Συγκριτική φιλολογία
"Οι λογοτεχνίες αλληλοερωτεύονται"
Paul Valery
Η φράση αυτή του Paul Valery αποδίδει με ποιητικό τρόπο την έννοια της Συγκριτικής Φιλολογίας. Στόχοι της συγκεκριμένης επιστήμης είναι η θεώρηση μιας εθνικής λογοτεχνίας από σκοπιά που υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα και η σύγκρισή της με μια άλλη ξένη λογοτεχνία, ενώ στο πεδίο έρευνάς της συμπεριλαμβάνονται και οι συγκρίσεις με άλλες τέχνες (μουσική, ζωγραφική κ.ά.) ή με άλλους τομείς της πνευματικής δραστηριότητας (φιλοσοφία, πολιτική, θρησκεία κ.ά.).
Με το βιβλίο της "Συγκριτική φιλολογία: Από τη θεωρία στην πράξη", η Ελένη Πολίτου-Μαρμαρινού, ομότιμη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών προσφέρει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και επιστημονικά τεκμηριωμένη θεώρηση της εγχώριας λογοτεχνίας υπό το πρίσμα της Συγκριτικής Φιλολογίας.
Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στον τόμο οριοθετούν κατ' αρχάς το πεδίο έρευνας του κλάδου και διευκρινίζουν τους σκοπούς και τις επιστημολογικές και μεθοδολογικές προϋποθέσεις του. Στη συνέχεια, εξετάζουν τη νεοελληνική λογοτεχνία, γενικά, από την οπτική γωνία της Συγκριτικής Φιλολογίας και παρέχουν δείγματα της μεθόδου σύμφωνα με την οποία είναι σκόπιμο να γίνονται οι συγκρίσεις με την αρχαία ελληνική γραμματεία. Η συγγραφέας πραγματοποιεί συγκρίσεις ανάμεσα σε νεοέλληνες και ξένους ομοτέχνους τους (π.χ. Παπαδιαμάντης, Μοπασάν και Τσέχοφ ή Καβάφης και γαλλικός Παρνασσισμός) και στα τελευταία κεφάλαια δείχνει τις δυνατότητες και τα όρια σύγκρισης της ποίησης με τη μουσική ή της αφηγηματικής μυθοπλασίας, και ειδικά της νατουραλιστικής, με τη ζωγραφική.
Τίτλος βιβλίου: | Συγκριτική φιλολογία |
---|
Υπότιτλος βιβλίου: | Από τη θεωρία στην πράξη |
---|
Εκδότης: | Ελληνικά Γράμματα |
---|
Συντελεστές βιβλίου: | Πολίτου - Μαρμαρινού, Ελένη (Συγγραφέας)
|
ISBN: | 9789601904696 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
---|
Στοιχεία έκδοσης: | Οκτώβριος 2009 | Διαστάσεις: | 21x14 |
---|
Κατηγορίες: | Λογοτεχνία Λογοτεχνία > Ελληνική Λογοτεχνία > Δοκίμιο |

Eco, Umberto, 1932-2016
Ο Ουμπέρτο Έκο, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε στις 5 Ιανουαρίου του 1932. Φημολογείται ότι το επώνυμο "Έκο" είναι το αρκτικόλεξο των λέξεων "Ex Caelis Oblatus", που σημαίνει "θεϊκό δώρο". Ακολούθησε σπουδές μεσαιωνικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας και έκανε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία το 1954, ολοκληρώνοντας τη διατριβή του για τον Θωμά Ακινάτη. Από το 1988 ήταν πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 καθηγητής της Σημειολογίας στο Μιλάνο. Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Μελετών. Επίσης, ήταν διευθυντής του περιοδικού "VS". Στη διάρκεια της δεκαετίας του 70, άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματα του, κάνοντας την αρχή με "Το όνομα του Ρόδου", που τιμήθηκε με το βραβείο Strega το 1981 και το Medicis Etranger το 1982, ενώ πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Ο Έκο περνούσε τον καιρό του με τη γυναίκα του και δύο παιδιά τους ανάμεσα στο σπίτι του στο Μιλάνο (ένα διαμέρισμα-λαβύρινθο με μια βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων) και στο εξοχικό του στο Ρίμινι. Γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, που χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Από την αρχή της καριέρας του είχε κερδίσει πολλές τιμητικές διακρίσεις και έχει κάνει δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες. Στις πραγματείες του συγκαταλέγονται: "Opera aperta" (1962), "La struttura assente" (1968), "Θεωρία σημειωτικής" (1975), "Lector in fabula" (1979). To 1980 εμφανίστηκε ως μυθιστοριογράφος με το "Όνομα του Ρόδου", το 1988 ακολούθησε το "Εκκρεμές του Φουκώ".
Έφυγε από τη ζωή στις 19 Φεβρουαρίου 2016 σε ηλικία 84 ετών.
(φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)