
Αντικείμενο αυτού του τόμου είναι η νεωτερικότητα, ως πρόοδος αλλά και ως ευρωπαϊκή κυριαρχία, όπως την βίωσαν η Ελλάδα και η Τουρκία από τα μέσα του 19ου αιώνα. Οι μελέτες σε διάφορα πεδία, από τις θεσμικές αλλαγές και τη νομοθεσία έως τις κοινωνικές εξελίξεις στην οικονομία και την κουλτούρα, την αρχιτεκτονική και τη συμμετοχή των γυναικών στις αλλαγές των ιδεών, αναδεικνύουν την παράλληλη και συνάμα διαφορετική πορεία των δύο κοινωνιών προς τον δυτικό εκσυγχρονισμό. Και στις δύο όχθες του Αιγαίου, η πορεία αυτή, ζητώντας να υπερβεί την αντίθεση Ανατολής και Δύσης, επικεντρώθηκε στη διαπάλη ανάμεσα στην παράδοση και τη νεωτερικότητα ως προϊόν εισαγωγής, ενώ ο εκατέρωθεν εθνικισμός οδήγησε σε ένα είδος εκσυγχρονισμού που οικοδομήθηκε πάνω στην αναστύλωση της παράδοσης.
Ο δεύτερος αυτός τόμος της σειράς "Κοινωνικές και ιστορικές μελέτες για την Ελλάδα και την Τουρκία" είναι και πάλι προϊόν επιστημονικού διαλόγου σε τακτές συναντήσεις με τους συγγραφείς των κειμένων και τους επιμελητές της σειράς, με αντικείμενο την ανταλλαγή ερευνητικών δεδομένων, συμπερασμάτων και υποθέσεων εργασίας και στόχο την καλύτερη γνώση κάθε πλευράς για την κοινωνία των απέναντι γειτόνων, σε μια προοπτική αλληλοκατανόησης και αρμονικής συνύπαρξης.
Περιέχονται τα κείμενα:
Πρώτο μέρος: Η οικοδόμηση του σύγχρονου κράτους
- Γιάννης Α. Τασόπουλος, "Ο συνταγματισμός και η ιδεολογική μεταστροφή προς την εθνική ενότητα υπό το Σύνταγμα του 1864"
- Zafer Toprak, "Από την πολλαπλότητα στην ενότητα: νομοθεσία και νομολογία στην ύστερη Οθωμανική Αυτοκρατορία"
Δεύτερο μέρος: Η μεταμόρφωση της παράδοσης
- Χάρης Εξερτζόγλου, "Οι μεταφορές της αλλαγής. Ο λόγος περί Δύσης και Ανατολής και η παράδοση στην ύστερη οθωμανική περίοδο"
- Edhem Eldem, "Υπογραφές ελλήνων πελατών της Αυτοκρατορικής Οθωμανικής Τράπεζας: ένας μίτος για τις πολιτιστικές επιλογές και συμπεριφορές;
- Ιωάννα Πετροπούλου, "Από τη Δύση στην Ανατολή: ξένο μυθιστόρημα στα καραμανλίδικα"
- Sibel Bozdogan, "Η τουρκική αρχιτεκτονική ανάμεσα στον οθωμανισμό και το μοντερνισμό 1873-1931"
Τρίτο μέρος: Νέα έθνη, νέες γυναίκες
- Ιωάννα Λαλιώτου, "Εν πλω: ιστορία της κινητικότητας και πολιτικές της κουλτούρας στην Ελλάδα του 20ού αιώνα"
- Αγγέλικα Ψαρρά, "Το δώρο του Νέου Κόσμου: Οι ελληνίδες φεμινίστριες μεταξύ Δύσης και Ανατολής (1880-1930)
- Nukhet Sirman, "Η συγκρότηση της οικογένειας ως κοινωνικού θεσμού κατά τη μετάβαση από την αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος"
- Zafer Yenal, "Μαγειρεύοντας" το έθνος: γυναίκες, εμπειρίες της νεωτερικότητας και ινστιτούτα θηλέων στην Τουρκία"
Τέταρτο μέρος: Σύγχρονοι χώροι
- Biray Kolluoglu Kirli, "Αστικά τοπία και νεωτερικότητα: η Σμύρνη μεταμορφώνεται σε Ίζμιρ"
- Αλέκα Γερόλυμπου, "Μεταμορφώσεις του αστικού χώρου στις νησιωτικές πόλεις του Αιγαίου από τον 19ο στον 20ό αιώνα"
Τίτλος βιβλίου: | Ελλάδα και Τουρκία: Πορείες εκσυγχρονισμού | ||
---|---|---|---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Οι αμφίσημες σχέσεις τους με την Ευρώπη 1850-1950 | ||
Τίτλος πρωτότυπου: | Ways to Modernity in Greece and Turkey: Encounters with Europe 1850-1950 | ||
Εκδότης: | Αλεξάνδρεια | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Συλλογικό έργο (Συγγραφέας) Καραδήμου - Γερόλυμπου, Αλεξάνδρα (Συγγραφέας) Kolluoğlu Kirli, Biray (Συγγραφέας) Yenal, Zafer (Συγγραφέας) Sirman, Nükhet (Συγγραφέας) Ψαρρά, Αγγέλικα (Συγγραφέας) Λαλιώτου, Ιωάννα (Συγγραφέας) Bozdoğan, Sibel (Συγγραφέας) Πετροπούλου, Ιωάννα (Συγγραφέας) Eldem, Edhem (Συγγραφέας) Εξερτζόγλου, Χάρης (Συγγραφέας) Toprak, Zafer (Συγγραφέας) Τασόπουλος, Γιάννης Α. (Συγγραφέας) Κουρεμένος, Κώστας (Μεταφραστής) Keyder, Çaglar (Επιμελητής) Φραγκουδάκη Άννα (Επιμελητής) Birtek, Faruk (Υπεύθυνος Σειράς) Διαμαντούρος, Νικηφόρος - Π. (Υπεύθυνος Σειράς) Δραγώνα, Θάλεια Γ. (Υπεύθυνος Σειράς) Keyder, Çaglar (Υπεύθυνος Σειράς) Φραγκουδάκη Άννα (Υπεύθυνος Σειράς) | ||
ISBN: | 9789602214299 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Σειρά εκδότη: | Κοινωνία και Πολιτισμός | Σελίδες: | 397 |
Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2008 | Διαστάσεις: | 21x14 |
Σημείωση: | Εισαγωγή: Caglar Keyder, Άννα Φραγκουδάκη. | ||
Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Πολιτική |
- Τασόπουλος, Γιάννης Α. |
- Toprak, Zafer |
- Εξερτζόγλου, Χάρης |
- Eldem, Edhem |
- Πετροπούλου, Ιωάννα |
- Bozdoğan, Sibel |
- Λαλιώτου, Ιωάννα |
- Ψαρρά, Αγγέλικα |
- Sirman, Nükhet |
- Yenal, Zafer |
- Kolluoğlu Kirli, Biray |
- Καραδήμου - Γερόλυμπου, Αλεξάνδρα
Θεοδωράκης Μίκης
Ο Μίκης Θεοδωράκης (1925-2021) γεννήθηκε στην Χίο. Από την παιδική του ηλικία είχε πάθος με την μουσική και έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις όταν ήταν δεκατριών ετών. Κατά την διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας από τα γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά στρατεύματα, συνελήφθη για πρώτη φορά στην Τρίπολη το 1942 από τους Ιταλούς κατακτητές. Τα επόμενα χρόνια συνελήφθη και βασανίστηκε ξανά. Μόλις αφέθηκε ελεύθερος, βγήκε στην παρανομία στην Αθήνα και οργανώθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Δουλεύοντας για την Αντίσταση συγχρόνως παρακολουθούσε μαθήματα στο Ωδείο Αθηνών κοντά στον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Μετά την Απελευθέρωση ο Θεοδωράκης έλαβε μέρος στον Εμφύλιο πόλεμο του 1945-1949. Συνελήφθη πολλές φορές. Στις 26 Μαρτίου 1946 κατά την διάρκεια μιας διαδήλωσης χτυπήθηκε τόσο άγρια από την αστυνομία που θεωρήθηκε νεκρός και μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο. Εξορίσθηκε για πρώτη φορά το 1947 στην Ικαρία και το 1948 μεταφέρθηκε στην Μακρόνησο, μια κόλαση που οι άνθρωποι του 20ου αιώνα εγκαθίδρυσαν πάνω στη γη για να εξοντώνουν όσους είχαν διαφορετικές αντιλήψεις. Μετά από φριχτά βασανιστήρια ο Θεοδωράκης είναι ένας από τους λίγους που κατάφεραν να επιζήσουν από αυτήν την κόλαση όμως θα συνεχίσει να υποφέρει δέκα χρόνια αργότερα από τον "πυρετό της Μακρονήσου". Το 1950, μετά από εξετάσεις στο Ωδείο παίρνει το δίπλωμα της αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας. Στις 5 Μαΐου παρουσιάζεται το έργο του "Ασή-Γωνιά". Το 1953, ο Μίκης παντρεύεται την Μυρτώ Αλτίνογλου και την επόμενη χρονιά παίρνει υποτροφία για σπουδές στο Παρίσι. Ο Μίκης γράφεται στο Ωδείο του Παρισιού με καθηγητές τον Ευγένιο Μπιγκό και τον Ολιβιέ Μεσσιάν. Το 1957 το έργο του "Σουίτα Νο 1 για πιάνο και ορχήστρα" παίρνει χρυσό βραβείο στο φεστιβάλ της Μόσχας. Η "Αντιγόνη" (χορογραφία Τζον Κράνκο στο Κόβεν Γκάρντεν), "Les amants de Teruel" (Μπαλέτο της Λουντμίλα Τσερίνα) και το "Le feu aux poudres" γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία στο Παρίσι και το Λονδίνο. Όταν ο Θεοδωράκης πέτυχε την διεθνή αναγνώριση ως νέος κλασσικός συνθέτης, ανακάλυψε την ελληνική λαϊκή μουσική. Συνθέτει τους "Λιποτάκτες" σε στίχους του αδελφού του Γιάννη και τον "Επιτάφιο" σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, έργο με το οποίο θα ξεκινήσει η αναγέννηση της Ελληνικής μουσικής και θα οδηγήσει την πατρίδα του σε μια πολιτιστική επανάσταση τα αποτελέσματα της οποίας υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Η Δεξιά στην Ελλάδα τον θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς της. Όταν δολοφονείται ο γιατρός Γρηγόρης Λαμπράκης ("Ζ") ο Θεοδωράκης αναλαμβάνει επικεφαλής της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη που θα αποκτήσει 50.000 μέλη και θα γίνει η πιο μεγάλη πολιτική οργάνωση στην Ελλάδα. Ο Θεοδωράκης εκλέγεται στο Κοινοβούλιο και μαζί με τους "Λαμπράκηδες" ιδρύει πάνω από διακόσια πολιτιστικά κέντρα στην χώρα του. Συνθέτει ακατάπαυστα χρησιμοποιώντας τα ωραιότερα κείμενα της ελληνικής λογοτεχνίας του 19ου και 20ου αιώνα. Το πραξικόπημα του Παπαδόπουλου και της παρέας του (21 Απριλίου 1967) υποχρεώνει τον Θεοδωράκη να βγει και πάλι στην παρανομία απ' όπου δυο μέρες μετά το πραξικόπημα θα απευθύνει την πρώτη έκκληση για αντίσταση. Συνελήφθη στις 21 Αυγούστου του 1967 και τέθηκε σε κατ' οίκο περιορισμό με την οικογένειά του στο Βραχάτι και αργότερα στη Ζάτουνα ορεινό χωριό της Αρκαδίας (απ' όπου και ο κύκλος συνθέσεων "Αρκαδίες" Ι-ΧI). Στην συνέχεια μεταφέρεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ωρωπού και τελικά εξορίζεται από την Ελλάδα, μετά από πολλά διαβήματα αλληλεγγύης με πρωτοβουλία των Ντιμίτρι Σοστάκοβιτς, Λεονάρντ Μπερστάιν, Άρθουρ Μίλερ, ακόμα και του Χάρη Μπελαφόντα, και πολλών άλλων προσωπικοτήτων από πολλές χώρες. Στις 13 Απριλίου 1970, ο Θεοδωράκης φθάνει στο Παρίσι. Επικεφαλής του "Πατριωτικού Μετώπου" συνεχίζει τον αγώνα του. Γνωρίζεται με τον Νερούντα. Περιοδείες σ' ολόκληρο τον κόσμο και χιλιάδες συναυλίες αφιερωμένες στην αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, τον καθιστούν ζωντανό σύμβολο της αντίστασης ενάντια στην δικτατορία. Θριαμβευτική επιστροφή στην Ελλάδα, στις 24 Ιουλίου 1974. Ο Θεοδωράκης γίνεται εκ νέου στόχος επιθέσεων, αυτή τη φορά από την Αριστερά, γιατί υπερασπίζεται τον Καραμανλή, στην προσπάθειά του για ένα ήπιο πέρασμα προς την δημοκρατία και από φόβο νέου πραξικοπήματος που θα συνέθλιβε το ευαίσθητο λουλούδι της δημοκρατίας. Το 1980, αυτοεξορίζεται στο Παρίσι, καταπιάνεται με το συμφωνικό του έργο της εποχής του 50. Ολοκληρώνει τη σύνθεση του "Canto General" που μαζί με τον "Ζορμπά" και το "Άξιον Εστί" τον κάνουν παγκοσμίως γνωστό συνθέτη. Το 1981, ο Θεοδωράκης εκλέγεται και πάλι στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Το 1986 παραιτείται από την έδρα του για να αφοσιωθεί στο μουσικό του έργο. Το 1987, η πρώτη του όπερα "Κώστας Καρυωτάκης" παρουσιάζεται στην Αθήνα και το 1988 το μπαλέτο του "Ζορμπάς" παρουσιάζει θριαμβευτική επιτυχία στην Αρένα της Βερόνας όπου θα ξαναπαρουσιασθεί το 1990. Παρουσιάζεται επίσης στην Βαρσοβία και τo Λοτζ της Πολωνίας. Το 1989 ο Θεοδωράκης κάνει έκκληση συνασπισμού ανάμεσα στη "Νέα Δημοκρατία" και την Αριστερά για την κάθαρση από τα σκάνδαλα της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Μετά τις εκλογές του Απριλίου του 1990, ο Μίκης γίνεται υπουργός επικρατείας της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Εργάζεται ιδιαίτερα για το ζήτημα των ναρκωτικών, της παιδείας, του πολιτισμού και για την συμφιλίωση ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους. Εγκαταλείπει την κυβέρνηση τον Απρίλιο του 1992 και αναλαμβάνει για δύο χρόνια την γενική διεύθυνση των Μουσικών Συνόλων της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης (ΕΡΤ). Στις 5 Οκτωβρίου του 1990 παρουσιάζεται στο Μπιλμπάο η όπερά του "Μήδεια". Το 1992 γράφει μετά από παραγγελία του Σάμαρανκ το "Canto Olympico" για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης. Η όπερά του "Ηλέκτρα" του Ευριπίδη, παρουσιάζει θριαμβευτική επιτυχία στο Λουξεμβούργο, Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης 1995, από το θέατρο Γιέλκι, του Πόζναν (Πολωνία). Ο Θεοδωράκης ολοκληρώνει τη σύνθεση της τέταρτης όπεράς του "Αντιγόνη" το 1996 καθώς και του πρώτου του Κονσέρτου για βιολοντσέλο και ορχήστρα.
- Ταξίδι στον ωκεανό της μουσικής και της ιστορίας (2021)
- Μια πρόταση του Μίκη Θοδωράκη για την δημιουργική εργασία και τον ελεύθερο χρόνο (2020)
- Το μανιφέστο των Λαμπράκηδων (2020)
- Να μαγευτώ και να μεθύσω (2019)
- Το εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά (2018)
- 18 συνεντεύξεις: Σαν μονόπρακτα (2018)
- Στη διαλεκτική της αρμονίας (2018)
- Τάσος Λειβαδίτης (2017)
- Πού να βρω την ψυχή μου... (2017)
- Μονόλογοι στο λυκαυγές (2017)
- Διάλογοι στο λυκόφως (2016)
- Σπίθα: Για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή (2011)
- Το χρέος (2011)
- Μπορούμε (2011)
- Σπίθα (2010)
- Άξιος εστί (2010)
- Οι δρόμοι του αρχαγγέλου (2009)
- Ο συμφωνικός Θεοδωράκης (2008)
- Ελληνικότητα και "διανόηση" (2007)
- Συμπαντική αρμονία, μουσική και επιστήμη (2007)
- Μάνου Χατζιδάκι εγκώμιον (2004)
- I Had Three Lives (2004)
- Άξιος εστί: Ο Μίκης Θεοδωράκης αφηγείται τη ζωή του στον Γ. Π. Μαλούχο και συνθέτει την ιστορία της νεότερης Ελλάδας (2004)
- Άξιος εστί: Ο Μίκης Θεοδωράκης αφηγείται τη ζωή του στον Γ. Π. Μαλούχο και συνθέτει την ιστορία της νεότερης Ελλάδας (2004)
- Το μανιφέστο των Λαμπράκηδων (2003)
- Ικαρία (2003)
- Που να βρω την ψυχή μου... (2003)
- Τα παιδικά μου χρόνια (2003)
- Που να βρω την ψυχή μου... (2002)
- Που να βρω την ψυχή μου... (2002)
- Να μαγευτώ και να μεθύσω (2000)
- Οι δρόμοι του αρχαγγέλου (2000)
- Μελοποιημένη ποίηση (1999)
- Οι δρόμοι του αρχαγγέλου (1999)
- Μελοποιημένη ποίηση (1998)
- Μελοποιημένη ποίηση (1997)
- Οι δρόμοι του αρχαγγέλου (1996)
- Οι δρόμοι του αρχαγγέλου (1995)
- Ανατομία της μουσικής (1990)
- Ζητείται αριστερά (1990)
- Αντιμανιφέστο (1989)
- Πού πάμε; (1989)
- Οι δρόμοι του αρχαγγέλου (1988)
- Για την ελληνική μουσική (1986)
- Δημοκρατική και συγκεντρωτική αριστερά (1976)
- Οι μνηστήρες της Πηνελόπης (1976)
- Περί τέχνης (1976)