Η παραμυθία της καθ' ημάς ζωγραφικής

Αν θα θέλαμε τώρα να αξιολογήσουμε την εικαστική πραγματικότητα των Βυζαντινών ευρύτερα, θα λέγαμε ότι αυτή είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα, μία γλώσσα, η ανάπτυξη της οποίας έγινε όχι στην βάση της υποκειμενικής έκφρασης κάποιων καλλιτεχνών, αλλά στην βάση της αίσθησης του ανθρώπου. Στην σταθερή αυτή και αναλλοίωτη βάση οι Βυζαντινοί ανακάλυψαν νόμους που έχουν διαχρονική αξία και μπορούν να έχουν λειτουργικότητα πάντοτε, εφόσον φυσικά αποδεχόμαστε το ευρύτερο πλαίσιο της σκέψης τους, που αφορά στην κοινωνία εικόνας και θεατή. Με τα δεδομένα λοιπόν αυτά δεν είναι, θεωρούμε, λάθος να πούμε ότι η καθ' ημάς ζωγραφική μπορεί να είναι πάντα νέα και σύγχρονη, αφού στηρίζεται σε σταθερούς νόμους και κυρίως προάγει την αλήθεια της κοινωνίας κι όχι την ψευδαίσθηση της επικοινωνίας. Είναι τέχνη που χειραγωγεί τον άνθρωπο προς τον ρεαλισμό και τον κατευθύνει προς την αναζήτηση της μέθεξης στα πράγματα κι όχι προς την απόκτηση της κενής γνώσης της ιδέας.
Τίτλος βιβλίου: | Η παραμυθία της καθ' ημάς ζωγραφικής | ||
---|---|---|---|
Εκδότης: | Αρμός | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Κόρδης, Γεώργιος Δ. (Συγγραφέας) Κόρδης, Γεώργιος Δ. (Ζωγράφος) | ||
ISBN: | 9789605271817 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2001 | Διαστάσεις: | 16x17 |
Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Ζωγραφική - Γλυπτική - Χαρακτική - Γραφικές Τέχνες |
Κόρδης, Γεώργιος Δ.
Ο Γιώργος Κόρδης γεννήθηκε στη Μακρυρράχη Φθιώτιδας το 1956. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1975-1979), ενώ παράλληλα έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής και βυζαντινής εικονογραφίας. Μελέτησε συστηματικά την ιστορία και αισθητική της βυζαντινής ζωγραφικής και από το 2003 είναι λέκτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (εικονογραφία: θεωρία και πράξη). Συνέχισε τις σπουδές του στις Καλές Τέχνες στη Βοστόνη των ΗΠΑ (School of the Museum of Fine Arts of Boston, 1987-1989). Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, μαθήτευσε κοντά στο μεγάλο Έλληνα χαράκτη Φώτη Μαστιχιάδη, που τον μύησε στον κόσμο της χαρακτικής τέχνης και κυρίως της χαλκογραφίας. Από το 1993 ως το 1997 προσέγγισε εικονογραφικά τα λογοτεχνικά κείμενα του Αλ. Παπαδιαμάντη και άλλων Ελλήνων λογοτεχνών (Κόντογλου, Καρκαβίτσα, Μωραϊτίδη), καθώς και λαϊκά παραμύθια της Κύπρου. Παράλληλα ασχολήθηκε με την έκδοση συλλεκτικών βιβλίων. Από το 1990 ασχολείται συστηματικά με τη διδασκαλία της βυζαντινής ζωγραφικής οργανώνοντας σειρές μαθημάτων και καλοκαιρινά σεμινάρια.
- Η ωραιότης ως λειτουργία (2022)
- Το φως του κόσμου (2017)
- Μυστράς (2012)
- Η μπαλλάντα του αβέβαιου εραστή (2011)
- Αυγοτέμπερα με υποζωγράφιση (2010)
- Με χώμα και φως (2009)
- Ο χαρακτήρας και ο λόγος των αφαιρετικών τάσεων της βυζαντινής ζωγραφικής (2007)
- Η "ερμηνεία της ζωγραφικής τέχνης" Διονυσίου του εκ Φουρνά (2006)
- Παράδοση και δημιουργία στο εικαστικό έργο του Φώτη Κόντογλου (2006)
- Λένε για μένα οι ναυτικοί... (2005)
- Δώδεκα ζωγραφιές και το παραμιλητό τους (2004)
- Πρόοδος και παράδοση στην ορθόδοξη εικονογραφική τέχνη (2003)
- Τετραχρωμία (2003)
- Τέχνη και μυστικισμός (2002)
- Οι προσωπογραφίες του Φαγιούμ και η βυζαντινή εικόνα (2001)
- Εν ρυθμώ (2000)
- Εικόνα, εικόνισμα, εικονουργία (1998)