Το χαραγμένο σιτάρι
Ανόσια εγκλήματα, φόνοι, στραγγαλισμοί, τέρατα, άνθρωποι που σαπίζουν δίχως να πεθαίνουν, σκοτεινά πηγάδια, μαύρα λουλούδια και απόκρημνα δέντρα· σπυριά σιταριού που έχουν χαραγμένα απάνω τους τα ονόματα των αθώων. Άντρες που σκοτώνονται, βασιλιάδες που σκοτώνουν, γυναίκες που γεννούν και σώζουν διά της παράλογης Αγάπης. Η ισχύς των φονιάδων απέναντι στο Δίκιο των αθώων· η άνομη επιθυμία του ανθρώπου να είναι φονιάς. Και μια πανέμορφη κοπέλα που στέκεται στη στραγγάλη...
Σε ένα ανεμόδαρτο χωριό οι άντρες μακελεύονται επειδή αρνούνται να δώσουν ένα κορίτσι για το κρεβάτι του βασιλιά. Όμως τη νύχτα τα σπουργίτια φέρνουν το χαραγμένο σιτάρι που γονιμοποιεί τις γυναίκες και συνεχίζει τη ζωή. Έναν αιώνα αργότερα ένας καινούργιος βασιλιάς αλέθει τα χαραγμένα σπυριά, τα κάνει ψωμί και υποχρεώνει τους Ανεμοδεντρινούς να το φάνε· μονάχα λίγοι προτιμούν να πεθάνουν. Μα κάποτε θα έρθει η νύχτα που όσοι φάγαν τις ψυχές των προγόνων τους θα γυρέψουν ξανά το χαραγμένο σιτάρι...
| Τίτλος βιβλίου: | Το χαραγμένο σιτάρι |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Πατάκη |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Τριαρίδης Θανάσης (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789601603674 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία | Σελίδες: | 115 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Απρίλιος 2002 | Διαστάσεις: | 24x15 |
|---|
| Ηλικίες: | | Σειρά βιβλίων: | Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
| Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία |
|---|
Τσάτσου, Ιωάννα
Ιωάννα Τσάτσου (1909-2000). Η Ιωάννα Τσάτσου γεννήθηκε στη Σμύρνη, κόρη του δικηγόρου και διδάκτορα της Νομικής Σχολής του Παρισιού Στέλιου Σεφεριάδη και της Δέσπως το γένος Γιωργάκη Τενεκίδη, και αδελφή του Γιώργου Σεφέρη. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αναγορεύτηκε διδάκτωρ στην ίδια σχολή με τίτλο της εργασίας της "Επίδραση της εθνικότητας επί του κύρους του γάμου". Το 1930 παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, με τον οποίο απέκτησε δυο κόρες τη Δέσποινα και τη Θεοδώρα. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έδρασε στην ΕΚΚΑ του συνταγματάρχη Ψαρού και πήρε μέρος σε αποστολές βοήθειας οικογενειών εκτελεσθέντων και φυγάδευσης άγγλων στρατιωτών με την καθοδήγηση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το 1947 κυκλοφόρησε το βιβλίο "Εκτελεσθέντες επί Κατοχής" γνωστοποιώντας τα ονόματα οικογενειών που πλήγηκαν από τους κατακτητές, προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν. Συνέχισε την ανθρωπιστική της δράση και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, ως μέλος του Κέντρου Βοήθειας του Παιδιού, του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών, της Φανέλας του Στρατιώτη, της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας. Την περίοδο 1950-1951 αγωνίστηκε υπέρ του δικαιώματος ψήφου των Ελληνίδων και το 1966 πήρε μέρος στην Έκτη Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών. Τιμήθηκε για τη δράση της με το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων, το Χρυσό Σταυρό της Εποποιίας (1960), το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Αξίας (1979, Γαλλία - Σενεγάλη). Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1965 με την έκδοση του ημερολογιακού κειμένου "Φύλλα κατοχής". Ακολούθησε η έκδοση της ποιητικής συλλογής της "Λόγια της σιωπής" (1968) και οχτώ ακόμη συλλογές ως το 1973 που εξέδωσε το βιογραφικό πεζό "Ο αδελφός μου Γιώργος Σεφέρης", που τιμήθηκε με το Α’ κρατικό βραβείο βιογραφίας. Ολοκλήρωσε επίσης ταξιδιωτικά κείμενα και ιστορικές μονογραφίες. Τιμήθηκε επίσης με το χρυσό μετάλλιο της Γαλλικής Ακαδημίας (1976), το βραβείο ποίησης Α. Ντε Βινιύ (1978), το Πρώτο Διεθνές Βραβείο Ποίησης Sicilia (1980) και το βραβείο Gramatikakis - Neuman της Γαλλικής Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών για το σύνολο του έργου της. Έργα της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ρουμανικά. Το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Φρειδερίκου Μάθιους. Πέθανε στην Αθήνα στις 30 Σεπτεμβρίου 2000, σε ηλικία 91 ετών. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ιωάννας Τσάτσου βλ. χ.σ., "Τσάτσου Ιωάννα", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 9β, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, 1988.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
