Ο πλαστογράφος
Ο Πίτερ Κάρεϊ, ο Αυστραλός συγγραφέας που έχει βραβευθεί δύο φορές με το βραβείο Booker, δημιουργεί σ' αυτό το βιβλίο ένα πλάσμα εξίσου μοναδικό με τον Φρανκεστάιν.
Δεκαετία του '40, Μελβούρνη: ένας νεαρός συντηρητικός ποιητής, ο Κρίστοφερ Τσαμπ, αποφασίζει να δώσει ένα μάθημα στην πατρίδα του για την αλήθεια και το ψέμα. Βάζει στόχο το πιο πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό στο οποίο υποβάλλει για δημοσίευση τα άπαντα κάποιου Μπομπ Μακόρκλ, ποιητή, που προέρχεται από εργατική οικογένεια και του οποίου τα γραπτά ξεχωρίζουν για την άγρια δύναμη και τη σεξουαλική τους ελευθεριότητα. Υποτίθεται ότι ο τύπος που γεννάει η φαντασία του Κρίστοφερ Τσαμπ πέθανε είκοσι τεσσάρων χρόνων. Ο εκδότης του περιοδικού εξαπατάται από την πλαστογραφία και μάλιστα οι τοπικές αρχές του κάνουν αγωγή επειδή δημοσίευσε άσεμνο υλικό. Στη δίκη που επακολουθεί, κάποιος τύπος που μοιάζει τρομερά στην πλαστογραφημένη φωτογραφία του επινοημένου Μακόρκλ εξεγείρεται. Έντρομος ο Τσαμπ βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με το μοχθηρό πλάσμα που κατασκεύασε ο ίδιος.
Μια μανιακή, γοητευτική και διεισδυτική ωδή όπου η πλαστογραφία φτάνει στο απόγειο της αληθοφάνειας και η αλήθεια στο απόγειο της πλασματικότητας. Ένα μυθιστόρημα που αγγίζει το κέντρο της λογοτεχνικής αλχημείας.
Τίτλος βιβλίου: | Ο πλαστογράφος |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Μυθιστόρημα |
---|
Τίτλος πρωτότυπου: | My life as a fake |
---|
Εκδότης: | Ελληνικά Γράμματα |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Carey, Peter, 1943- (Συγγραφέας) Μαντόγλου, Αργυρώ (Μεταφραστής)
|
ISBN: | 9789604068500 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2004 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία |

Αμπατζόγλου, Πέτρος, 1931-2004
ΠΕΤΡΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ (1931-2004). Ο Πέτρος Αμπατζόγλου γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από το Κέρκαγατς της Μικράς Ασίας από τον πατέρα του και από την Κωνσταντινούπολη από την μητέρα του. Τα πρώτα οχτώ χρόνια της ζωής του τα πέρασε με την οικογένειά του στο Νέο Ηράκλειο και το 1939 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Αθήνας, όπου ο πατέρας ασχολήθηκε με διαφόρων ειδών επιχειρήσεις (κέντρο διασκέδασης, θέατρο, αργυροχρυσοχοείο), όλες χωρίς επιτυχία και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής άνοιξε μεταφραστικό και δακτυλογραφικό γραφείο. Ο Αμπατζόγλου κινδύνεψε κατά την περίοδο αυτή να πεθάνει από αβιταμίνωση. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο το 1950 και διορίστηκε μετά από διαγωνισμό στην Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών - Πειραιώς, από όπου συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα λόγω της αδύναμης υγείας του το 1966. Το 1964 παντρεύτηκε την αρχιτέκτονα Καίτη Παπανικολάου. Ασχολήθηκε επίσης με τη σύνταξη κειμένων στη διαφημιστική εταιρεία Έργον και μετά τη συνταξιοδότησή του έφυγε με τη γυναίκα του για το Λονδίνο, όπου πέρασε από τότε μεγάλο μέρος της ζωής του. Το 1969 πήρε χορηγία από το ίδρυμα Φορντ και το 1973 επισκέφτηκε πανεπιστήμια των Η.Π.Α. με υποτροφία του Διεθνούς Προγράμματος Συγγραφέων του Πανεπιστημίου της Αϊόβα. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 από τις σελίδες της Νέας Εστίας και το 1962 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων "Με το Μινώταυρο" και στράφηκε αποκλειστικά στην πεζογραφία με εξαίρεση κάποιες μεταφραστικές απόπειρες σε περιοδικά. Το 1964 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο για το έργο του "Ισορροπία τρόμου". Ο Πέτρος Αμπατζόγλου ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Βασικό χαρακτηριστικό της γραφής του είναι η απόλυτη κυριαρχία του φαντασιακού στοιχείου και του συνειρμού, σε βαθμό που καταλύει τόσο τις παραδοσιακές αφηγηματικές δομές όσο και την όποια χωροχρονική συνοχή στην εξέλιξη του μύθου. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πέτρου Αμπατζόγλου βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Αμπατζόγλου Πέτρος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρη Πάτση, 1968, και Ζήρας Αλέξης, «Πέτρος Αμπατζόγλου», στο συλλογικό έργο «Η μεταπολεμική πεζογραφία · από τον πόλεμο του '40 ως τη δικτατορία του '67», Β΄, σ.184-199, Αθήνα, Σοκόλης, 1988.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών γεννημένων από το 19ο αιώνα έως το 1935, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
(Φωτό: Μαριλένα Σταφυλίδου)