Το μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού
Υπάρχει μια Ευρώπη αστική, ατομικίστρια, εκείνη που σκέφτεται τα ψυγεία της, τα γαστρονομικά της εστιατόρια, που λέει "εγώ δεν ψηφίζω... εμείς δεν θέλουμε ούτε ρομαντισμό ούτε υπερβολές, δεν θέλουμε να ζήσουμε στα όρια ούτε να γνωρίσουμε τη διάσπαση"... Αντίθετα, εγώ θα ασπαστώ μια θέση που λέει: "Γνωρίζουμε το άκρο, το ζήσαμε, θα το ζήσουμε αν χρειαστεί, και μπορούμε να πούμε ότι το ζήσαμε γιατί περάσαμε μέσα από γεγονότα που μας επέτρεψαν να το γνωρίσουμε". Πράγματι υπήρξε μια γαλλική εθνική αλληλεγγύη και υπήρξε επίσης μια ελληνική εθνική αλληλεγγύη: η αλληλεγγύη της οδύνης. Αυτή την αλληλεγγύη μπορούμε να την ξαναβρούμε κάθε στιγμή και όχι μόνο με το ένδυμα της οδύνης...
Στις 28 Απριλίου του 1955, ο Αλμπέρ Καμύ, προσκεκλημένος στην Αθήνα από το Γαλλικό Ινστιτούτο, ήταν το κεντρικό πρόσωπο μιας ανταλλαγής απόψεων γύρω από "Το μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού", όπου συμμετείχαν διακεκριμένες προσωπικότητες του ελληνικού πνευματικού κόσμου. Αυτή η συζήτηση, καταγραμμένη από το μαγνητόφωνο του Ανδρέα Εμπειρίκου, μεταφράστηκε εδώ και κυκλοφορεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
| Τίτλος βιβλίου: | Το μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Μια συζήτηση με τον Albert Camus στην Αθήνα, 1955 |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | L' avenir de la civilisation européenne: Entretien avec Albert Camus |
|---|
| Εκδότης: | Αλεξάνδρεια |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Camus, Albert, 1913-1960 (Συγγραφέας)
Τσαλίκη - Μηλιώνη, Τατιάνα (Μεταφραστής)
Κατακουζηνός, Άγγελος (Εισηγητής)
Παπανούτσος, Ευάγγελος Π., 1900-1982 (Εισηγητής)
Τσάτσος, Κωνσταντίνος, 1899-1987 (Εισηγητής)
Θεοτοκάς, Γιώργος, 1905-1966 (Εισηγητής)
Βεγλερής, Φαίδων Θ. (Εισηγητής)
Χατζηκυριάκος - Γκίκας, Νίκος, 1906-1994 (Εισηγητής)
Ελληνογαλλική Πολιτιστική Ένωση (Φορέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789602212752 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Φιλοσοφικοί Δρόμοι | Σελίδες: | 79 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιανουάριος 2004 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Σημείωση: | Πρόλογος: Τσαλίκη-Μηλιώνη, Τατιάνα. |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Ιστορικό Δοκίμιο
Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Εθνολογία, Λαογραφία και Πολιτισμός |
|---|
Dheeraj, Shantam
Ο Ντιράζ γεννήθηκε ως James Rudolp Murlay στο Ντάλας του Τέξας. Από νεαρή ηλικία και για περισσότερα από 20 χρόνια ήταν εθισμένος στο αλκοόλ. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της δεκαετίας του '60 ήταν μια τόσο εξωφρενική παρουσία που τον ονόμασαν "Βασιλιά των Χίπις".
Το 1979 ο Ντιράζ έλαβε τον τίτλο του "Sifu" (Αυτός που κατέχει την παγκόσμια γνώση) από το δάσκαλο Ni Hua Ching, Παγκόσμιο Πατριάρχη του Ταοϊσμού.
Το 1983 έκανε μια πρώτη επαφή με τον Όσσο. Εκείνη την περίοδο πίστευε ότι η δουλειά του είχε τελειώσει. Αλλά, τελικά, κατάλαβε ότι είχε ολοκληρωθεί κατά το ήμισυ. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζε τίποτα για τις γυναίκες και τη δεκτικότητα. Δεν εκτιμούσε τη θηλυκή ενέργεια, τη θηλυκή πλευρά μέσα στον ίδιο του τον εαυτό. Μια καινούρια δύναμη κατανόησης ήρθε στη ζωή του για να τον βοηθήσει να ολοκληρώσει το όραμά του. Δέχτηκε τον Όσσο ως οδηγό του, ο οποίος του έδωσε ένα καινούριο όνομα...Shantam Dheeraj, που σημαίνει στα σανσκριτικά «Άρωμα Εμπιστοσύνης». Ο Όσσο πρότεινε να ονομαστεί η δουλειά του Tibetan Pulsing, δείχνοντας έτσι ότι ο Ντιράζ ουσιαστικά τελειοποιούσε αυτά που χρησιμοποιούσαν στα θιβετιανά μοναστήρια εδώ και 2.000 χρόνια.
Το 1992 η δουλειά του αναγνωρίστηκε από τον Δαλάι Λάμα κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης του στην Πούνα της Ινδίας. Εκείνη τη φορά η Αγιότητα του ψιθύρισε στο αυτί του Ντιράζ, «είναι τόσο ωραίο να σε έχουμε ξανά στο σπίτι μας!»
Για δέκα χρόνια ασχολήθηκε με την τεχνική του Νέου Νου στην Ανατολή και τη Δύση, ερευνώντας και τελειοποιώντας την μαζί με χιλιάδες άλλους συνοδοιπόρους. Τότε ο Ντιράζ αποφάσισε να πραγματοποιήσει το όνειρο του και να κάνει αυτήν τη δουλειά διαθέσιμη σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Ήθελε να εκδώσει το βιβλίο του και να γνωστοποιήσει τις ανακαλύψεις του στους επιστήμονες και τον ιατρικό κόσμο.
Το 1997 ο Λάμα Gangchen Rimpoche τον προσκάλεσε στην Bagni di Lucca της Τοσκάνης στο Παγκόσμιο Χωριό για την Ειρήνη στον Κόσμο. Αυτό το εκ φύσεως θεραπευτικό μέρος αποτέλεσε τη μήτρα για να δώσει ο Ντιράζ την τελευταία του μετάδοση. Άφησε το σώμα του τον Σεπτέμβριο του 1998, αφού είχε πάρει από το πανεπιστήμιο του Μιλάνο το διδακτορικό του για την Παγκόσμια Ειρήνη, με τίτλο διατριβής «Από πού προέρχεται ο Κόσμος».
Οι φίλοι του που δούλεψαν και μαθήτευσαν μαζί του για πολλά χρόνια συνεχίζουν να εξερευνούν και να μεταδίδουν την εσωτερική και εξωτερική μαγεία των ανακαλύψεων του Ντιράζ. Ο παλμός δεν σταματά ποτέ.
