Στα ναζιστικά στρατόπεδα
Στο βιβλίο "Στα ναζιστικά στρατόπεδα" του Χρήστου Σαμουηλίδη, παρακολουθούμε, δια μέσου της αφήγησης των δεινοπαθημάτων του αντιστασιακού όμηρου Νο 114016 KR GEF -ενός 18χρονου φοιτητή των μαθηματικών από το Κιλκίς- την οδυνηρή πορεία θανάτου των 500 Ελλήνων "αιχμαλώτων" του ναζιστικού στρατοπέδου Stalag VI C, που, μετά την οδύσσειά τους, όταν βγήκαν από τη σκοτεινή σήραγγα της απάνθρωπης περιπέτειάς τους, μετρήθηκαν και είχαν απομείνει -ζωντανά ερείπια- μόνο 84. Το λιτό και πυκνό κείμενο αποτελεί μια από τις ελάχιστες μαρτυρίες των Ελλήνων που έζησαν τα χιτλερικά στρατόπεδα, και μας καθηλώνει η λεπτομερειακή περιγραφή της καθημερινής πάλης των ομήρων με το θάνατο, που εδώ έχει τη μορφή της εξάντλησης από το μαρτύριο της καταναγκαστικής εργασίας και της ασιτίας. Οι αφηγητής αποφεύγει τελείως τους μελοδραματισμούς και τις υπερβολές και μας δίνει απλά και ωμά το πραγματικό κλίμα και το αληθινό πρόσωπο της φασιστικής βίας.
Capote, Truman, 1924-1984
Ο Τρούμαν Καπότε (Νέα Ορλεάνη, 30 Σεπτεμβρίου 1924 - 25 Αυγούστου 1984) γεννήθηκε ως Τρούμαν Στρέκφας Πέρσονς στη Νέα Ορλεάνη και μεγάλωσε στο Μόνροβιλ της Αλαμπάμα. Μαζί με την Κάρσον ΜακΚάλλερς, τη Γιουντόρα Γουέλτυ, τον Γουίλλιαμ Φόκνερ, εκπροσωπεί (με τον δικό του εκκεντρικό τρόπο) τη λογοτεχνία του αμερικανικού Νότου. Μάλιστα, στο περίφημο μυθιστόρημα της Χάρπερ Λι "To Kill a Mockingbird" (ελληνική απόδοση: "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" εκδόσεις Bell, 1984, 2005) ο χαρακτήρας του νεαρού, ιδιόρρυθμου Ντιλ είναι εμπνευσμένος από τον Καπότε. Η λογοτεχνική του καριέρα άρχισε όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου μέσα σε λίγο καιρό είχε γίνει σχεδόν διάσημος: τόσο για τα διηγήματά του όσο και για το παράξενο ντύσιμό του. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Άλλες φωνές, άλλοι τόποι", κυκλοφόρησε το 1948 και προκάλεσε σκάνδαλο γιατί έθιγε το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας. Στη συνέχεια, ο Καπότε ταξίδεψε στην Ευρώπη, εξέδωσε μια συλλογή διηγημάτων και κατάφερε να γίνει εκ των ων ουκ άνευ στα πάρτι και των δύο ηπείρων. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Η άρπα από χορτάρι" (1951), και το "Πρόγευμα στο Τίφφανυς" (1958), που εξυμνεί την πόλη της Νέας Υόρκης και τη ζωή έξω από τους κοινωνικούς θεσμούς. Tιμήθηκε δύο φορές με το O. Henry Short Story Prize, το National Institute of Arts and Letters Creative Writing Award και το Edgar Award. Η ενασχόληση του Καπότε με τη δημοσιογραφία κατέληξε στο μυθιστόρημα-ρεπορτάζ "Εν ψυχρώ", το οποίο εμπνεύστηκε από ένα ειδεχθές έγκλημα που συνέβη στο Κάνσας. Όπως γράφουν οι κριτικοί και οι βιογράφοι του (όπως ο Τζόσεφ Γουολτμέιρ και ο Τζόρτζ Πλίμπτον), ο Τρούμαν Καπότε ήταν "ένας Νότιος, γοτθικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και γλεντζές".
