Αχέροντας
Ένας τόπος με δύο διαστάσεις, φυσική και ιστορική, περιέχει λιγότερη ή περισσότερη φύση και ζωή, αλλά από μόνο του αυτό το στοιχείο σπάνια μπορεί να κάνει έναν γεωγραφικό χώρο να αρθεί πάνω από άλλους και να ξεχωρίσει. Μία από τις λίγες εξαιρέσεις είναι ο τόπος του Αχέροντα που μαζί με την ύπαρξη της ζωής εμπεριέχει συμβολικά και την ανυπαρξία της. Οι απαρχές αυτού του συμβολισμού ανάγονται στην ελληνική αρχαιότητα που τοποθέτησε εκεί την είσοδο του Άδη, στη συμβολή των ποταμών της περιοχής με τα αρχαία ονόματα. Εκεί, η τρίτη διάσταση, η μυθική, προβάλλει τον γεωγραφικό χώρο ως κάτι περισσότερο από ένα μέρος του βιωμένου κόσμου. Χάρη σε αυτήν ο τόπος του Αχέροντα υπερβαίνει την τοπικότητά του.
Αντίστοιχες με τις παραπάνω διαστάσεις είναι και οι ενότητες στις οποίες επιμερίζεται αυτή η εργασία: Στην πρώτη (κεφ. 2-5) ο τόπος παρουσιάζεται όπως τον αντιλαμβανόμαστε οπτικά ως φυσικό και μεταφυσικό τοπίο, η δεύτερη ενότητα (κεφ. 6-9) αναφέρεται στον αρχαίο μύθο στον οποίο ο τόπος ως μεταφυσικός συμβολισμός παραπέμπει, ενώ στην τρίτη (κεφ. 10-20) ο λόγος είναι για τον τόπο ως κατοικημένο χώρο-πεδίο ανθρώπινης δράσης. Στο βιβλίο προτάσσεται εισαγωγή (κεφ. 1) σχετική με το αντικείμενο της εργασίας και σε παράρτημα (κεφ. 21) περιλαμβάνονται κειμενικά τεκμήρια της παρουσίας του θέματος στην αρχαία και στη νεότερη γραμματειακή σκέψη.
Ως συγγραφική σύνθεση η εργασία παρακολουθεί ιστορικά έναν μυθότοπο,επιχειρώντας να σκιαγραφήσει την εικόνα του, όπως έχει διαμορφωθεί κατά τη διαδρομή του δια μέσου των αιώνων.Από τους δρόμους που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτόν τον σκοπό η επιστήμη και η λογοτεχνία είναι βασικές επιλογές. Εδώ ο δρόμος περνάει μέσα από μια συναγωγή δοκιμίων, -είδος μεικτό αλλά νόμιμο- που έρχεται να αρχειοθετήσει το περιεχόμενο της μνήμης: Διαβάσματα, ακούσματα και προσωπικές εμπειρίες από τη φυσική επαφή με το αντικείμενο του θέματος είναι η πρώτη ύλη της εργασίας.
Γ. Χ. Ζ.
| Τίτλος βιβλίου: | Αχέροντας |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ο τόπος και η μνήμη του |
|---|
| Εκδότης: | Λεξίτυπον |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Ζάκας, Γρηγόρης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789605971595 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2018 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία > Νεότερη Ελληνική Ιστορία |
|---|
Collins, William Wilkie, 1824-1889
Ο William Wilkie Collins, συγγραφέας των πρώτων αστυνομικών ιστοριών στα αγγλικά, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1824. Ήταν γιoς του τοπιογράφου William Collins και πήρε το όνομά του από τον ζωγράφο-νονό του, David Wilkie. Σπούδασε νομικά στο Λονδίνο, αν και δεν επρόκειτο να ασκήσει ποτέ τη δικηγορία, και δοκίμασε για λίγο την τύχη του στη ζωγραφική. Από το 1848 άρχισε να γράφει άρθρα και ιστορίες, που πολλά δημοσιεύθηκαν ανώνυμα, και το μυθιστόρημα περιπέτειας "Ιολάνι", που ανακαλύφθηκε και δημοσιεύθηκε, για πρώτη φορά, το 1999. Η βιογραφία του πατέρα του ήταν το πρώτο σημαντικό έργο του που εκδόθηκε και τού έδωσε το κουράγιο να αφοσιωθεί στη γραφή. Ακολούθησε το ιστορικό μυθιστόρημα "Antonina or The Fall of Rome" ("Αντονίνα ή η πτώση της Ρώμης", 1850), που σημείωσε εκδοτική επιτυχία. Το έργο προκάλεσε το ενδιαφέρον του Κάρολου Ντίκενς, που έγινε στενός φίλος του και τον βοήθησε να ανεβάσει στο θέατρο δύο μελοδράματα, το "Lighthouse" (1855) και το "The Frozen Deep" (1857). Δημοσίευσε, επίσης, πολλά έργα του σε συνέχειες στα περιοδικά του Ντίκενς "Household Words" και "All the Year Round". Ο Κόλλινς υπήρξε πρωτοπόρος συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου και αγωνίας. Ωστόσο, το έργο που τον έκανε διάσημο ήταν το "The Woman in White" ("Η γυναίκα με τα άσπρα", 1860), και η καθιέρωση της συγκινησιακής λογοτεχνίας. Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν επίσης τα μυθιστορήματά του "No Name" ("Χωρίς όνομα", 1863), "Armadale" (1866) και "The Moonstone" ("Η φεγγαρόπετρα", 1868). Το τελευταίο το υπαγόρευσε, στο μεγαλύτερο μέρος του, από το κρεβάτι, υποφέροντας από αρθρίτιδα. Σε μεγαλύτερη ηλικία εθίστηκε στο όπιο και τα μυθιστορήματα που έγραψε μεταξύ 1870 και 1889, θεωρούνται υποδεέστερα των προηγούμενων. Πέθανε το 1889.
