Εκατό κομμάτια της κρίσης
Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει μια συλλογή 100 άρθρων τα οποία γράφτηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από το 2008 με το ξεκίνημα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μέχρι το τέλος του 2011. Τα άρθρα αυτά έχουν δημοσιευθεί κυρίως στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" αλλά και στο "Βήμα", στο περιοδικό "Μεταρρύθμιση" και στο περιοδικό "Κοινωνία Πολιτών".
Η συγκέντρωσή τους σ' ένα βιβλίο έχει στόχο να "ξαναθυμίσει" με τρόπο άμεσο τις "ιστορικές στιγμές" αυτής της μεγάλης κρίσης. Μέσα από την επίκαιρη αρθρογραφία καταγράφεται, μεταξύ άλλων, η αργόσυρτη διαδικασία δημιουργίας του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και θεσμοθέτησης μιας ατελούς μορφής ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, η "διολίσθηση" της Γερμανίας σε περισσότερο ευρωπαϊκές λύσεις, η συνεχής υποχώρηση της Γαλλίας από τις αρχικές της θέσεις για περισσότερη αλληλεγγύη και αναπτυξιακή διάσταση, η κυριαρχία των διεθνών αγορών και των οίκων αξιολόγησης και, προφανώς, η αβέβαιη προσπάθεια της Ελλάδας να διασφαλίσει την παραμονή της στην ευρωζώνη με μεγάλο κοινωνικό κόστος.
Επιχειρούνται απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα όπως: γιατί καθυστέρησαν οι ευρωπαϊκές χώρες στη δημιουργία μηχανισμού στήριξης, γιατί η ευρωζώνη είναι τόσο εύθραυστη, γιατί οδηγήθηκε η χώρα στο Μνημόνιο, γιατί τόση επιμονή στη λιτότητα που φέρνει ύφεση, γιατί δεν προχωρούν οι διαρθρωτικές αλλαγές παρά μόνο τα εισπρακτικά μέτρα, γιατί δεν υπάρχει δικαιότερη κατανομή των βαρών της κρίσης, γιατί αυξάνεται η ανεργία, πώς μπορεί να αλλάξει ο συσχετισμός των δυνάμεων στην Ευρώπη, πώς "αποφύγαμε" την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, πώς μπορεί να υπάρξει αναπτυξιακή διέξοδος, ποιος είναι ο ρόλος του τριγώνου της γνώσης κ.ά.
Lenin, Vladimir Illic, 1870-1924
Lenin Vladimir Illic (22 Απριλίου 1870 - 21 Ιανουαρίου 1924). Ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλγιάνωφ που επωνομάστηκε Λένιν, προσεχώρησε στα επαναστατικά κινήματα της Ρωσίας ήδη στα χρόνια που σπούδαζε νομικά. Μετά από σύντομη παραμονή στην Ελβετία, συνελήφθη το 1895 στη Ρωσία λόγω πολιτικής προπαγάνδας κατά του καθεστώτος και εξορίστηκε στα χρόνια 1897-1900 στη Σιβηρία. Από το 1900 βρίσκεται με μια διετή διακοπή στο εξωτερικό, όπου ιδρύει και αναπτύσσει ένα κόμμα στελεχών, το οποίο προορίζεται να αναλάβει την ηγεσία του προλεταριάτου στον αγώνα για το σοσιαλισμό. Αυτές οι κινήσεις οδήγησαν το 1903 σε διάσπαση του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Ρωσίας. Το 1917 επέστρεψε ο Λένιν στη Ρωσία, με επίσημη υποστήριξη του γερμανικού κράτους, όταν ο A΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Μετά την "Οκτωβριανή Επανάσταση" ανέλαβε ο Λένιν την εξουσία ως ηγέτης των Μπολσεβίκων και προσπάθησε με εκτεταμένο μετασχηματισμό της οικονομίας και της κοινωνίας της Σοβιετικής Ένωσης που ανακηρύχθηκε εντωμεταξύ, να υλοποιήσει ένα μαρξιστικό μοντέλο διακυβέρνησης. Γίνεται πρόεδρος του Σοβιέτ του κομισαρίων του Λαού. Υπογράφει με τους Γερμανούς την συνθήκη του Μπρεστ Λιτόβσκ. Κερδίζει την εσωτερική αντεπανάσταση (Λευκορώσοι) ενώ για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές δυσχέρειες εφαρμόζει την ΝΕΠ. Τον Μάϊο του 1922 μένει παράλυτος από συμφόρηση, συνεχίζει όμως να διοικεί το κράτος ως το θάνατο του στις 21 Ιουνίου 1924.Το κεκτημένο του έμεινε παρακαταθήκη ως Λενινισμός.
