
Το βιβλίο της Ευτυχίας Τεπέρογλου επιχειρεί να προσφέρει μια πρωτότυπη και ολοκληρωμένη προσέγγιση των Ευρωεκλογών στην Ελλάδα από το 1981 έως και το 2014. Η κατανόηση της ελληνικής περίπτωσης βασίζεται σε ένα ευρύτερο θεωρητικό και εμπειρικό σχεδιασμό, με συγκριτικές αναφορές στις αντίστοιχες αναμετρήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ. Η ανάλυση της εκλογικής συμπεριφοράς πραγματοποιείται υπό το πρίσμα του μοντέλου των "εθνικών εκλογών δεύτερης τάξης", το οποίο αποτελεί και το πληρέστερο και κυρίαρχο θεωρητικό υπόδειγμα μελέτης των Ευρωεκλογών.
Το πρώτο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στο θεωρητικό πλαίσιο μελέτης όλων των αναμετρήσεων "ήσσονος σημασίας" (όπως οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ, οι κρατιδιακές εκλογές στη Γερμανία καθώς και οι Ευρωεκλογές), προσφέροντας στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό για πρώτη φορά μία εις βάθος παρουσίαση και ανάλυση αυτής της προσέγγισης της εκλογικής ανάλυσης. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αποτελείται από οκτώ κεφάλαια, τα οποία αντιστοιχούν σε καθεμία ευρωπαϊκή αναμέτρηση: από τις παράλληλες- με βουλευτικές αναμετρήσεις- Ευρωεκλογές του 1981 και του 1989, τη "διλημματική" αναμέτρηση μείζονος σημασίας του 1984, τις πρώτες "ευρωπαϊκές" εκλογές του 1994, την εκλογή "δημοψήφισμα" του 1999, τις εκλογές "προάγγελο" της κυβερνητικής κατάρρευσης του 2009 έως και τον εκλογικό "μετασεισμό" του 2014. Η συγγραφέας αναλύει τα εκλογικά αποτελέσματα με βάση και τα κοινωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά, ενώ χρησιμοποιώντας πρωτογενή αποτελέσματα εμπειρικών ερευνών, εντοπίζει την ανάδειξη "ψήφου διαμαρτυρίας" κυρίως ενάντια στα κυβερνητικά κόμματα, αλλά και τη δυνατότητα μιας "χαλαρής" ψήφου λόγω της "απελευθέρωσης" του εκλογικού σώματος από στρατηγικά κριτήρια. Επίσης, σε κάθε κεφάλαιο παρουσιάζεται το ευρωπαϊκό πλαίσιο κάθε αναμέτρησης και οι εξελίξεις στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Επιπλέον, αναλύονται διαστάσεις της προεκλογικής εκστρατείας σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και η άνοδος του ευρωσκεπτικιστικού ρεύματος. Το πολιτικό πλαίσιο των αναμετρήσεων στην Ελλάδα, καθώς και η προεκλογική καμπάνια, η κάλυψη των εκλογών από τα ΜΜΕ, οι κομματικοί σχεδιασμοί και οι στρατηγικές, η επιλογή των υποψήφιων Ευρωβουλευτών και οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι αναλύονται εκτενώς σε κάθε κεφάλαιο του δεύτερου μέρους του βιβλίου. Σε ξεχωριστές ενότητες η συγγραφέας διερευνά και την αμφίθυμη στάση των Ελλήνων ως προς την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την εμφάνιση ενός συγκυριακού ευρωσκεπτικισμού. Η συγγραφέας προσφέρει στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου και μία εκτίμηση για το μέλλον του μοναδικού υπερεθνικού δημοκρατικού εγχειρήματος μέσα από το πρίσμα των καταιγιστικών εξελίξεων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το έργο της Ευτυχίας Τεπέρογλου είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας ενασχόλησής της με το εν λόγω θέμα και πρωτότυπης έρευνας. Η συγγραφέας εκπροσωπεί τη χώρα στο πανευρωπαϊκό ερευνητικό δίκτυο μελέτης των Ευρωεκλογών (European Election Study), από το οποίο παρουσιάζονται πρωτογενή στοιχεία. Απώτερος στόχος του βιβλίου είναι να αναδείξει ένα πολυδιάστατο επιστημολογικό υπόβαθρο μελέτης των Ευρωεκλογών στο πλαίσιο της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης εντός της ΕΕ. Προσφέρει τόσο στον ειδικό επιστήμονα, όσο και στο ευρύτερο κοινό ένα αναλυτικό οδοιπορικό στην ιστορία των ελληνικών Ευρωεκλογών υπό το πρίσμα πάντα και των αντίστοιχων εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Τίτλος βιβλίου: | Οι άλλες "εθνικές" εκλογές | ||
---|---|---|---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Αναλύοντας τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα 1981-2014 | ||
Εκδότης: | Εκδόσεις Παπαζήση | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Τεπέρογλου, Ευτυχία (Συγγραφέας) | ||
ISBN: | 9789600230376 | ||
Στοιχεία έκδοσης: | Απρίλιος 2016 | Διαστάσεις: | 21x14 |
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
Ρηγάτος, Γεράσιμος Α., 1945-
Ο Γεράσιμος Ρηγάτος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1945. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου είναι διδάκτωρ και υφηγητής -άμισθος επίκουρος καθηγητής. Άσκησε την ιατρική επί 40 χρόνια, 26 από τα οποία ως διευθυντής παθολόγος ογκολόγος. Κατά την ίδια περίοδο ήταν δραστηριοποιημένος στο χώρο των επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε μέλος διοικητικών συμβουλίων, γενικός γραμματέας και πρόεδρος. Είναι ιδρυτής (1989) και επί σειρά ετών πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Ογκολογίας. Έχει επίσης ασχοληθεί με τον βιοϊατρικό τύπο, υπηρετώντας ως μέλος, διευθυντής ή επίτιμος διευθυντής σύνταξης διαφόρων περιοδικών. Για τη συνολική του προσφορά του έχουν απονεμηθεί τιμητικοί τίτλοι και πάνω από τριάντα τιμητικές πλακέτες. Παράλληλα με την ιατρική ασχολείται και με την ιστορία, τη λαογραφία και τον πολιτισμό της ιατρικής, καθώς και με την πεζογραφία. Ήδη από έγκυρους εκδοτικούς οίκους κυκλοφορούν 65 βιβλία του, ελληνικά και ξενόγλωσσα, 40 από τα οποία κινούνται στο χώρο του πολιτισμού της ιατρικής. Η εκδοτική και η γενικότερη πολιτιστική δραστηριότητά του έχουν ευρύτατα αναγνωρισθεί και σχολιασθεί με περισσότερα από 800 κριτικά σημειώματα και άρθρα από διακεκριμένους Πανεπιστημιακούς του χώρου των Ανθρωπιστικών Σπουδών, από κριτικούς, από λογοτέχνες και δημοσιογράφους. Έχει συνεργασθεί κατά καιρούς με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας, ("΄Ερευνα", "Ομπρέλα", "Ιστορία Εικονογραφημένη", "Χοροστάσι" κ.α) και με τις σειρές "Ιστορικά" και "Πρωτοπόροι" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία". Για τα βιβλία του ο Γεράσιμος Ρηγάτος έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών (βραβείο Α΄ Τάξεως, 1989), από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών (Έπαινος Μάρκου Αυγέρη 1994), από τον Ο.Φ. Ολυμπιακού Πνεύματος (2001), από την Α.Σ.Π.Ε. (2008) και από διάφορα λογοτεχνικά και άλλα σωματεία. Επίσης έχει τιμηθεί με ειδική εκδήλωση από τον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών (1996), με υποτροφία από το Τμήμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Princeton (1998) και με ειδικά αφιερώματα σε εφημερίδες και στα περιοδικά "Έρευνα" (1996), "Ομπρέλα" (2005), "Το στίγμα" (2007), "Νέα Σκέψη" (2009) και "Πνευματική Κύπρος" (2009). Τον Οκτώβριο 2006, κέρδισε την ανώτατη τιμητική διάκριση του Πανεπιστημίου Αθηνών, με την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε. Tον Μάρτιο 2007 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών με το χρυσό μετάλλιο "Γρηγ. Ξενόπουλος" και με "Ειδικό βραβείο για την πολύχρονη και σημαντική προσφορά του στα Νεοελληνικά γράμματα". Είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και του Ωδείου Αθηνών, καθώς και Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών.
- Γέροι και γριές (2022)
- Λογοτέχνες με ψυχική νόσο και εγκλεισμό (2021)
- Πλάτανος ευσκιόφυλλος (2019)
- Πετεινοί, όρνιθες και αβγά στη νεοελληνική λαογραφία (2017)
- Μάκης Αποστολάτος (2016)
- Αρχαίοι μυθικοί θεραπευτές (2016)
- Μήδεια (2015)
- Το άπειρο πλήθος των εντόμων (2014)
- Βαδίζοντας προς την τρέλα (2014)
- Κλέφτες και αστυνόμοι (2013)
- Υγεία, κοινωνία και οικονομία (2013)
- Η συμβολή της ελληνικής γλώσσας στην παγκόσμια ιατρική ορολογία (2012)
- H διατροφική παράδοση στην Ελλάδα (2010)
- Ο πόνος στον πολιτισμό και στην ιστορία της ιατρικής (2009)
- Οικοεγκλήματα (2008)
- Νεοελληνικά επώνυμα με ιατρική προέλευση (2007)
- Η αρχαία ιατρική στη λαϊκή μας παράδοση (2007)
- Ιστορία των Ελλήνων (2006)
- Ημερολόγιο 2007, Ιστορία της νοσηλευτικής (2006)
- Ψάχνανε τον τρόπο να χαμογελάνε (2006)
- Ιστορία της νοσηλευτικής (2006)
- Λεξικό ιατρικής λαογραφίας (2005)
- Υγεία, ρεμέντια και γιατροί στις κρητικές μαντινάδες (2005)
- Αρρώστιες και γιατροί σε αρχαία ελληνικά επιγράμματα (2005)
- Ευχή και κατάρα (2004)
- Άφτρα καύτρα πάει στην πόλη (2003)
- Ιατρική παροιμιολογία (2002)
- Γυάλινος πύργος, τρίχινος φράχτης. Τι είναι; (2002)
- Αρρώστιες και γιατροί σε αρχαία ελληνικά επιγράμματα (2001)
- Ο άνθρωπος της Σοφοκλέους και ο άνθρωπος της Σοφοκλέους (2001)
- Τα βότανα στον πολιτισμό των Ελλήνων (2001)
- Θεών και ανθρώπων πάθη (2000)
- Έρως φυγής (1999)
- Η αρχαία ιατρική στη λαϊκή μας παράδοση (1999)
- Ιατρολογούντες μύθοι (1998)
- Πρόσωπα και ζητήματα (1998)
- Νεοελληνικά επώνυμα με ιατρική προέλευση (1997)
- Ομηρικές λέξεις στη σύγχρονη ιατρική (1996)
- Περιπέτειες ενός μεσημεριού (1995)
- Το άρρωστο και κακοποιημένο παιδί στη λογοτεχνία (1922-1988) (1989)
- Αρρώστιες και θάνατος παιδιών στη νεοελληνική λογοτεχνία (1821-1922) (1987)