Η αποκάλυψη του Ιωάννου για την πορεία ανατολής - δύσεως
Η Αγία Γραφή αποτελεί το σύνταγμα της εκκλησίας, το θεμελιώδη νόμος Της, τον κανόνα της πορείας Της. Αυτό, λοιπόν, έχοντας και εμείς υπ' όψη, νομίζουμε ότι η Αγ. Γραφή, και επί του προκειμένου η Αποκάλυψη του Ιωάννου, είναι εκείνη, η οποία προτύπωσε και υποδηλώνει την ιστορική διαδρομή της εκκλησίας ανά τους αιώνες. Αυτή επί πλέον υποδεικνύει τη λύση και την ορθή οδό στο "ζήτημα" της περαιτέρω πορείας των εκκλησιών, της κανονικής πορείας για την ενότητά τους. Άλλωστε δεν ήταν δυνατόν ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος "ηγάπησεν την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής" (Εφες. 5,25), εφ' όσον προγνώριζε τη διαίρεση Της, να μην είχε προνοήσει να υποδείξει και τον τρόπο της επανενότητάς Της.
| Τίτλος βιβλίου: | Η αποκάλυψη του Ιωάννου για την πορεία ανατολής - δύσεως |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Το μήνυμα των επτά επιστολών |
|---|
| Εκδότης: | Γρηγόρη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Μπούμης, Παναγιώτης Ι. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789603335948 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2009 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Θρησκεία |
|---|
Montesquieu, Charles-Louis de Secondat, Baron de- , 1689-1755
Από τους επιφανέστερους διανοητές του γαλλικού Διαφωτισμού και από τους θεμελιωτές της πολιτικής φιλοσοφίας, ο Σαρλ-Λουί ντε Σεκοντά (αργότερα βαρόνος του Μοντεσκιέ) γεννήθηκε στον πύργο της La Brede (κοντά στο Μπορντώ) το 1689, από οικογένεια αριστοκρατικής καταγωγής, και πέθανε στο Παρίσι το 1755. Μετά από νομικές σπουδές στο Μπορντώ και στο Παρίσι, έγινε σύμβουλος του δικαστηρίου του Μπορντώ (1714), μέλος της Ακαδημίας της πόλης (1716), και, κληρονομώντας τον τίτλο του βαρόνου, προέδρου του τοπικού δικαστηρίου (1716). Εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (1728), ταξίδεψε στη Γερμανία και στην Ιταλία (1728), έμεινε αρκετό διάστημα στην Αγγλία (1729-1731), και αργότερα εξελέγη μέλος της βασιλικής ακαδημίας της Πρωσίας (1747). Εκτός από το "Πνεύμα των νόμων" ("De l' esprit des lois", 1748), που θεωρείται το κυριότερο έργο του, δημοσίευσε τις "Περσικές επιστολές" ("Lettres Persanes", ανώνυμα, 1721), την ιστορική ανάλυση "Εκτιμήσεις για τα αίτια του μεγαλείου και της παρακμής των Ρωμαίων" ("Considerations sur les Causes de la Grandeur des Romains et de leur Decadence", 1734), καθώς και άλλα έργα ["Ο ναός της Κνίδου", 1725, "Εκτιμήσεις περί του πλούτου της Ισπανίας", 1727, "Δοκίμιο για τα αίτια που μπορεί να επηρεάσουν το πνεύμα και τον χαρακτήρα" - "Στοχασμοί περί της παγκόσμιας μοναρχίας στην Ευρώπη", 1732-1736, "Διάλογος Σύλλα και Ευκράτη", 1745, "Υπεράσπιση του 'Πνεύματος των Νόμων'", 1750, που την επόμενη χρονιά, το 1751, συμπεριλήφθηκε στα απαγορευμένα βιβλία της καθολικής εκκλησίας, "Δοκίμιο για το γούστο", για την "Εγκυκλοπαίδεια" του Ντιντερό, κ.ά.]
