Αναπολήσεις (τ.1)
Στο βιβλίο αυτό είναι καταγραμμένες αναμνήσεις από την ίδια τη ζωή μου προπάντων, αλλά και από σύγχρονά της και προσδιοριστικά της ιστορικά συμβάντα.
Οι αναμνήσεις αυτές αξίζουν να ονομασθούν αναπολήσεις, καθώς φέρνουν στη συνείδησή μου τα περασμένα σαν τωρινά.
Στη συγγραφή του βιβλίου αυτού ίσχυσε κατ' εξοχήν ο ευρύτερης ισχύος προβληματισμός "τίνα δει επί την γραφίδα παραλαβείν και τίνα παραλιπείν". Ως επί το πλείστον εμπιστεύθηκα την επιλεκτική αυθορμησία της μνήμης, περισωστική μάλλον των σπουδαίων, πιστεύω, και απορριπτική των μη σπουδαίων στον Καιάδα της λήθης. Βοηθήθηκα, όμως συμπληρωματικά έστω, και από κείμενα μου παλαιότερα, όπως υπομνήματά μου ως υποψηφίου προς το Πανεπιστήμιο ή προς την Ακαδημία ή και άλλα.
[...]
Πολίτης, Φώτος, 1890-1934
Ο Φώτος Πολίτης (1890-1934) υπήρξε μεγάλος "θεατράνθρωπος" της εποχής του μεσοπολέμου, που υπηρέτησε το θέατρο με πολλές ιδιότητες: του μεταφραστή, του σκηνοθέτη, του κριτικού, του συνεργάτη του Εθνικού Θεάτρου. Σπούδασε νομικά στη Γερμανία, όπου απέκτησε θεατρική παιδεία, επηρεασμένος από τις απόψεις του Max Reinhardt για τη νεωτερική προσέγγιση του αρχαίου ελληνικού δράματος και του σύγχρονου θεάτρου. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη θεατρική κριτική, γράφοντας στις εφημερίδες "Πρωία" και "Πολιτεία", και παράλληλα με την ποίηση και τη θεατρική γραφή. Το 1919 μετέφρασε και σκηνοθέτησε τον "Οιδίποδα Τύραννο", με τον Αιμίλιο Βεάκη στον ομώνυμο ρόλο, σε μια παράσταση που άφησε εποχή. Από το 1932 ως το τέλος της ζωής του συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο ως σκηνοθέτης και συνέβαλε στη στελέχωσή του με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του θεατρικού χώρου και τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής. Αν και ήταν ανοιχτός στις σύγχρονες επιρροές και οι παραστάσεις του ήταν συχνά πειραματικές, επέμενε στη σημασία διατήρησης του κλασικού ρεπερτορίου στο θέατρο, έργο που συνέχισαν οι διάδοχοί του Δημήτρης Ροντήρης και Αλέξης Μινωτής.
