Ο τρελός Πιερό. Πάθος. Όνομα Κάρμεν. Χαίρε, Μαρία
Έχω την εντύπωση ότι ο Ντεμί ή ο Μπρεσόν, όταν γυρνούν μια ταινία, έχουν μια συγκεκριμένη αντίληψη του κόσμου, την οποία επιχειρούν να εφαρμόσουν στον κινηματογράφο ή (πράγμα που είναι το ίδιο) μια αντίληψη του κινηματογράφου που εφαρμόζουν στον κόσμο. Ο κινηματογράφος και ο κόσμος γίνεται καλούπι για την ύλη ενώ στον Τρελό Πιερό δεν υπάρχουν ούτε καλούπια ούτε ύλη... Ο τρελός Πιερό είναι περισσότερο μια ταινία πάνω στην περιπέτεια, παρά πάνω στους ανθρώπους της δράσης.
Πριν τον Τρελό Πιερό είχα την εντύπωση ότι τα πάντα είχαν γίνει στον κινηματογράφο, ότι δεν έμενε τίποτα να κάνουμε. Γύρισαν το Ιβάν ο τρομερός, Ο άρτος ημών ο επιούσιος. Μας έλεγαν να κάνουμε ταινίες πάνω στο πλήθος, αλλά το Πλήθος είχε γίνει, γιατί να το ξανακάνουμε; Με λίγα λόγια ήμουν απαισιόδοξος. Μετά τον Τρελό Πιερό δεν έχω πια την ίδια εντύπωση των πάντων. Ναι. Πρέπει να κινηματογραφήσουμε, να μιλήσουμε για τα πάντα. Όλα μένουν να γίνουν.
Ζ.Λ. Γκοντάρ.
| Τίτλος βιβλίου: | Ο τρελός Πιερό. Πάθος. Όνομα Κάρμεν. Χαίρε, Μαρία |
|---|
| Εκδότης: | Αιγόκερως |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Godard, Jean Luc (Συγγραφέας)
Σκανδάμη, Θάλεια (Μεταφραστής)
Κουτάλου, Μαριάννα (Μεταφραστής)
Σολδάτος, Γιάννης, 1952- (Υπεύθυνος Σειράς)
|
|---|
| ISBN: | 9789603221524 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Κινηματογράφος - Σενάρια | Σελίδες: | 175 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 1986 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Καλές Τέχνες > Κινηματογράφος |
|---|
Πολυζωίδης, Αναστάσιος
Ο Αναστάσιος Πολυζωίδης υπήρξε διακεκριμένος νομικός, νομομαθής, λόγιος και πολιτικός. Γεννήθηκε το έτος 1802 στο Μελένικο της Μακεδονίας, 70 χιλιόμετρα βοριοδυτικά της πόλεως των Σερρών: Το ελληνικότατο Μελένικο περιήλθε το 1913 στο κράτος της Βουλγαρίας.
Σε πολύ νεαρή ηλικία πήγε στην Ευρώπη για ανώτερες σπουδές, όπου σπούδασε νομικά και ιστορία στα Πανεπιστήμια Γοττίνγκης, Βερολίνου και Βιέννης. Όταν το 1821 άρχισε η Ελληνική Επανάσταση διέκοψε τις σπουδές και κατέβηκε στην Ελλάδα. Πρόσφερε τις γνώσεις του στις εργασίες της Πρώτης Εθνικής Συνελεύσεως της Επιδαύρου. Νεώτατος ακόμη, μόλις είκοσι χρονών, συνέταξε κατά το μεγαλύτερο μέρος το Σύνταγμα της Επιδαύρου και την περίφημη διακήρυξη του 1822, με την οποία γινόταν διάκριση μεταξύ της Ελληνικής Επαναστάσεως και των επαναστατικών κινημάτων την Ευρώπης.
Ο πόλεμος των Ελλήνων, έγραφε, είναι εθνικός και ιερός με μοναδικό σκοπό την εθνική αποκατάσταση, έξω από τις δημαγωγικές και ιδιοτελείς επιδιώξεις και αρχές των κοινωνικών κινημάτων της εποχής. Διετέλεσε τότε και Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου με πρόεδρο τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Αργότερα επικεφαλής αντιπροσωπίας μετέβη στο Λονδίνο για τη διαπραγμάτευση του πρώτου δανείου. Έλαβε μέρος στην τελευταία φάση της πολιορκίας του Μεσολογγίου και στην ηρωική Έξοδο. Είναι αυτός που αργότερα σε ομιλία του στο Ναύπλιο ονόμασε το Μεσολόγγι "Ιεράν Πόλιν", ονομασία που επεκράτησε.
Το 1828 πιστεύοντας ότι ο Αγώνας είχε τελειώσει πήγε στο Παρίσι για ολοκλήρωση των σπουδών του. Στο νέο ελληνικό κράτος κατέλαβε σπουδαία αξιώματα: Πρόεδρος Πρωτοδικών Ναυπλίου, Νομάρχης Αττικοβοιωτίας, Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Εσωτερικών. Ως Υπουργός παιδείας συνέβαλε τα μέγιστα στην οργάνωση και λειτουργία του πρώτου πανεπιστημίου του Ελληνικού Κράτους. Πέθανε στη Αθήνα το 1873.
