Μικρή πατρινή σερενάτα
Ένα ποίημα - σαν τραγούδι του Τηλέμαχου Τσαρδάκα αφιερωμένο στην Πάτρα σε λίγα, συλλεκτικά, αντίτυπα με την τυπογραφική φροντίδα του Δημήτρη Γιαννακούλια.
Η καθημερινότητα της πόλης, ο μύθος που προσπαθεί να δημιουργήσει, τα όνειρα που κάνει και τα πράγματα που την κρατάνε πίσω, μαζί με αναγνωρίσιμα πρόσωπα, παρέες και στέκια της... Λίγοι στίχοι που διαβάζονται μέσα σε λίγα λεπτά, όσο χρειάζεται για να βρει και να κρατήσει ο καθένας τις δικές του στιγμές από την πόλη και αυτά που τον δένουν μαζί της.
| Τίτλος βιβλίου: | Μικρή πατρινή σερενάτα |
|---|
| Εκδότης: | Το Δόντι |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Τσαρδάκας Τηλέμαχος (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789609772297 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2015 | Διαστάσεις: | 15x11 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Ποίηση |
|---|
Γαληνός, 129-200(;) μ.Χ.
Ο Γαληνός, ο μεγαλύτερος γιατρός της αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, ίσως και ισάξιός του, γεννήθηκε στην Πέργαμο το 129 μ.Χ. Γιος του αρχιτέκτονα και μαθηματικού Νικομάχου, έλαβε επιμελημένη μόρφωση, αρχικά φιλοσοφική και κατόπιν ιατρική. Μετά από σπουδές κοντά στους καλύτερους γιατρούς της εποχής του στη Σμύρνη και στην Αλεξάνδρεια, επέστρεψε στην Πέργαμο, όπου και διορίστηκε γιατρός των μονομάχων. Ταξίδεψε για πρώτη φορά στη Ρώμη το 161 μ.Χ., όπου απέκτησε μεγάλη φήμη, αλλά και προκάλεσε μεγάλο φθόνο, τόσο ώστε να αναγκαστεί να φύγει με το ξέσπασμα μιας μεγάλης επιδημίας το 166 μ.Χ. Η φήμη του όμως είχε γίνει τόσο μεγάλη ώστε ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος τον κάλεσε και πάλι το 168 μ.Χ. ως προσωπικό του γιατρό.
Άγνωστος παραμένει ο τόπος και ο χρόνος του θανάτου του· πιθανολογείται η Σικελία γύρω στο 200 μ.Χ.
Συγγραφέας εκατοντάδων ιατρικών, φιλοσοφικών και γραμματικών έργων, εκλεκτικός πάντοτε στις απόψεις του και πιστεύοντας ότι ο "αριστος ιατρός είναι και φιλόσοφος", συνόψισε σε ένα περίεργο, μερικές φορές αντιφατικό και συγκεχυμένο, οπωσδήποτε όμως πλήρες και ενδιαφέρον σύστημα, ολόκληρη την προγενέστερή του ιατρική και φιλοσοφική παράδοση, από τον Ιπποκράτη και τον Πλάτωνα, ως τον Αριστοτέλη και τους Στωικούς. Το σύστημα αυτό θα αποτελέσει τη βάση της αραβικής και μεσαιωνικής, αλλά και της νεότερης λαϊκής ιατρικής. Η αντιμετώπιση του ανθρώπινου σώματος ως ενιαίου συνόλου που στην υγιή του κατάσταση το χαρακτηρίζει η απόλυτη ισορροπία και το μέτρο, καθώς και η προβολή ενός ιατρικού προτύπου που στέκεται υπεράνω υλικών αγαθών και κάθε είδους σκοπιμοτήτων, καθιστούν το έργο του ενδιαφέρον ακόμα και στη σημερινή εποχή της αλματώδους τεχνολογικής προόδου.
