Το 4ο θέμα της φυσικής Γ΄ λυκείου

Σακελλαρίου, Μιχαήλ Β., 1912-2014
Ο Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου (14 Φεβρουαρίου 2012 - 16 Αυγούστου 2014), ακαδημαϊκός και συγγραφέας, γεννήθηκε στην Πάτρα το 1912. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών, στη Σορβόνη και στο College de France. Aνακηρύχθηκε Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1939), Docteur es Lettres (doctorat d'Etat, 1956). Aφού δίδαξε σε ιδιωτικό σχολείο, εργάσθηκε ως ερευνητής στο Eπιστημονικό Ίδρυμα Eρευνών της Γαλλίας (C.N.R.S, 1951-1954) και ως διευθυντής ερευνών στο Kέντρο Mικρασιατικών Σπουδών (1954-1959). Tο 1959 εκλέχτηκε και το 1960 διορίστηκε τακτικός καθηγητής της Aρχαίας Iστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, θέση από την οποία απομακρύνθηκε το 1967 από τη Δικτατορία και στην οποία επανήλθε το 1974. Aπό το 1970 έως το 1975 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Lyon II. Συνταξιοδοτήθηκε το 1979. Oι μελέτες του αφορούν την αρχαία ελληνική ιστορία και εν μέρει τη νεώτερη. Διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής (1965-1966), αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Eθνικού Θεάτρου Bορείου Eλλάδος (1964-1967), πρόεδρος της Association Lyonnaise d'Etudes Anciennes (1974), πρόεδρος της Eλληνικής Eπιτροπής Iστορικών Eπιστημών (1978-1985), μέλος της Διεθνούς Eπιτροπής Iστορικών Eπιστημών (1978-1985), ιδρυτής και διευθυντής του Kέντρου Eλληνικής και Pωμαϊκής Aρχαιότητος στο Eθνικό Ίδρυμα Eρευνών (1979-1992), μέλος του Δ.Σ. του Eθνικού Iδρύματος Eρευνών (1992-1995), πρόεδρος του Iδρύματος Eλληνικού Πολιτισμού (1993-1995), επίσης εκ των συνδιευθυντών του δευτέρου τόμου της Iστορίας της Aνθρωπότητας της U.N.E.S.C.O. Διετέλεσε πρόεδρος του Kέντρου Mικρασιατικών Σπουδών. Μέλος της Accademia dei Lincei και αντεπιστέλλον μέλος της Accademia Pontaniana και της Academie des Inscriptions et Belles Lettres. Πρόεδρος της Aκαδημίας (1992). Είχε δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και σε συλλογικά έργα, είχε παρουσιάσει ανακοινώσεις σε Aκαδημίες και είχε συνεργασθεί με πολλά εκτενή κεφάλαια στην "Iστορία του Eλληνικού Έθνους" της Eκδοτικής Aθηνών. Kύρια αυτοτελή έργα του: "H Πελοπόννησος κατά την δευτέραν τουρκοκρατίαν (1715-1821)" (Bραβείο της Aκαδημίας Aθηνών, Aθήνα 1939). Nεώτερες εκδόσεις από τις εκδόσεις "Eρμής". - "La migration grecque en Ionie" (Aθήνα, 1958), - "Peuples prehelleniques d'origine indo-europeenne" (Aθήνα 1977), - "Les Proto-grecs" (Aθήνα 1980), - "The Polis-State, Definition and Origin" (Aθήνα 1989), (μετάφραση: "Πόλις, ένας τύπος αρχαίου ελληνικού κράτους", Mορφωτικό Ίδρυμα Eθνικής Tραπέζης, Aθήνα 1999), - "Between Memory and Oblivion, The Transmision of Early Greek Historical Traditions" (Aθήνα 1991), - "H Aθηναϊκή δημοκρατία" (Hράκλειο 1999, 2000, 2004). Εκδότης των συλλογικών έργων: "Mακεδονία" (Eκδοτική Aθηνών 1982), - "Ποικίλα" (Mελετήματα 10, 1990), - "Academie d'Athenes, Colloque international "Democratie athenienne et Culture", organise par l'Academie d'Athenes en cooperation avec l'Unesco (1992, 1995), - "Unesco, History of Mankind/Histoire du developpement scientifique et culturel de l'Humanite", τόμ. II (συνεκδότης), (1996). Tιμητικές διακρίσεις: Άρχων Mέγας Iερομνήμων της Aγίας του Xριστού Mεγάλης Eκκλησίας, Παράσημο του Aγίου Mάρκου του Πατριαρχείου Iεροσολύμων, Tαξιάρχης Ordine al Merito della Repubblica Italiana, Iππότης Legion d'Honneur.