Ο Καβάφης απαραμόρφωτος
Τον Καβάφη τον εγνώρισα το 1915. Το 1926 μου ήρθε η ιδέα να γράψω γι' αυτόν ένα εκτεταμένο βιβλίο. Μα το περίεργο σ' αυτήν την υπόθεση είναι ότι ενώ ως τότε τον είχα συναντήσει άπειρες φορές, όταν έπιασα να δώσω την προσωπογραφία του, δεν κατόρθωσα να συλλάβω τα σημαντικά σημεία της φυσιογνωμίας του. Και όμως ήμουνα γεμάτος από την εικόνα του. Η συχνή επαφή μ' έναν άνθρωπο αμβλύνει συνήθως ορισμένα αισθητήρια. Και σε ποιον αλήθεια, δεν έτυχε να κλείσει καμιά φορά τα μάτια, θέλοντας ν΄αναπολήσει ένα πολύ σχετικό του πρόσωπο και, παρ' όλη του την προσπάθεια να μην το κατορθώνει; Δεν μου έμενε λοιπόν παρά να απομακρυνθώ χρονικά από τον Καβάφη και να τον επαναφέρω στην όραση μου σαν κάτι πρωτοειδωμένο. [...]
Περιέχονται τα κείμενα:
- Μια συνοπτική παρουσίαση του Καβάφη
- Η Αλεξάνδρειά μας
- Το διαμέρισμά του
- Ο χριστιανισμός του
- Μερικές γελασμένες ελπίδες
- Πώς πρέπει να διαβάζεται
- Μια μάχη με θετικά αποτελέσματα για την καβαφική δόξα
- Τρία γράμματα του Γιάννη Σαρεγιάννη
- Η λέξη "ρωμιοσύνη" και ο Καβάφης
- Πώς ήθελε τον Καβάφη ο Γ. Σαραντάρης
- Απολογία
- Οι επικρίσεις μου
- Συνέντευξη με την εβδομαδιαία "Οθόνη"
- Ο Καβάφης και οι Αθηναίοι λόγιοι
- Ένα γράμμα στην "Ίσιδα"
- Καβάφης-Έλιοτ
- Λίγα για μια "λαϊκή" έκδοση των καβαφικών ποιημάτων
- Ακόμα ένα "όχι" στις αυθαίρετες πρωτοβουλίες του κ. Γ. Σαββίδη
- Επιτέλους, ποιο από τα δύο πρωτογράφτηκε, "Η Πόλις" ή το "Φωνές";
- Ανέγνως, αλλ' ουκ έγνως;
- Όταν η φαντασία αδιαφορεί για την πραγματικότητα
- "Νόησις"
- Ο Καβάφης και οι μύθοι του Τσίρκα
- Ένα ερώτημα που θα μείνει αναπάντητο
- Επιστολές του Καβάφη
Παπαδιαμάντης, Αλέξανδρος, 1851-1911
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 3 Μαρτίου του 1851 και ήταν γιος του ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ και της Αγγελικής κόρης Αλεξ. Μωραϊτίδη. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στη Σκιάθο. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου όμως ποτέ δεν αποφοίτησε, ενώ γράφει το πρώτο λυρικό του ποίημα για τη μητέρα του. Έμαθε αγγλικά και γαλλικά μόνος του. Για να ζήσει έκανε ιδιαίτερα μαθήματα και δημοσίευε κείμενα και μεταφράσεις στις εφημερίδες. Τον Ιούλιο του 1872 ακολούθησε το μοναχό Νήφωνα στο Άγιο Όρος, όπου έμεινε μερικούς μήνες, αλλά διαπίστωσε ότι δεν του ταίριαζε το μοναχικό σχήμα. Ωστόσο δεν έλειπε ποτέ από τον κυριακάτικο εκκλησιασμό στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι, όπου έψελνε ως δεξιός ψάλτης. Το 1879 δημοσιεύει το μυθιστόρημα η "Μετανάστις" στην εφημερίδα "Νεόλογος". Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του "Οι έμποροι των Εθνών" στην εφημερίδα "Μη χάνεσαι". Το 1884 άρχισε να δημοσιεύει στην "Ακρόπολη" το μυθιστόρημά του "Γυφτοπούλα", όπου από το 1892 ως το 1897 εργάζεται ως τακτικός συνεργάτης. Από το 1902 ως το 1904 μένει στη Σκιάθο απ' όπου δημοσιεύει τη "Φόνισσα". Το έργο του περιλαμβάνει περίπου 180 διηγήματα και νουβέλες που αναφέρονται στις φτωχές τάξεις της Αθήνας και της Σκιάθου και ελάχιστα ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον "Παρνασσό" η 25ετηρίδα του στα ελληνικά γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Αμέσως μετά επιστρέφει στην πατρίδα του όπου και μένει ως το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία.
