Ναοί του 19ου αιώνα στο Διδυμότειχο και στο Σουφλί
Η μελέτη των πέντε ναών των μέσων του 19ου αιώνα που παρουσιάζονται εδώ, του Αγίου Αθανασίου (1834), του Σωτήρα Χριστού (1846) και της Παναγίας (1843) στο Διδυμότειχο, του Αγίου Αθανασίου (1840) και του Αγίου Γεωργίου (1854) στο Σουφλί, είχε αρχίσει από τη Λουίζα Συνδίκα-Λαούρδα και συνεχίστηκε, μετά το 1990, από την υπογράφουσα. Η Λ. Λαούρδα είχε ασχοληθεί με τους δύο πρώτους ναούς του Διδυμοτείχου, δηλ. τον Άγιο Αθανάσιο και τον Σωτήρα Χριστό και είχε συγκεντρώσει γενική βιβλιογραφία για το Διδυμότειχο και το Σουφλί. Συνεχίζοντας τη δουλειά της Λ. Λαούρδα βρισκόμουν σε συνεχή διάλογο με τα αχνάρια της σκέψης μιας κυρίας που ποτέ δεν έτυχε να συναντήσω, αλλά γνώρισα μόνο τον γραφικό της χαρακτήρα και θαύμασα την επιμονή της στην αναζήτηση κάθε λεπτομέρειας, στην ακούραστη προσπάθειά της για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Αν εκείνη είχε ολοκληρώσει την έρευνα και τη συγγραφή των ναών του Διδυμοτείχου και του Σουφλίου, θα τα είχε καταφέρει ίσως καλύτερα από μένα. [...].
(Ευθυμία Γεωργιάδου-Κούντουρα)
| Τίτλος βιβλίου: | Ναοί του 19ου αιώνα στο Διδυμότειχο και στο Σουφλί |
|---|
| Εκδότης: | University Studio Press |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Γεωργιάδου - Κούντουρα, Ευθυμία (Συγγραφέας)
Συνδίκα - Λαούρδα, Λουίζα (Συγγραφέας)
Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (Φορέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789601212364 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2004 | Διαστάσεις: | 26x21 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Θετικές > Αρχιτεκτονικη, Τοπογραφία, Χαρτογραφία |
|---|
Κιτσίκης Δημήτρης Ν.
Ο Δημήτρης Ν. Κιτσίκης (1935-2021) γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του πρύτανη του Πολυτεχνείου και πολιτικού της αριστεράς, Νίκου Κιτσίκη (1887-1978) και της ελασίτισας και ελληνίδας φεμινίστριας Μπεάτας Κιτσίκη, το γένος Πετυχάκη. Εγκατέλειψε την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, το 1947, καταφεύγοντας στη Γαλλία, όπου σπούδασε σε γαλλικό γυμνάσιο, λύκειο και στη Σορβόννη. Εκεί υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή, το 1962, με τίτλο "Προπαγάνδα και πιέσεις στη διεθνή πολιτική" (στα γαλλικά, εκδόσεις PUF). Από το 1960 έως το 1970 εργάστηκε ως εντεταλμένος ερευνών σε ανώτατα επιστημονικά κέντρα (Institut des Hautes Etudes Internationales, Γενεύη, CERI/FNSP και CNRS, Παρίσι), και αναδείχθηκε από τους γνωστότερους τουρκολόγους. Ασπαζόμενος τον μαοϊσμό, μετά από επανειλημμένα ταξίδια στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, ήδη από το 1958, έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση του Μάη του 1968 στη Γαλλία και, εξαιτίας της, εξεδιώχθη από το γαλλικό πανεπιστήμιο. Κατέφυγε στον Καναδά, όπου το 1970 εξελέγη τακτικός καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα και το 1974 εισήγαγε τις κινεζικές σπουδές. Το 1999 εξελέγη τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας. Στην Ελλάδα υπήρξε εντεταλμένος ερευνών στο ΕΚΚΕ. Στην Τουρκία υπήρξε εντεταλμένος καθηγητής στα πανεπιστήμια Μπογάζιτσι (Κωνσταντινούπολη) και Μπιλκέντ (Άγκυρα). Διετέλεσε σύμβουλος του προέδρου Τουργκούτ Οζάλ και υπήρξε στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του στο Παρίσι. Ήταν κάτοχος τριών υπηκοοτήτων (ελληνικής, γαλλικής, καναδικής), κάτι που ικανοποιεί τον πανελληνισμό του: θεωρεί ότι ο Έλληνας είναι και πρέπει να είναι πλανητικός. Εκτός από τα βιβλία, διέδιδε τις ιδέες του και μέσω του περιοδικού γεωπολιτικής "Ενιάμεση Περιοχή" (1996- ).
