Βασιλιάς Αρθούρος
Ο Βασιλιάς Αρθούρος δεν υπήρξε απλώς ο αρχετυπικός Βασιλιάς της Βρετανίας, της αυτοκρατορίας που αναζητούσε ρίζες και σύμβολα στο ένδοξο παρελθόν των λαών της, αλλά αποτέλεσε συνάμα έναν από τους πρώτους κοινούς πανευρωπαϊκούς ήρωες.
Με την περιπετειώδη ζωή και δράση του διαμόρφωσε έναν συναρπαστικό μύθο και φλόγισε τα όνειρα αναρίθμητων παιδιών. Ζώντας με την Αυλή του στον μαγικό κόσμο του θρυλικού Κάμελοτ, πρώτος μεταξύ ίσων στη Στρογγυλή Τράπεζα των Ιπποτών του, των οποίων τα ονόματα και τη γενναιότητα μας αφηγείται ο μύθος ξεχωριστά και με ακρίβεια, πέρασε από το συγκεκριμένο χρονικό έπος στον περιθωριακό χρόνο του μύθου. Η δε διαρκής αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου έδωσε μεταφυσική χροιά στον μύθο του και χάρισε στον ίδιο την υστεροφημία του υπερασπιστή της χριστιανικής πίστης.
Κι όμως, το Ιερό Δισκοπότηρο που στα μάτια των δυτικοευρωπαίων έλαβε ενίοτε διαστάσεις πεμπτουσίας του Χριστιανικού μυστηρίου, δεν ήταν τίποτα άλλο από το μαγικό Καλντερόν της κελτικής μυθολογίας. Αν κάποιος Βυζαντινός χρονογράφος κατέγραφε τη ζωή του Βασιλιά Αρθούρου, συνόκαιρου του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, θα αναφερόταν σε κάποιον Ρωμαιοκέλτη αξιωματικό, έναν dux bellorum ονόματι Artorius, που σε μια εποχή παρακμής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας - όταν οι λεγεώνες της εγκατέλειπαν τις Βρετανικές νήσους στο έλεος των Πικτών και των κάθε είδους βαρβάρων εισβολέων - πάσχισε να κρατήσει αναμμένη τη φλόγα του πολιτισμού στην πατρίδα του, καθώς και τους εισβολείς πέρα από το τείχος του Αδριανού.
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο αναγνώστης θα μπορέσει να ψηλαφίσει την ιστορική πορεία του Βασιλιά Αρθούρου χωρίς όμως να πρέπει να διαλύσει ταυτόχρονα το μαγευτικό παλίμψηστο που ο θρύλος ιστόρησε πάνω του σαν πολύτιμο κάλυμμα και το οποίο σεβάστηκαν οι αιώνες. Βήμα προς βήμα θα δει την ιστορία των Βρετανικών νήσων και παράλληλα με τις ιστορικές περιπέτειες θα γνωρίσει τη μυθολογία και την ψυχολογία του λαού στον οποίον ξεκίνησε η πλέκεται ο πανευρωπαϊκός μύθος του Βασιλιά Αρθούρου, του Ρωμαίου στρατιωτικού ηγέτη που ζώντας σε εποχές απόλυτης παρακμής κατάφερε να γίνει το αρχετυπικό σύμβολο της Βρετανικής Μοναρχίας.

Σολωμός Διονύσιος
Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1798, από αριστοκρατική οικογένεια. Το 1808 στάλθηκε στην Ιταλία για σπουδές και σπούδασε νομικά. Μετά από δέκα χρόνια επιστρέφει στη Ζάκυνθο με γερή φιλολογική μόρφωση. Εκείνη την εποχή γίνεται δεκτός σε μια φιλολογική οργάνωση όπου αναγνωρίζεται ως στιχουργός. Στο τέλος του 1828 εγκαταλείπει τη Ζάκυνθο και εγκαθίσταται στη Κέρκυρα για να αφοσιωθεί στην ποίηση. Το 1833 ένα σοβαρό οικογενειακό γεγονός τον ταράζει, ο ετεροθαλής αδελφός του δηλώνει στις λιμενικές αρχές την κληρονομιά από τον πατέρα του και τη διεκδικεί. Όλα τα χρόνια που έζησε στην Κέρκυρα δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα γιατί, όπως υποστηρίζεται, "δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνηματα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής". Όταν ο Σολωμός γύρισε από την Ιταλία, έφερε μαζί του ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Αργότερα δημιουργεί αυτοσχέδια σονέτα και τέλος λυρικά ποιήματα. Το πρώτο εκτενές ποίημα του Σολωμού είναι ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν" που είναι γραμμένος σε τετράστιχες στροφές. Ο Σολωμός πέθανε το Φεβρουάριο του 1857 από εγκεφαλική συμφόρηση. Τα οστά του μεταφέρθηκαν το 1865 στη Ζάκυνθο και τοποθετήθηκαν στην αρχή σε ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου. Επίσης χαρακτηριστικό είναι ότι ο Σολωμός ως ποιητής απέκτησε φήμη από τα νεανικά του χρόνια και ότι με το πέρασμα των δεκαετιών το ποιητικό του έργο δεν ξεπεράστηκε.