Η πολιτεία του νερού
Το Μεσολόγγι είναι μια δόξα του Ελληνισμού. Είναι το "μικρό αλωνάκι", όπου ο απλός λαός, σε μιαν ανεπανάληπτη στιγμή, ξεπέρασε τον εαυτό του κι έδωσε ένα μοναδικό σύμβολο θυσίας στην ανθρωπότητα. Η θάλασσα που το περιβάλλει είναι ο λόγος και η μοίρα της ύπαρξής του. Η Ελένη Χωρεάνθη, με το μυθιστόρημά της "Η πολιτεία του νερού", που διαρθρώνεται σε τρία διαδοχικά επίπεδα (όσες και οι εποχές, στις οποίες αναφέρεται, και τα πρόσωπα που κινούνται μέσα σ' αυτά: ο ήρωας-απολογητής μοναχός Ειρηναίος, ο τελευταίος ηγούμενος του μοναστηριού Καλλίστρατος, ο επισκέπτης-ερευνητής), μας μεταφέρει στο ιστορικό μοναστήρι, όπου μέσα σε μια υποβλητική ατμόσφαιρα ζούμε ανεπανάληπτες στιγμές μυστηρίου και αγωνίας, "καθώς το ένα παράδοξο διαδέχεται το άλλο".
| Τίτλος βιβλίου: | Η πολιτεία του νερού |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Ιστορικό μυθιστόρημα |
|---|
| Εκδότης: | Άγκυρα |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Χωρεάνθη, Ελένη (Συγγραφέας)
Γκίκα Ελένη (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789602348352 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Ελληνική Πεζογραφία | Σελίδες: | 178 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2001 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Ιστορικό Μυθιστόρημα |
|---|
Κακναβάτος, Έκτωρ, 1920-2010
Ο υπερρεαλιστής ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς Έκτωρ Κακναβάτος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη), γεννήθηκε στον Πειραιά το Σεπτέμβριο του 1920 όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1943 εκδίδοντας την ποιητική συλλογή "Φούγκα". Στα χρόνια που μεσολάβησαν έως το δεύτερο έργο του ("Διασπορά", 1961) βίωσε την εμπειρία της εποχής: συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στα χρόνια του Εμφυλίου. Μετά την Απελευθέρωση, το 1947, εξορίστηκε στην Ικαρία και το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου μετάχθηκε στη Μακρόνησο. Απολύθηκε το 1949, με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Από το 1958 έως το 1962 εργάζεται στη Σύρο όπου φτιάχνει δικό του φροντιστήριο. Σε φροντιστήρια υποψηφίων για τα ΑΕΙ δίδαξε επίσης στην Αθήνα τη δεκαετία από το 1963 έως το 1973. Το 1973 διδάσκει στη Σχολή Μωραΐτη. Το 1979 διορίζεται για πρώτη φορά στο Δημόσιο, από το οποίο ήταν αποκλεισμένος λόγω πολιτικών φρονημάτων. Συνταξιοδοτήθηκε το 1986. Τα ποιήματα του Έκτορα Κακναβάτου συνδυάζουν με ιδιοφυή τρόπο τον υπερρεαλισμό με την πολιτική ποίηση, με έντονες επιρροές από τα μαθηματικά και τις θεωρίες του χάους. Το ποιητικό έργο του υπήρξε συνεχές και αμετακίνητο στις προθέσεις του. Εξέδωσε τις συλλογές: "Φούγκα" (1943), "Διασπορά" (1961), "Η κλίμακα του λίθου" (1977), "Τετραψήφιο" (1971), "Τετραψήφιο με την έβδομη χορδή" (1972), "Διήγηση" (1974), "Οδός Λαιστρυγόνων" (1978), "Τα μαχαίρια της Κίρκης" (1981), "Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας" (1981), "In Perpetuum" (1983) "Κιβώτιο ταχυτήτων" (1987), οι οποίες συγκεντρώθηκαν σε δύο τόμους, το 1990, από τις εκδόσεις 'Αγρα ("Ποιήματα 1943-1974" και "Ποιήματα 1978-1987"), και επανεκδόθηκαν σε ενιαίο τόμο τον Ιούλιο του 2010, "Οιακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός" (1995), "Χαοτικά Ι" (1997), "Ακαρεί" (2001), "Υψικαμινίζουσες νεοπλασίες" (2001) και "Στα πρόσω ιαχής" (2005), και τον τόμο δοκιμίων "Βραχέα και μακρά: Για την ποίηση: γλώσσα και λόγος" (2005). Έφυγε από τη ζωή "πλήρης ημερών" στις 8 Νοεμβρίου του 2010, σε ηλικία 90 ετών.
