Περί συγγραφής
"Αν δεν έχετε χρόνο για διάβασμα, τότε δεν έχετε ούτε χρόνο ούτε και εργαλεία για να γράψετε".
Το 1999, ο Στίβεν Κινγκ άρχισε να γράφει ένα βιβλίο για την τέχνη του -και τη ζωή του. Στα μέσα εκείνου του χρόνου, ένα ατύχημα που πήρε ευρύτατη δημοσιότητα διεθνώς παραλίγο να βάλει τέλος και στα δύο. Και στους κρίσιμους μήνες που ακολούθησαν, ο σύνδεσμος ανάμεσα στο γράψιμο και τη ζωή έγινε πιο σημαντικός από ποτέ.
Σπάνια ένα βιβλίο για τη συγγραφή είναι τόσο σαφές, τόσο χρήσιμο και τόσο αποκαλυπτικό. Το "Περί συγγραφής" αρχίζει με μια συναρπαστική εξιστόρηση της παιδικής ηλικίας του Κινγκ και της ασυνήθιστα πρώιμης επικέντρωσής του στο γράψιμο ιστοριών. Μια σειρά από γλαφυρές αναμνήσεις από την εφηβεία, το κολέγιο και τα δύσκολα χρόνια που οδήγησαν στο πρώτο του μυθιστόρημα, το "Κάρι", θα δώσουν στους αναγνώστες την ευκαιρία να δουν τη διαμόρφωση ενός συγγραφέα από μια καινούρια, και συχνά πολύ αστεία, οπτική γωνία. Στη συνέχεια ο Κινγκ καταπιάνεται με τα βασικά εργαλεία της δουλειάς του -το πώς εξελίσσονται και πολλαπλασιάζονται με τη χρήση, και πώς πρέπει κανείς να μπορεί να τα αξιοποιεί ανά πάσα στιγμή. Και ξεναγεί τον αναγνώστη σε διάφορα καίρια σημεία της ζωής και της τέχνης του συγγραφέα, προσφέροντας πρακτικές και διαφωτιστικές συμβουλές για όλα, από την πλοκή και την εξέλιξη των χαρακτήρων ως τις συνήθειες του επαγγέλματος και τις απορρίψεις των εκδοτών.
Τέλος, το "Περί συγγραφής" κορυφώνεται με μια βαθιά συγκινητική αφήγηση του Κινγκ για το πώς η καταλυτική ανάγκη του να γράψει τον ώθησε να αναρρώσει και να πάρει πάλι πίσω τη ζωή του.
Θαυμάσια δομημένο, άμεσο και φιλικό, αυτό το "χρονικό" της τέχνης ενός από τους πιο επιτυχημένους και δημοφιλείς συγγραφείς του καιρού μας θα εμπνεύσει -και θα ψυχαγωγήσει- όποιον το διαβάσει.
Ιωαννίδης, Νικόλαος Χ.
Ο π. Νικόλαος Χ. Ιωαννίδης είναι καθηγητής στο τμήμα θεολογίας της θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει εκκλησιαστική γραμματολογία από τον Θ΄αιώνα, πατερική θεολογία και άλλα μαθήματα σχετικά με τους Πατέρες και Εκκλησιαστικούς Συγγραφείς της υστεροβυζαντινής περιόδου. Έχει σπουδάσει στην Αθήνα, στο Παρίσι (ως υπότροφος της Γαλλικής Κυβερνήσεως) και στο Βελιγράδι (ως υπότροφος της Εκκλησίας της Ελλάδος). Είναι διδάκτωρ (γνωστικό αντικείμενο: Πατρολογία) της θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου. Εργάστηκε ως ερευνητής χειρογράφων κωδίκων πατερικών έργων στις Εθνικές βιβλιοθήκες Παρισίων και Βελιγραδίου καθώς και στη βιβλιοθήκη Αγίου Μάρκου Βενετίας. Δίδαξε στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και έδωσε διαλέξεις-μαθήματα στην Ορθόδοξη Θεολογική Ακαδημία Κιέβου και στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο Παρισίων (Άγιος Σέργιος). Συμμετείχε ως εισηγητής σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επί σειρά ετών μετείχε και μετέχει, ως μέλος, σε Συνοδικές Επιτροπές (Θείας Λατρείας και Ποιμαντικού Έργου και Λειτουργικής Αναγεννήσεως). Είναι πρόεδρος της Διοικούσης Επιτροπής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών. Έχει τιμηθεί από το Πατριαρχείο της Μόσχας με το παράσημο του Αγίου Σεργίου και από την Εκκλησία της Ελλάδος με την ανωτάτη διάκριση, τον "Χρυσούν Σταυρόν του Αποστόλου Παύλου". Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη διδασκαλία των Πατέρων και Εκκλησιαστικών Συγγραφέων της ύστερης Βυζαντινής περιόδου. Από τις μελέτες του σημειώνονται επιλεκτικά: "Ο Ιωσήφ Βρυέννιος. Βίος, έργο, διδασκαλία" (1985,1999 και στα σερβικά 1997). "Ο ιερομόναχος Ιερόθεος (ΙΓ΄αι.) και το ανέκδοτο συγγραφικό έργο του", Κριτική έκδοση (2003, 2007), "Ο Νικηφόρος Βλεμμύδης και η περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος διδασκαλία του", (2006).
