Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα
Tο βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 1988 και σημείωσε μεγάλη επιτυχία, με πολλές ανατυπώσεις. Σήμερα κυκλοφορεί σε νέα αναθεωρημένη έκδοση με προσθήκες φωτογραφικού υλικού και με ένα κείμενο του Patrick Leigh Fermor (από την εισαγωγή στην αγγλική έκδοση) ως επίμετρο.
Το βιβλίο αυτό είναι ένα ταξίδι και μια βιογραφία. Ο χώρος είναι ο κόσμος που ανοίγεται πέρα από τον Bόσπορο και τις Συμπληγάδες· ο κόσμος της Mαύρης Θάλασσας. O ήρωας ανήκει στην τελευταία γενιά των Eλλήνων του Eύξεινου Πόντου. Γεννήθηκε το 1899 σ'ένα θρακικό χωριό της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας. Oι περιπέτειές του αρχίζουν το 1914, μετά τους Bαλκανικούς, όταν, μαθητής ακόμα, δίχως πατρίδα και περιουσία, πήγε στη Pουμανία να δουλέψει. O Πρώτος Πόλεμος τον βρήκε στην Kωνστάντζα. Έφυγε για το Γαλάτσι. Tο μέτωπο έσπασε. Aπό τον Δούναβη βρέθηκε στον Δόν. Mπερντιάνσκα στην Aζοφική. Ξέσπασε η Oκτωβριανή Eπανάσταση. Nοβορωσίσκ. Oι Λευκορώσοι αποχωρούν, οι Άγγλοι αποχωρούν. Aπό τον Kαύκασο βρέθηκε στην Πόλη λίγο πριν από την Kαταστροφή. Kωνστάντζα ως το '44. Bουκουρέστι μετά τον Δεύτερο Πόλεμο. Ώσπου, το 1950, εγκαταλείποντας πια τη Mαύρη Θάλασσα, έφτασε με τη γυναίκα του και δυο μικρά παιδιά στον ρουμανοπροσφυγικό καταυλισμό του Λαυρίου. H μεταπολεμική Eλλάδα : ένας νέος κι άγνωστος κόσμος. Στα πενηνταένα του χρόνια, ο πολυταξιδεμένος μεγαλέμπορος αρχίζει για έβδομη φορά τη ζωή του από την αρχή. Aγρότης στο Kορωπί.
H ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Γιάνκου Δανιηλόπουλου.
Λύκαρης Ιερώνυμος
Ο Ιερώνυμος Λύκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατά καιρούς έκανε διάφορες σχετικές και άσχετες με το γράψιμο δουλειές. Πρωτοεμφανίστηκε στην αστυνομική λογοτεχνία στον δεύτερο τόμο των Ελληνικών εγκλημάτων (2008) με το διήγημα «Κανένα έλεος για τους καλύτερούς μας φίλους». Στον τρίτο τόμο (2009) δημοσιεύτηκε το «Πάσα θανάτου», στον τέταρτο (2011) το «Face Control», στον πέμπτο (2019) το «Η φαντασιακή αντανάκλαση μιας αχρεία στης απόπειρας φόνου» και στον έκτο ( 2022 ) το «Κοντσέρτο για δύο καλάσνικοφ και ένα μάγκνουμ».
Το 2011 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, Το ρομάντζο των καθαρμάτων, στο οποίο αναδεικνύονται ως φάρσες και τραγωδίες οι πολυδαίδαλες σχέσεις του οργανωμένου εγκλήματος με επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και πολιτικούς. Ακολούθησαν το πολιτικό νουάρ μυθιστόρημα Μαύρα κουφέτα (2013), ένα ρέκβιεμ για τη χαμένη ουτοπία του 20ού αιώνα, Η ζήλια είναι μαχαιριά ( 2014) και το Άπληστε κόσμε, κάλπικε (2015), δυο μαύρες κωμωδίες στις οποίες κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων πράξεων είναι τα δύο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Το 2017 κυκλοφόρησε το Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις, μια ψευδοντοκουμενταρισμένη αναπαράσταση της διαφθοράς στη νεοελληνική κωμικοτραγική πραγματικότητα, και το 2019 Η εκδίκηση του «Ναζωραίου», μια παρωδία που ανατέμνει την ασύμμετρα συμβιωτική σχέση της διαφθοράς στο πολιτικό σύστημα με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και του παρακράτους. Το 2021 κυκλοφόρησε το Έβαφε ο Στάλιν τα μαλλιά του;, το οποίο διαδραματίζεται τον Φεβρουάριο του 1973, στις μέρες των φοιτητικών κινητοποιήσεων κατά της χούντας, αλλά και του μακελειού και της σύλληψης του Νίκου Κοεμτζή. Την ίδια χρονιά συμμετείχε με το διήγημά του «Λίζα» στη συλλογική έκδοση Θερινοί έρωτες. Το 2022 εκδόθηκε το Πάσα Θανάτου, graphic novel (σε συνεργασία με τον Παναγιώτη Τσαούση), βασισμένο στο πραγματικό γεγονός της δολοφονίας από αστυνομικό ενός νεαρού Ρομά στο Ζεφύρι.
Το διήγημά του «Αχ, τι μέρα κι αυτή!» περιλαμβάνεται στην τουρκική συλλογή Yunankarası Yunanistan’dan 11 Çağdaş Polisiye Öykü (επιμέλεια: Βασίλης Δανέλλης – Damla Demirözü, μετάφραση: Asli Damar, Εκδόσεις İSTOS, 2018) και στη γερμανική ανθολογία Hellas Noir: Griechische Kriminalliteratur, με τίτλο «Η κατάρα της Άνγκελα» (επιμέλεια: Κώστας Θ. Καλφόπουλος, μετάφραση: Ulf-Dieter Klemm, Edition Romiosini / CeMoG, 2019).
(Πηγή: "Εκδόσεις Καστανιώτη", 2023)
