεννήθηκε στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1821. Σε ηλικία έξι χρονών πεθαίνει ο πατέρας του και η μητέρα του ξαναπαντρεύεται τον Jacques Aupick κι αυτό χαλάει την ήρεμη ζωή του. Η οικογένεια μετακομίζει στη Λυών το 1832 και επιστρέφει στο Παρίσι το 1836. Ο Κάρολος παραμένει εσωτερικός στη Λυών στο κολέγιο Louis-le-Grand, από όπου αποβάλλεται για απειθαρχία, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να αποφοιτήσει το 1839. Mόνο η λογοτεχνική εργασία τον ενδιαφέρει. Ο ακράτητος δανδισμός του ανησυχεί την οικογένειά του, που τον στέλνει κοντά σε έμπιστό της καπετάνιο να κάνει τον γύρο του κόσμου, μήπως και συνετισθεί. Μετά τα νησιά Maurice, και Βourbon, διασχίζει τις Ινδίες. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, το 1842, συνδέεται με τη Jeanne Duval. Συναντά τους Balzac, Nerval, Theophille Gautier, Theodore de Bauville. Δεν καταφέρνει να εκδώσει τα πρώτα του άρθρα και δημιουργεί τέτοια χρέη, που τον οδηγούν σε καταδίκη το 1844 (σε ηλικία 24 χρόνων) -κάτι που δεν συγχωρεί στη μητέρα του, παρά μόνο μετά το θάνατο του στρατηγού Jacques Aupick το 1857.
Δημοσιεύει τα πρώτα του έργα στο "Salon de 1845", "Salon de 1846", - La Fanfarlo- 1847, συνεργάζεται με τα περιοδικά "Τintamarre", "Corsaire-Satan", "Messager", "Monde literaire", "Artiste", με ποιήματα και ποικίλα δοκίμια.
Από το 1851 αρχίζει να μεταφράζει Edgar Poe. Το 1857 εκδίδει τα "Άνθη του κακού" όπου έξι από αυτά στηλιτεύονται από τη δικαιοσύνη.
Η υγεία του είναι εύθραυστη αλλά η λογοτεχνική του δραστηριότητα μεγάλη. Κατά τη διαμονή του στο Βέλγιο επιδεινώνεται η υγεία του, μαζί με τις ατυχίες του. Στην επιστροφή μαζί με τη μητέρα του στο Παρίσι, πεθαίνει τον Αύγουστο του 1867 σε ηλικία 46 ετών.
- Οι τεχνητοί παράδεισοι (2022)
- Τα άνθη του κακού (2021)
- Η φανφαρλό (2021)
- Τα άνθη του κακού (2021)
- Έντγκαρ Άλαν Πόε (2020)
- Η μελαγχολία του Παρισιού (2019)
- Ο καταραμένος ποιητής (2019)
- Τα άνθη του κακού (2018)
- Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής (2018)
- Άνθη του κακού (2017)
- Περί χρήματος (2017)
- Ο κύκλος των καταραμένων ποιητών (2017)
- Ο παράδεισος των γάτων (2016)
- Τα άνθη του κακού (2013)
- Ανθολόγιο γαλλικής λυρικής ποίησης (2011)
- Εγκώμιο του μακιγιάζ (2009)
- Τα άνθη του κακού (2009)
- Ανθολογία γαλλικής ποίησης (2009)
- Τα άνθη του κακού (2009)
- Λίγα από τα άνθη του κακού (2008)
- Τεχνητοί παράδεισοι (2008)
- Κ. Γ. Καρυωτάκης: πεζά και μεταφράσεις (2008)
- Σκιές στο φως (2008)
- Η μελαγχολία του Παρισιού (2007)
- Όταν οι άγγελοι περπατούν (2007)
- Μπωντλαίρ (2007)
- Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ και ο Τανχόιζερ στο Παρίσι (2007)
- Άνθρωποι και γάτες (2006)
- 20 πεζά ποιήματα (2005)
- Αισθητικά δοκίμια (2005)
- Δεκαπέντε ποιήματα (2005)
- Τα τραγούδια του κόσμου που αλλάζει (2004)
- Τα όρια του σώματος (2004)
- Το εντευκτήριον (2004)
- Έμπνευση και δημιουργία (2004)
- Η μελαγχολία του Παρισιού (2001)
- Προς νέους συγγραφείς και μεταφραστές (2000)
- Περί της ουσίας του γέλιου και γενικά περί του κωμικού στις πλαστικές τέχνες (2000)
- Αποφθέγματα παρηγοριάς για τον έρωτα. Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής (2000)
- Άνθη του κακού (2000)
- 25+6 ποιήματα (1998)
- Εγκώμιο του μακιγιάζ (1998)
- Κούκλες και παιχνίδια (1996)
- Η Φανφαρλό (1996)
- Ανθολογία του μαύρου χιούμορ (1996)
- Οι μεταφράσεις του Κ. Γ. Καρυωτάκη (1994)
- Αισθητικές περιέργειες (1991)
- Μήτσος Παπανικολάου: Μεταφράσεις (1987)
- Προσεγγίσεις στη γαλλική ποίηση (1986)
- Ποιήματα άλλων καιρών και άλλων τόπων (1980)
- Τα άνθη του κακού ()