Η χαρά

[...] Η "Χαρά" μας προσκαλεί σε ένα ακοίμητο και τραγικό συμπόσιο αγρύπνιας, συνεχών εκπλήξεων και θάμβους. Οι σελίδες της πλέκονται με τις πιο ζοφερές στιγμές του ανθρώπινου άδη, για να ανοίγουν ταυτόχρονα λυτρωτικές ρωγμές και πρωτοφανούς κόσμους στην προσωπική μας συνείδηση. Αποτελεί τραγωδία η οποία παραστέκει με αγάπη στο φρικτό τελεστήρι των ψυχών για να φανερώνει συνεχώς τα "άδηλα και τα κρύφια" του ακοίμητου κόσμου της αγιότητας, της ανακτισμένης παιδικότητας, του τραγικού μεγαλείου. Ευρύνει και φωτίζει τους ορίζοντες μας, αποτελεί αριστουργήμα.
Μυθιστόρημα με υψηλή τέχνη, ξεπερνάει σαφέστατα τις προοπτικές της λογοτεχνίας, προσεγγίζοντας ανεπανάληπτα τα μεγάλα και αξεπέραστα προβλήματα της ζωής μας, φωτίζοντας τα αποκαλυπτικά. Διαβάζοντας τούτο το ζωντανό κείμενο -είναι πραγματικά απαιτητικό- θα ανακαλύψετε τις αλήθειες της ζωής σας, θα εντυπωσιαστείτε ουσιαστικά.
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Τίτλος βιβλίου: | Η χαρά | ||
---|---|---|---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Μυθιστόρημα | ||
Τίτλος πρωτότυπου: | La joie | ||
Εκδότης: | Εκδόσεις των Φίλων | ||
Συντελεστές βιβλίου: | Bernanos, Georges, 1888-1948 (Συγγραφέας) Μακρής, Νίκος, 1947- (Μεταφραστής) | ||
ISBN: | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό | |
Σειρά εκδότη: | Πεζός Λόγος | Σελίδες: | 244 |
Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 1984 | Διαστάσεις: | 20x13 |
Σημείωση: | Πρόλογος: Νίκος Μακρής | ||
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία > Μεταφρασμένη λογοτεχνία |
Bernanos, Georges, 1888-1948
O γάλλος συγγραφέας Ζορζ Μπερνανός (1888-1948) είχε μια ζωή και μια καριέρα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν "περιπετειώδεις". Μαθητής Ιησουιτών, πτυχιούχος Νομικής και Φιλολογίας, οπαδός της Action francaise, ξεκίνησε ως δημοσιογράφος σε φιλοβασιλική εφημερίδα. Πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, εμπειρία που τον σημάδεψε δια βίου· παντρεύτηκε μια απόγονο της Ζαν ντ' Αρκ κι απέκτησε έξι παιδιά. Λόγω οικονομικών προβλημάτων αλλά και υγείας έζησε σε διάφορα μέρη στο Νότο της Γαλλίας, στη Πάλμα της Μαγιόρκας, κι αργότερα στη Βραζιλία. Το 1930, ήδη διάσημος συγγραφέας των μυθιστορημάτων "Sous le soleil de Satan" (1926) και "La Joie" (βραβείο Femina 1929), διακόπτει τις σχέσεις του με την άκρα δεξιά κι απορρίπτει πολλές από τις πολιτικές, λογοτεχνικές και κοινωνιολογικές θέσεις του. Ασκεί κριτική κατά του κομφορμισμού των καθολικών κύκλων και λίγο αργότερα θα υπερασπιστεί τους Ισπανούς Δημοκρατικούς κατά του Φράνκο, μέσα από μια σειρά πολιτικών άρθρων. Θα επανέλθει στη λογοτεχνία με το "Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημερίου" το 1936· θα ακολουθήσουν αρκετά μεγάλα έργα που έγραψε επηρεασμένος από τον ισπανικό εμφύλιο, (Grands Cimetieres sous la lune) και τα οποία θα εκδοθούν αργότερα. Σ' όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου βρίσκεται στην Βραζιλία, αρθρογραφώντας κατά της κυβέρνησης δωσιλόγων του Βισύ, και παίρνοντας θέση υπέρ του Ντε Γκωλ, με παράκληση του οποίου θα επιστρέψει τελικά το 1945 στη Γαλλία. Θα αρνηθεί δυο φορές το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής καθώς κι την είσοδό του στη Γαλλική Ακαδημία, προκειμένου να κρατήσει την ανεξαρτησία του ως συγγραφέας. Πέθανε από καρκίνο το 1948.