Η αρχιτεκτονική της διδασκαλίας και η διδασκαλία της μάθησης
[...] Σκοπός του βιβλίου είναι να προσφέρει μια σύγχρονη θεώρηση, πρακτικά εφαρμόσιμη, για το πώς πρέπει να οργανώνεται και να πραγματοποιείται η διδασκαλία για να επιτυγχάνεται αποτελεσματικά η μάθηση.
Η γνώση μας σχετικά με την ανθρώπινη μάθηση έχει σημαντικά αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και σήμερα οι έρευνες που γίνονται γύρω από τη λειτουργία του εγκεφάλου, εξακολουθούν να μας παρέχουν σημαντικά στοιχεία για τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουμε. Οι γνώσεις μας αυτές μας επιτρέπουν να προσδιορίσουμε σε πολύ γενικές γραμμές τα πιθανά στάδια, από τα οποία περνά η μαθησιακή διαδικασία, και να καθορίσουμε ορισμένες ενέργειες που είναι σε θέση να υποβοηθήσουν την αποτελεσματικότερη επιτέλεση της διαδικασίας της μάθησης και τη διευκόλυνση του διδακτικού έργου.
Για το σκοπό αυτό δίνουμε έμφαση στις θεωρίες μάθησης που στηρίζονται στις διαδικασίες ανάλυσης των πληροφοριών από τον ανθρώπινο εγκέφαλο και παρουσιάζουμε ένα αντιπροσωπευτικό μοντέλο των διεργασιών αυτών, πάνω στο οποίο στηρίζουμε και τον προγραμματισμό και την όλη οργάνωση και τη διεξαγωγή της διδασκαλίας, που προτείνουμε σ' αυτό το βιβλίο. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Η αρχιτεκτονική της διδασκαλίας και η διδασκαλία της μάθησης |
|---|
| Εκδότης: | Γρηγόρη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Φλουρής, Γεώργιος Σ. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789603330226 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2005 | Διαστάσεις: | 24x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θεωρητικές > Παιδαγωγική |
|---|
Μίσσιος, Χρόνης, 1930-2012
Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά. Αυτή την περίοδο, η οικογένειά του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού. Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες. Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων. Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ'ένα τυχαίο γεγονός. Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.) Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή. Ένα "διάλειμμα" ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ. Το πρώτο του βιβλίο "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς... " (Γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του "Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;" (Γράμματα, 1988). "Κοσμοκαλόγερος", σαν τους ήρωες ορισμένων από τα βιβλία του. Έφυγε από τη ζωή στα 82 του χρόνια. Άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο της Αθήνας, στις 20 Νοεμβρίου 2012, ενώ "πάλεψε" με τον καρκίνο αρκετά χρόνια.
