Πήδημα θανάτου
Το "Πήδημα θανάτου" είναι επανέκδοση -σε 5η έκδοση- του βιβλίου του Γιώργου Σκούρτη "Το μυθιστόρημα μιας δολοφονίας", το οποίο, παρόλο που εγκωμιάστηκε εξαιρετικά απ' τους κριτικούς και τους «πιστούς» αναγνώστες του συγγραφέα, παραμένει σχεδόν άγνωστο στην πλειοψηφία των αναγνωστών της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Είναι μια εντελώς παράδοξη ιστορία που ο συγγραφέας είχε διαβάσει στα «ψιλά» του Newsweek, ταξιδεύοντας με το αεροπλάνο από Νέα Υόρκη-Σικάγο. Ένας νέος άντρας πήγε στην αστυνομία και δήλωσε ότι επρόκειτο να σκοτώσει οπωσδήποτε (!) μια κοπέλα. Όταν ο αστυνομικός τον ρώτησε: «Γιατί θα τη σκοτώσεις;», αυτός απάντησε: «Δεν ξέρω, αλλά θα τη σκοτώσω». Ο συγγραφέας κράτησε την είδηση κι αργότερα έγραψε το μυθιστόρημα, που δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένη χώρα, μιας και σήμερα όλες οι κοινωνίες είναι λίγο πολύ ίδιες. Απ' τη μια αυτός ο «ανθρωπάκος» κι απ' την άλλη οι καταπιεστικοί μηχανισμοί της εξουσίας, που διαμορφώνουν όχι μόνο τη συνείδησή του αλλά και το υπερεγώ του.
Τι έχει συμβεί λοιπόν τόσο μέσα στην «άβυσσο της ψυχής» του ήρωα του μυθιστορήματος, όσο και στην πραγματικότητα της υπόθεσης, που έχει να κάνει με μια δολοφονία κι ένα μεγάλο έρωτα; Με τη βία, την καταπίεση, την απομόνωση, τη μοναξιά, τη στέρηση αλλά και με την τάση «εξόδου» του ατόμου απ' αυτές τις απάνθρωπες κοινωνικές συνθήκες; Ο σκεπτόμενος αναγνώστης θα βρει σίγουρα την απάντηση. Όχι μόνο για το «πήδημα θανάτου» του ήρωα αλλά και για το -διαφορετικό αλλά αναπόφευκτο- δικό του.
Τίτλος βιβλίου: | Πήδημα θανάτου |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Το μυθιστόρημα μιας δολοφονίας |
---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Καστανιώτη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Σκούρτης, Γιώργος, 1940-2018 (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789600312355 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | 1994 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |

Πανσέληνος, Ασημάκης, 1903-1984
Ασημάκης Πανσέληνος (1903-1984). Ο Ασημάκης Πανσέληνος, γιος του εμπόρου υφασμάτων Ιωακείμ και της Μυρτώς το γένος Βελισσαρίου, γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, όπου πέρασε τα παιδικά και γυμνασιακά του χρόνια. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1929 και εργάστηκε ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του προσκάλεσε στη Μυτιλήνη, από κοινού με το Βασίλη Αρχοντίδη, τον Γιάννη Ψυχάρη, γεγονός που χαιρετήθηκε από τους κατοίκους του νησιού ως πρωτοποριακή πνευματική κίνηση. Στη δικτατορία του Μεταξά συνελήφθη για αντικαθεστωτική δράση (από κοινού με τους Ν.Καρβούνη, Κ.Βάρναλη και Γ.Κορδάτο) και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου εντάχτηκε στην Αντίσταση και κλείστηκε από τους ιταλούς και τους άγγλους στις φυλακές Αβέρωφ και το Χασάνι αντίστοιχα. Μετά το τέλος του Εμφυλίου διετέλεσε βουλευτής Λέσβου (1950-1951) με το κόμμα της ΕΛΔ. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1921 με τη βράβευση ενός πεζογραφήματός του σε διαγωνισμό του περιοδικού του Θεόδωρου Θεοδωρίδη (Ντορή Ντόρου) Μυτιληνιός, στο οποίο δημοσίευσε στη συνέχεια στίχους και πεζά, ενώ ακολούθησαν δημοσιεύσεις του, με διάφορα ψευδώνυμα, σε έντυπα όπως ο Ελεύθερος Λόγος (1921), η Καμπάνα (1923-1924), ο Ταχυδρόμος (1925), η Λεσβιακή Μούσα (1925-1927) και οι Λεσβιακές Σελίδες (1925). Συνεργάστηκε επίσης με τους Νέους Πρωτοπόρους (από το 1931), τα Νεοελληνικά Γράμματα (μετά το 1936), τη Μάχη (από το 1945) την Πολιτική, τα Ελεύθερα Γράμματα (1945-1947) κ.α., όπου δημοσίευε λογοτεχνικά κείμενα, άρθρα και κριτικά δοκίμια, ενώ το 1946 εξέδωσε την ποιητική συλλογή "Μέρες οργής". Γνωστός ωστόσο έγινε κυρίως μέσα από το αυτοβιογραφικό πεζογράφημα "Τότε που ζούσαμε" (1974), στο οποίο παρουσιάζεται η κοινωνική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας από την προπολεμική περίοδο ως την εποχή του εμφυλίου. Στα ίδια πλαίσια κινήθηκε και πεζογράφημά του με τίτλο "Νερά και χώματα" και άλλα πολλά. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ασημάκη Πανσέληνου βλ. Αργυρίου Αλεξ., "Πανσέληνος Ασημάκης", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988 και Καραγιάννης Βαγγέλης, Σύντομα γενεαλογικά, βιογραφικά, βιβλιογραφικά του Ασημάκη Πανσέληνου. Αθήνα, ανάτυπο από το Δελτίο της Λεσβιακής Παρουσίας 86, 1984.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).