Οχυρό Ρούπελ
[...] ... δεν είναι ένα βιβλίο ιστορίας ούτε απευθύνεται σε μελετητές ιστορίας. Απευθύνεται μάλλον στους νέους, στα παιδιά μας, που πρέπει να μάθουν ή που δεν πρέπει να ξεχάσουν το σπουδαίο παρελθόν αυτής της μικρής περιοχής, που όμως είχε δυσανάλογα μεγάλη προσφορά σ' αυτό που υπερήφανα ονομάζουμε πατρίδα και Ελλάδα. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει μέλλον για το λαό που δε γνωρίζει ή έχει ξεχάσει το παρελθόν του.
... είναι μία πρόκληση και συγχρόνως πρόσκληση σ' όλους όσους βρίσκουν αληθινό νόημα περνώντας την πόρτα ενός μουσείου ή προσεγγίζοντας έναν ιστορικό τόπο.
... είναι τέλος, απόδοση οφειλόμενης τιμής σ' αυτούς που χάθηκαν στα φατνώματα των πολυβολείων χωρίς να γνωρίζουν το μέγεθος της προσφοράς τους σ' αυτή τη χώρα, όπου με το μεγαλείο της ψυχής τους με τη θυσία τους επικύρωσαν το δικαίωμα του λαού της να ζήσει ελεύθερος...
("αντί προλόγου" από τους συγγραφείς του βιβλίου)
| Τίτλος βιβλίου: | Οχυρό Ρούπελ |
|---|
| Εκδότης: | Νικόλτσιος, Βασίλειος Ν. |
|---|
| Συντελεστές βιβλίου: | Χαδιά, Αναστασία (Συγγραφέας)
Νικόλτσιος, Βασίλειος (Συγγραφέας)
|
|---|
| ISBN: | 9789609204224 | Εξώφυλλο βιβλίου: | Μαλακό |
|---|
| Στοιχεία έκδοσης: | 2005 | Διαστάσεις: | 30x22 |
|---|
| Σημείωση: | Πρόλογος: Νικόλαος Ντούβας, αντιστράτηγος, Αρχηγός ΓΕΣ. |
|---|
| Κατηγορίες: | Ιστορία > Παγκόσμια Ιστορία
Ιστορία > Ελληνική Ιστορία > Νεότερη Ελληνική Ιστορία |
|---|
Balzac, Honoré de, 1799-1850
Ένας από τους θεμελιωτές του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, γεννήθηκε το 1799 στην πόλη Τουρ της Γαλλίας. Σπουδάζει νομικά, ύστερα από παρότρυνση της οικογένειάς του, και φιλοσοφία. Το 1819, αρνείται να ακολουθήσει το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, για να αφιερωθεί στη συγγραφή φιλοσοφικών δοκιμίων, μυθιστορημάτων και τραγωδιών. Σε όλα του πληθωρικός, τον χαρακτήριζε η ακατάβλητη εργατικότητα, το ακατάβλητο σθένος, όλα καθ' υπερβολή: το ίδιο ισχύει για την ερωτική ζωή του, τις καταχρήσεις, τις σπατάλες και τη μεγαλομανία του. Ζει πνιγμένος στα χρέη και δουλεύει όλο και περισσότερο και καταπιάνεται με όλο και περισσότερα για ν' απαλλαγεί απ' αυτά. Το 1822 γίνεται εραστής της κατά 20 χρόνια μεγαλύτερής του κυρία Ντε Μπερνύ. Εκείνη πρωτοδιαβάζει και καθαρογράφει τα έργα του. Θα πληρώσει κάθε εμπορικό του ναυάγιο: τυπογραφείο, βιβλιοπωλείο, έκδοση εφημερίδας, φυτείες ανανά, μετοχές σε σιδηροδρόμους. Συνάπτει παράλληλες ερωτικές σχέσεις, και το 1832 λαμβάνει το πρώτο γράμμα της "ξένης", της Εβελίνα Χάνσκα, κι αρχίζει φλογερή αλληλογραφία. Θα παντρευτούν το 1850, λίγους μήνες πριν από το θάνατό του. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια προσπάθειας, γράφοντας μυθιστορήματα της σειράς, για τις δημοφιλείς τότε επιφυλλίδες, χωρίς να υπογράφει καν, ωσότου αγγίξει την επιτυχία. Το 1833 συλλαμβάνει την ιδέα για το γιγαντιαίο εγχείρημά του την "Ανθρώπινη κωμωδία", όπου, ο Μπαλζάκ μιλάει για την "τεράστια έκταση ενός σχεδίου που αγκαλιάζει ταυτόχρονα την ιστορία και την κριτική της κοινωνίας, την ανάλυση των δεινών της και τη διερεύνηση των αρχών της", και συμπεριλαμβάνει μεγάλο μέρος του έργου, μεταξύ άλλων: "Η εξαδέλφη Μπέτυ", "Μπαρμπα-Γκοριό", "Ευγενία Γκραντέ", "Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ", "Ο εξάδελφος Πονς". Πεθαίνει το 1850 στο Παρίσι σε ηλικία μόλις 51 ετών.
