Γλώσσα και λογοτεχνία στην εκπαίδευση
Το βιβλίο Γλώσσα και λογοτεχνία στην εκπαίδευση είναι ένας διαρκής προβληματισμός γύρω από τα δύο σημαντικά και πολλαπλώς συμπλεκόμενα θέματα στην εκπαίδευση, τη γλώσσα και τη λογοτεχνία. Έτσι τα δεκαέξι μικρά μελετήματα (τα περισσότερα από τα οποία είναι ανακοινώσεις σε ισάριθμα εκπαιδευτικά συνέδρια της τελευταίας δεκαετίας) αποτελούν αξεχώριστη θεματική ενότητα. Ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του συγγραφέα και καθηγητή Πανεπιστημίου Β. Δ. Αναγνωστόπουλου γύρω από τη γλώσσα και την καλλιέργειά της στο σχολείο, την ερασμική προφορά, τη γλώσσα των παραμυθιών, τη λογοτεχνία (γενική και παιδική) και τη διδακτική μεθοδολογία, το ρόλο του εκπαιδευτικου μπροστά στο κατώφλι της νέας χιλιετίας κ.ά.
Η γλώσσα και η λογοτεχνία ανοίγουν ευρείς ορίζοντες στη γνώση και στη φαντασία, πράγμα απαραίτητο για το σύγχρονο άνθρωπο - ιδιαίτερα για τον εκπαιδευτικο κάθε βαθμίδας.
Τίτλος βιβλίου: | Γλώσσα και λογοτεχνία στην εκπαίδευση |
---|
Εκδότης: | Εκδόσεις Καστανιώτη |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Αναγνωστόπουλος Βασίλειος Δ. (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789600334852 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Σειρά εκδότη: | Το Βιβλίο στην Εκπαίδευση | Σελίδες: | 186 |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Μάρτιος 2003 | Διαστάσεις: | 24x17 |
---|
Κατηγορίες: | Εκπαίδευση > Γενικά Επιστήμες > Θεωρητικές > Παιδαγωγική |

Turgenev, Ivan Sergeevic, 1818-1883
Ο Ιβάν Σεργκέγεβιτς Τουργκένιεφ (1818-1883) είναι ένας από τους σημαντικούς Ρώσους πεζογράφους και θεατρικούς συγγραφείς του 19ου αιώνα. Αρχικά ασχολήθηκε με την ποίηση, γρήγορα όμως στράφηκε στην πεζογραφία και τη δραματουργία. Αν και γεννήθηκε σε πλούσια αριστοκρατική οικογένεια, η οποία είχε πολλούς δουλοπάροικους στην ιδιοκτησίας της, αγωνίσθηκε σθεναρά για την κατάργηση της δουλοπαροικίας. Το 1833 άρχισε να σπουδάζει φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και από το 1838 συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία το 1841, εργάστηκε στο υπουργείο Εσωτερικών αλλά, σύντομα, αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη συγγραφή. Η λογοκρισία δεν επέτρεψε να ανέβουν όλα τα θεατρικά του έργα επί σκηνής, μερικά από τα οποία σήμερα θεωρούνται ορόσημα στην ιστορία του ρωσικού θεάτρου. Η γνωριμία του με την τραγουδίστρια της όπερας Παυλίνα Βιαρντό, η οποία ήταν και ο μεγάλος αλλά ανεκπλήρωτος έρωτας της ζωής του, τον παρακίνησε να ταξιδεύει συχνά στην Ευρώπη προκειμένου να βρίσκεται κοντά της. Δεδομένης της αντίδρασης που συναντούσε από τη ρωσική κοινωνία η άποψη για τον εξευρωπαϊσμό της Ρωσίας -άποψη την οποία υποστήριζε σθεναρά ο Τουργκένιεφ-, η αρνητική κριτική στο μυθιστόρημα του "Πατέρες και παιδιά" (1863) στάθηκε η αφορμή για να εγκαταλείψει τη χώρα οριστικά· αρχικά, εγκαταστάθηκε στο Μπάντεν-Μπάντεν της Γερμανίας, ενώ σύντομα μετακόμισε στο Λονδίνο και, τελικά, το 1871 έγινε μόνιμος κάτοικος του Παρισιού. Εκεί γνώρισε επιτέλους την αναγνώριση, εξελέγη μάλιστα αντιπρόεδρος του Διεθνούς Λογοτεχνικού Συνεδρίου το 1878, ενώ το επόμενο έτος τού απονεμήθηκε τιμητικός τίτλος από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ακόμη και η Ρωσία του επεφύλασσε θερμότατη υποδοχή όποτε την επισκεπτόταν. Έργα του: "Ανοιξιάτικοι χείμαρροι", "Μουμού" (1854), "Άσία" (1858), "Η πρώτη αγάπη" (1860), "Ο βασιλιάς Ληρ στη στέπα" (1870) "Ρούντιν" (1856), "Η φωλιά των ευγενών" (1859), "Την παραμονή" (1860), "Πατέρες και παιδιά" (1862), "Ο καπνός" (1867), "Απάτητη γη" (1876).
Θεατρικά: "Ένας μήνας στην εξοχή" (1855).