Με το μάτι του γελοιογράφου
Εξ' ορισμού επίκαιρη και όμως τόσο διαχρονική, η πολιτική γελοιογραφία καυτηριάζει τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα, ενώ η ευτυχής συγκυρία συλλογής υλικού επί σειρά ετών συνιστά πολύτιμο ιστορικό αρχείο για το πολιτικό γίγνεσθαι τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Επιπλέον, αν ο γελοιογράφος είναι άνθρωπος χαρισματικός, με διεισδυτική ματιά και πένα αιχμηρή ώστε να μη χαρίζεται σε κανέναν, τότε η συλλογή των σκίτσων του ισοδυναμεί με πραγματικό θησαυρό στα χέρια του αναγνώστη. Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση του εξαίρετου και διεθνώς αναγνωρισμένου γελοιογράφου Φωκίωνα Δημητριάδη. Οι πολιτικές γελοιογραφίες του, που δημοσίευε σε εφημερίδες την περίοδο 1950-1959, κυκλοφορούν τώρα σε συλλεκτική έκδοση. Κάθε γελοιογραφία συνοδεύεται από ιστορικά σχόλια κατατοπιστικά ως προς το πολιτικό σκηνικό που τροφοδοτούσε την πένα του γελοιογράφου. Ένα από τα κύρια θέματα που τον απασχόλησαν ήταν το Κυπριακό, για το οποίο δημιούργησε κορυφαίες γελοιογραφίες με αντίκτυπο ακόμα και στο διεθνή Τύπο, οι οποίες συγκροτούν επιπλέον ένα βαρυσήμαντο ντοκουμέντο των γεγονότων που έμελλαν να καθορίσουν το μέλλον της Κύπρου και της Ελλάδας συνολικότερα.
| Τίτλος βιβλίου: | Με το μάτι του γελοιογράφου |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | 1950-1959 |
|---|
| Εκδότης: | Modern Times |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Δημητριάδης, Φωκίων, 1894-1977 (Συγγραφέας)
Δημητριάδης, Φωκίων, 1894-1977 (Εικονογράφος)
Αλεξανδροπούλου, Σταυρούλα (Επιμελητής)
Δούμουρα, Λητώ (Επιμελητής)
|
|---|
| ISBN: | 9789603978794 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Σκληρό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Ιούνιος 2004 | Διαστάσεις: | 34x25 |
|---|
| Κατηγορίες: | Γενικά Βιβλία > Χιούμορ - Σάτυρα > Γελοιογραφίες |
|---|
Ποταμίτης, Δημήτρης, 1945-2003
Ο Δημήτρης Ποταμίτης, γεννήθηκε το 1945 στην Κύπρο, και συγκεκριμένα στη Λεμεσό, και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Αθηνών.
Πρωτοέπαιξε στο θίασο Μάνου Κατράκη-Αλέξη Σολωμού, ενώ το 1989 ήταν ο "Ορέστης" στην Επίδαυρο, με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου.
Δημιούργησε το Θέατρο Έρευνας, στην περιοχή Ζωγράφου, και υπήρξε η ψυχή της θεατρικής αυτής γωνιάς, που παρουσίασε πολλές πρωτοποριακές παραστάσεις, για τριάντα χρόνια.
Το θέατρο, τελικά, έκλεισε, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους όπως ανέφερε ο ιδρυτής του- αλλά και για αισθητικούς και ηθικούς λόγους.
Μάλιστα, σε ένα "μανιφέστο" που κυκλοφόρησε ο ίδιος το Νοέμβριο του 2002, επεσήμανε ότι "δεν μπορεί να αντισταθεί στον κουλτουριάρικο χαβαλέ και την κουλτουριάρικη τσόντα".
Πάντως, από το 1971 που άνοιξε το Θέατρο, στην γειτονιά του Ζωγράφου, ανέβασε έργα όπως "Ο άνθρωπος ελέφαντας", "Ο Έλληνας βάτραχος" και πολλά ακόμα έργα του κλασικού και μοντέρνου ρεπερτορίου.
Είχε υπογράψει τη συγγραφή έξι παιδικών βιβλίων, όπως "Τα ανάποδα παραμύθια", "Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη" και "Το λουρί του Σωκράτη".
Πίστευε, μάλιστα, ιδιαίτερα στο θέατρο για παιδιά, και σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι "με το θέατρο για παιδιά, προετοιμάζεται ο αυριανός καλός θεατής, ο αυριανός ευσυνείδητος πολίτης, αλλά κυρίως ο αυριανός πρωθυπουργός της Ελλάδος".
Πολύ συχνά, οι παθιασμένες απόψεις του για το θέατρο και την τέχνη, τον έφεραν σε σύγκρουση με την πολιτική εξουσία, και ασκούσε κριτική με κάθε ευκαιρία.
Πέθανε το 2003 σε ηλικία 58 ετών, μετά από πολύμηνη μάχη με ανίατη ασθένεια.
