Δέκα λεπτά από την ευτυχία
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πλούσιος ή διάσημος για να νιώσει ευτυχισμένος. Η ευτυχία θέλει καλή υγεία και κακή μνήμη. Άλλωστε, ευτυχία δεν είναι ο σταθμός, αλλά ο τρόπος που ταξιδεύουμε. Η ίδια η ζωή είναι ευτυχία.
Απολαύστε τη ζωή σας για να μπορέσετε, κάνοντας τον απολογισμό σας, να πείτε ότι τελικά το ταξίδι άξιζε. Αναλάβετε δράση άμεσα, χωρίς αναβολές, γιατί η σημερινή μέρα αύριο θα είναι ήδη παρελθόν. Η ανατολή προϋποθέτει τον ήλιο. Ο ήλιος είστε εσείς!
Ο Γιώργος Δημόπουλος και ο Γιάννης Λαφαζάνος συνθέτουν έναν οδηγό καθημερινότητας, έναν οδηγό χαράς και ευτυχίας χαρίζοντάς μας απλές συμβουλές που θα φτιάξουν τη μέρα μας και τη διάθεσή μας.
Απέχετε μόνο δέκα λεπτά από την ευτυχία, αξίζει να την αναζητήσετε!
| Τίτλος βιβλίου: | Δέκα λεπτά από την ευτυχία |
|---|
| Εκδότης: | Μίνωας |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δημόπουλος Γιώργος (Συγγραφέας)
Λαφαζάνος, Γιάννης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9786180212075 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Αυτοβελτίωση | Σελίδες: | 224 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2019 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ψυχολογία > Πρακτική Ψυχολογία > Συμβουλευτική |
|---|
Λύκαρης Ιερώνυμος
Ο Ιερώνυμος Λύκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατά καιρούς έκανε διάφορες σχετικές και άσχετες με το γράψιμο δουλειές. Πρωτοεμφανίστηκε στην αστυνομική λογοτεχνία στον δεύτερο τόμο των Ελληνικών εγκλημάτων (2008) με το διήγημα «Κανένα έλεος για τους καλύτερούς μας φίλους». Στον τρίτο τόμο (2009) δημοσιεύτηκε το «Πάσα θανάτου», στον τέταρτο (2011) το «Face Control», στον πέμπτο (2019) το «Η φαντασιακή αντανάκλαση μιας αχρεία στης απόπειρας φόνου» και στον έκτο ( 2022 ) το «Κοντσέρτο για δύο καλάσνικοφ και ένα μάγκνουμ».
Το 2011 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, Το ρομάντζο των καθαρμάτων, στο οποίο αναδεικνύονται ως φάρσες και τραγωδίες οι πολυδαίδαλες σχέσεις του οργανωμένου εγκλήματος με επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και πολιτικούς. Ακολούθησαν το πολιτικό νουάρ μυθιστόρημα Μαύρα κουφέτα (2013), ένα ρέκβιεμ για τη χαμένη ουτοπία του 20ού αιώνα, Η ζήλια είναι μαχαιριά ( 2014) και το Άπληστε κόσμε, κάλπικε (2015), δυο μαύρες κωμωδίες στις οποίες κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων πράξεων είναι τα δύο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Το 2017 κυκλοφόρησε το Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις, μια ψευδοντοκουμενταρισμένη αναπαράσταση της διαφθοράς στη νεοελληνική κωμικοτραγική πραγματικότητα, και το 2019 Η εκδίκηση του «Ναζωραίου», μια παρωδία που ανατέμνει την ασύμμετρα συμβιωτική σχέση της διαφθοράς στο πολιτικό σύστημα με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και του παρακράτους. Το 2021 κυκλοφόρησε το Έβαφε ο Στάλιν τα μαλλιά του;, το οποίο διαδραματίζεται τον Φεβρουάριο του 1973, στις μέρες των φοιτητικών κινητοποιήσεων κατά της χούντας, αλλά και του μακελειού και της σύλληψης του Νίκου Κοεμτζή. Την ίδια χρονιά συμμετείχε με το διήγημά του «Λίζα» στη συλλογική έκδοση Θερινοί έρωτες. Το 2022 εκδόθηκε το Πάσα Θανάτου, graphic novel (σε συνεργασία με τον Παναγιώτη Τσαούση), βασισμένο στο πραγματικό γεγονός της δολοφονίας από αστυνομικό ενός νεαρού Ρομά στο Ζεφύρι.
Το διήγημά του «Αχ, τι μέρα κι αυτή!» περιλαμβάνεται στην τουρκική συλλογή Yunankarası Yunanistan’dan 11 Çağdaş Polisiye Öykü (επιμέλεια: Βασίλης Δανέλλης – Damla Demirözü, μετάφραση: Asli Damar, Εκδόσεις İSTOS, 2018) και στη γερμανική ανθολογία Hellas Noir: Griechische Kriminalliteratur, με τίτλο «Η κατάρα της Άνγκελα» (επιμέλεια: Κώστας Θ. Καλφόπουλος, μετάφραση: Ulf-Dieter Klemm, Edition Romiosini / CeMoG, 2019).
(Πηγή: "Εκδόσεις Καστανιώτη", 2023)
