Τα δέκα πιο όμορφα πειράματα
Ο George Johnson γράφει ένα συναρπαστικό βιβλίο για τα δέκα ομορφότερα πειράματα στην ιστορία της επιστήμης. Μας μεταφέρει σε εποχές που ο κόσμος έμοιαζε γεμάτος με μυστηριώδεις δυνάμεις και οι επιστήμονες προσπαθούσαν να κατανοήσουν το φως, τον ηλεκτρισμό και τις καρδιές των θηλαστικών πάνω στο ανατομικό τραπέζι. Βλέπουμε τον Γαλιλαίο να τραγουδά για να κρατά τον χρόνο καθώς μετρά την έλξη της βαρύτητας και τον Νεύτωνα να εισάγει προσεκτικά μια βελόνα πίσω από το μάτι του για να διαπιστώσει πώς το φως προκαλεί δονήσεις στον αμφιβληστροειδή. Ο Λουίτζι Γκαλβάνι στέλνει ηλεκτρικό ρεύμα σε πόδια βατράχων παρατηρώντας τις συσπάσεις των μυών και ο Ιβάν Παβλόφ προκαλεί σιελόρροια στα περίφημα πλέον σκυλιά του με ανιούσες και κατιούσες μουσικές κλίμακες. Το βιβλίο μάς μεταφέρει στη ρομαντική εποχή της επιστήμης και μας δείχνει την έξαψη του ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με το άγνωστο.
| Τίτλος βιβλίου: | Τα δέκα πιο όμορφα πειράματα |
|---|
| Τίτλος πρωτότυπου: | The Ten Most Beautiful Experiments |
|---|
| Εκδότης: | Μεταίχμιο |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Johnson, George (Συγγραφέας)
Μπαρουξής, Γιώργος (Μεταφραστής)
|
|---|
| ISBN: | 9789604556717 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Σειρά εκδότη: | Επιστήμη για Όλους | Σελίδες: | 241 |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | Νοέμβριος 2009 | Διαστάσεις: | 21x14 |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία |
|---|
Yourcenar, Marguerite, 1903-1987
Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ (φιλολογικό ψευδώνυμο-αναγραμματισμός του επωνύμου της, το πραγματικό της όνομα ήταν Marguerite Ghislaine Cleenewerck de Crayencour), γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, στις 8 Ιουνίου του 1903. Η μητέρα της που ήταν βελγίδα πέθανε δέκα ημέρες μετά τον τοκετό. Ο πατέρας της, Γάλλος αξιωματικός, τη μεγάλωσε στη Λιλ, όπου βρισκόταν ο πατρογονικός πύργος του, με ρομαντικές ιστορίες και ταξίδια. Μορφώθηκε κατ' οίκον με έμφαση στις ξένες γλώσσες, ζωντανές και νεκρές, όπως τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Ο πατέρας της πέθανε το 1929, την ίδια χρονιά εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα, ο "Αλέξης". Ταξίδεψε στη Μαύρη Θάλασσα, το 1935, με συντροφιά τον Ανδρέα Εμπειρίκο. Τότε γράφτηκαν οι λυρικές "Φωτιές" (1936) και τα "Διηγήματα της Ανατολής" (1939). Γνωστή και η συνεργασία της με τον Κ. Θ. Δημαρά, το 1939, με αφορμή την ποίηση του Καβάφη που πρώτη αυτή έκανε γνωστό στη Γαλλία με τις μεταφράσεις της και το σχετικό δοκίμιό της. Το 1939 εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ. Το 1947, πήρε την αμερικανική υπηκοότητα, που έμελλε να της προκαλέσει αρκετά προβλήματα στη Γαλλία. Τρία χρόνια αργότερα, αγόρασε και σπίτι σε νησάκι της Πολιτείας του Μέιν, το νησί των "Έρημων Λόφων" (Μάουντ Ντέζερτ). Μεγάλο μέρος της ζωής της η Γουρσενάρ συνέζησε με τη σύντροφο, μεταφράστρια και γραμματέα της Γκρέις Φρικ. Το 1951 εξέδωσε το έργο της "Αδριανού Απομνημονεύματα" με τεράστια εμπορική και κριτική αποδοχή αφού το είχε δουλέψει επί πολλά χρόνια μελετώντας σε βιβλιοθήκες και επισκεπτόμενη πολλά από τα μέρη όπου διαδραματίζεται η ιστορία. Άλλωστε το έργο της Γιουρσενάρ είναι συνυφασμένο με την ελληνική, ανθρωπιστική αντίληψη. Στα 1968 η "Άβυσσος" ("L'Oeuvre au noir") θα κερδίσει παμψηφεί το βραβείο Femina. Τέλος "Ο λαβύρινθος του κόσμου Ι: Ευλαβικές αναμνήσεις" (1974), "Ο λαβύρινθος του κόσμου ΙΙ: Αρχεία του Βορρά" (1977) και "Ο λαβύρινθος του κόσμου ΙΙΙ: Τι; Η αιωνιότητα" (1988) συγκροτούν το τρίπτυχο, στο οποίο η συγγραφέας ανακαλεί τις μνήμες της οικογένειάς της και των δικών της παιδικών χρόνων. Το 1980 η Γαλλική Ακαδημία αποφάσισε να σπάσει την παράδοση 345 ετών και να δεχτεί ανάμεσα στους σαράντα "αθανάτους" και μια γυναίκα. Άλλα σημαντικά βιβλία της είναι: "Ο οβολός του ονείρου" (1934), "Χαριστική βολή" (1939), "Ποιος δεν έχει τον Μινώταυρό του;" (1963), "Το στεφάνι και η λύρα" (ανθολογία, 1979), "Μισίμα ή το Όραμα του κενού" (1981), "Σαν το νερό που κυλάει" (1982), "Η σμίλη του χρόνου" (1982). Η Γιουρσενάρ πέθανε στο νησί Μάουντ Ντέζερτ των ΗΠΑ, στις 17 Δεκεμβρίου 1987, σε ηλικία 84 ετών, από εγκεφαλικό επεισόδιο.
