Ποινική προστασία προσωπικών δεδομένων
Ο Ν. 2472/1997 ενσωμάτωσε στο ελληνικό δίκαιο την οδηγία 95/46 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, "για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών". Ήδη από τον τίτλο της ανωτέρω οδηγίας αντιλαμβάνεται κανείς το συγκρουσιακό περιβάλλον στο οποίο κλήθηκε να δημιουργήσει πλαίσιο κανόνων ο Ν. 2472/1997, επιχειρώντας κατ’ουσίαν, όπως και η ίδια η οδηγία, να δημιουργήσει μια "νησίδα" ασφαλείας μέσα στην πλημμυρίδα που προκαλεί η αναγκαιότητα διακίνησης πληροφοριών στα μεταμοντέρνα δίκτυα διοίκησης και οικονομίας. Το μοντέλο της νομοθετικής επέμβασης του ευρωπαίου, και αναγκαστικά και του έλληνα, νομοθέτη, βασίστηκε σε μια οριζόντια τομή σε όλους τους κλάδους του δικαίου με την εισαγωγή του σχετικού νομοθετήματος. Σε ένα δικαιικό σύστημα χωρίς προηγούμενη νομοθεσία για τα προσωπικά δεδομένα, όπως η Ελλάδα, η ανωτέρω εισαγωγή προκαλεί αναγκαστικά τριγμούς προσαρμογής, ενόψει και των νεοπαγών συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων στα άρθρα 5 Α και 9 Α του Συντάγματος μετά την αναθεώρηση του 2001.
Ιδιαίτερα χρήσιμη, αλλά και κρίσιμη, για την απορρόφηση των ανωτέρω τριγμών, είναι η συμβολή της νομολογίας, τόσο της συνταγματικά προβλεπόμενης Ανεξάρτητης Αρχής για την προστασία των προσωπικών δεδομένων όσο και των δικαστηρίων. Την καταγραφή και ανάλυση των λύσεων που προέκυψαν από αυτή τη συμβολή, στα σπουδαιότερα θέματα εφαρμογής του ανωτέρω νόμου, καλείται να επεξεργαστεί το παρόν βιβλίο, προτείνοντας σε ορισμένα σημεία νέες κατευθύνσεις.
Επιχειρείται στην εργασία αυτή, για πρώτη φορά στην σχετική ελληνική βιβλιογραφία, η έρευνα επίδρασης της ανωτέρω νομολογίας, σχετικά αφενός με την ερμηνεία βασικών όρων του Ν. 2472/1997, στο χώρο του ουσιαστικού ποινικού δικαίου, και αφετέρου με τα προβλήματα εφαρμογής του ανωτέρω νόμου στα πλαίσια της εν γένει ποινικής δικαιοδοτικής λειτουργίας. Η επίτευξη του παραπάνω στόχου, με τρόπο ευσύνοπτο μεν αλλά περιεκτικό και λειτουργικό, μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια, τόσο στο νομικό-ερευνητή όσο και στους επαγγελματίες νομικούς της πράξης, σε σχέση με προβλήματα εκ του Ν. 2472/1997 που συναντώνται πλέον συχνότατα όχι μόνο στα πλαίσια δίκης αλλά και εξωδίκως.
| Τίτλος βιβλίου: | Ποινική προστασία προσωπικών δεδομένων |
|---|
| Υπότιτλος βιβλίου: | Η νομολογιακή συμβολή στην ερμηνεία βασικών όρων |
|---|
| Εκδότης: | Εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε. |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Νούσκαλης, Γεώργιος Ι. (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789603019541 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2005 | Διαστάσεις: | 22x15 |
|---|
| Κατηγορίες: | Επιστήμες > Επιστήμες του Ανθρώπου > Δίκαιο |
|---|
Τόλιος Γιάννης
Ο Γιάννης Τόλιος γεννήθηκε στη Λαµπεία (∆ίβρη) του ∆ήµου Ολυµπίας. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστηµίου Πειραιά, µε µεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήµιο του Λονδίνου (Birkbeck College) και στο Πανεπιστήµιο Λοµονόσοφ της Μόσχας. Είναι διδάκτωρ Οικονοµικών Επιστηµών (Ph.D.) στο Πάντειο Πανεπιστήµιο. Μιλάει αγγλικά και ρωσικά. Είναι παντρεµένος και έχει δύο παιδιά. Eργάστηκε ως ερευνητής στη ∆/ση Μελετών και Προγραµµατισµού της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ), στο «Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών» (ΚΜΕ), ως µετακλητός υπάλληλος της Ελληνικής Βουλής, καθώς και ως υπάλληλος στο ΤΠ και ∆ανείων. Την περίοδο της χούντας πήρε ενεργό µέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα από τις γραµµές του ΠΑΜ, της Αντι-ΕΦΕΕ και της ΚΝΕ. Για τη δράση του συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Μετά τη µεταπολίτευση συµµετείχε ενεργά στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, από τις γραµµές του ΚΚΕ, του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ. Το 2015 έγινε ΓΓ Βιοµηχανίας στο υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Αύγουστο ’15, όταν η κυβέρνηση ψήφισε το νέο Μνηµόνιο. Έχει δραστήρια συµµετοχή στο «Euro-Memo» των ευρωπαίων οικονοµολόγων για µια «Εναλλακτική Οικονοµική Πολιτική στην Ευρώπη» και είναι συντονιστής του «Μαρξιστικού Χώρου Μελέτης και Έρευνας» (ΜΑΧΩΜΕ).
Κυριότερες µελέτες και βιβλία του: Κατανοµή και Ανακατανοµή Εθνικού Εισοδήµατος (1983), Σύγχρονος Καπιταλισµός, Τάσεις Ανάπτυξης και Αντιθέσεις (1991), Συγκέντρωση Κεφαλαίου, Τραπεζικοί και Ασφαλιστικοί Όµιλοι στην Ελληνική Κοινωνία (1998), Συγκέντρωση Κεφαλαίου, Οικονοµικοί Όµιλοι και Οικονοµική Ελίτ (1999), Συγκέντρωση Κεφαλαίου, Βιοµηχανικοί Όµιλοι και Βιοµηχανική Πολιτική (2003), Περιβάλλον και Αγροτική πολιτική σε συνθήκες παγκοσµιοποίησης (2008), Κρίση, Απεχθές Χρέος και Αθέτηση Πληρωµών, Το ελληνικό… δίληµµα (Τόπος, 2011), Eurozone Crisis, “Odious debt” and default of payments (2012), Η Μετάβαση στο Εθνικό Νόµισµα, αφετηρία εξόδου από την κρίση (2016).
Συµµετοχή του σε συλλογικά έργα: Παραγωγικότητα, Ανταγωνιστικότητα και Ανεργία (1984), Η κοινωνία των 2/3 (2000), Ο Οκτώβρης και η Εποχή µας (Τόπος, 2010), Ο Χάρτης της Κρίσης (Τόπος, 2010), Κυβέρνηση της Αριστεράς (Τόπος, 2013), Ταξική διάρθρωση της Ελληνικής Κοινωνίας (2015), Παραγωγική Ανασυγκρότηση (2015), Ευρωζώνη, Εθνικό Νόµισµα και Λαϊκή Κυριαρχία (2017), Προϋποθέσεις υπέρβασης της Λιτότητας και της Επιτροπείας (2018), Αντέχουν οι ιδέες του Μαρξ; (Τόπος, 2020).
