Ο Λευκός Πύργος
Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζεται η ιστορία του Λευκού Πύργου, του εμβλήματος της Θεσσαλονίκης, στο πέρασμα των αιώνων· ιστορία που τεκμηριώνει την άποψη ότι σχεδόν "τίποτε δεν γίνεται χωρίς αυτόν", καθώς είναι "ο συνήθεις αυτόπτης μάρτυρας". Τόσο το κείμενο όσο και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που το συνοδεύει αποδεικνύουν ότι ο Λευκός Πύργος όχι μόνο αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη της Θεσσαλονίκης, αλλά προσελκύει και το ενδιαφέρον όλων των Ελλήνων.
| Τίτλος βιβλίου: | Ο Λευκός Πύργος |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ήτο ο πύργος ούτος Βαστίλλη τις της Θεσσαλονίκης |
|---|
| Εκδότης: | Σαββάλας |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Τσιρόγλου, Δημήτριος (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789604605279 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Δεκέμβριος 2000 | Διαστάσεις: | 25x17 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ελληνική Ιστορία > Νεότερη Ελληνική Ιστορία |
|---|
Ευαγγελάτος, Σπύρος Α., 1940-2017
Ο Σπύρος Α. Ευαγγελάτος, θεατρικός σκηνοθέτης, μεταφραστής και πανεπιστημιακός, γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς μουσικούς. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης - Ινστιτούτο Θεατρολογίας και με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου έμεινε ένα χρόνο στο Λονδίνο για επιστημονικές έρευνες. Αριστούχος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1970). Από νέος επιδόθηκε σε πρωτογενείς έρευνες σε Αρχεία της Βενετίας, της Πάντοβας, της Κεφαλονιάς, των Κυθήρων κ.α. και ανέδειξε νέα στοιχεία σε σχέση με κεφαλαιώδη θέματα που αφορούν στον Γεώργιο Χορτάτση, τον Βιτσέντζο Κορνάρο, τον Πέτρο Κατσαΐτη, τον Γεώργιο Μόρμορη, τη χρονολόγηση του "Ζήνωνος", τη χρονολόγηση του "Στάθη" και έγραψε πολλά επιστημονικά μελετήματα κυρίως για θέματα του κρητικού και του επτανησιακού θεάτρου. Το 1975 ίδρυσε το "Αμφι-θέατρο", με το οποίο διοργάνωνε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο. Το 1989 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και το 1991 καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, στην ίδρυση του οποίου συνέβαλε αποφασιστικά.
Είχε διδάξει περί τις 200 σκηνοθεσίες: 50 αρχαίου δράματος, 24 παλαιών, κυρίως αγνώστων, νεοελληνικών κειμένων (11ος αιώνας έως 1900), 65 έργων του κλασικού, νεοκλασικού, ρεαλιστικού και σύγχρονου δραματολογίου, 53 όπερες. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1977-1980) και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1984-1987) και απεχώρησε, και στις δύο περιπτώσεις, με δική του επιθυμία, κατά τη λήξη της θητείας του. Πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 1999. Στις 12 Ιανουαρίου 2012 ανακηρύχθηκε αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και πρόεδρος το 2013.
Του είχαν απονεμηθεί πολλές διακρίσεις. Ανάμεσα σ' αυτές: Βραβείο "Κάρολος Κουν" του Δήμου Αθηναίων (1988), Βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994 και 1996), Βραβείο "Φώτος Πολίτης" του Μουσείου και Κέντρου Μελέτης του Ελληνικού Θεάτρου (1997), ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος του απονέμει το παράσημο του "Ταξιάρχη του Φοίνικος" (1999), η Ακαδημία Αθηνών τον τιμά με το Αργυρό Μετάλλιό της (2001).
Έφυγε από τη ζωή στις 24 Ιανουαρίου 2017, σε ηλικία 77 ετών.
